29 weggeefdagen

Het begon allemaal met dit boek.

Ik had er niet om gevraagd, maar kreeg het toegestuurd via Trudy. Des te leuker. 

Binnen een week had ik het al uit. 

In het kort gezegd gaat het om een jonge vrouw met MS. Sinds ze die diagnose heeft gekregen, is ze alleen nog met haar ziekte bezig. Ze haalt geen vreugde meer uit de dag. Tot ze een medicijnvrouw ontmoet die haar de opdracht geeft 29 dagen achter elkaar iets weg te geven. Dat doet ze en haar leven verandert. Ze wordt blij van het geven, krijgt dingen terug, doet nieuwe contacten op en haar ziekte komt op de achtergrond te staan.

29 dagen iets weggeven. Een simpel telefoontje naar iemand die het nodig heeft, een brief, een helpende hand... alles is goed, zo lang je het maar met je hart doet en 29 dagen achter elkaar.

Ik wilde dat ook wel eens proberen.

Het begon met een handgeschreven brief aan mijn oom die 86 is en kampt met gezondheidsklachten. De dag erna al belde hij mijn moeder om te zeggen dat hij de post zo leuk had gevonden en de brief al drie keer had gelezen. Ik kreeg de smaak te pakken.

Ik zette spulletjes op Marktplaats en stortte de opbrengst naar Kika, ik ruimde mijn kledingkasten grondig op en bracht vijf zakken met kleding naar de stichting Samen Delen, voor mensen in Roemenië en Polen. We verzamelden plastic doppen voor KNGF.

Ik stuurde een brief en wat kleine hebbedingetjes aan een ernstig ziek meisje in Engeland dat net geopereerd was. Voor de postverstuurders onder ons, een super mooi initiatief!

Ik veegde de sneeuw van de stoepen, niet alleen bij onszelf, maar nu ook eens bij de buren. Op een dag had ik even geen inspiratie en kwam dochterlief met het idee om vetbollen in het bos te hangen, waar het voor vogels niet zo gemakkelijk is voedsel te vinden.

Tijdens de ergste sneeuwdag hing ik een zakje aan de deur met bonbons, bestemd voor de postbode. Hij schreef me zelfs een briefje terug :-)

Sommige dagen stonden in het teken van kleine, alledaagse geschenkjes. Zo plande ik een dagje in met mijn dochter waarbij ik eens niet tussendoor allemaal andere dingen zat te doen, zoals mijn telefoon checken, mailen, bloggen... niets van dat alles.

En ik gaf mezelf een cadeau bij de kapper: een extra vitaminemaskertje waar mijn haar van ging dansen :)

Nou ja... you get the point...

Nu moet ik eerlijk bekennen dat ik blij ben dat het er bijna op zit.

Maar ik vond het een heel fijne manier om het nieuwe jaar mee te starten, misschien volgend jaar weer? Even een beetje bezinning na die commerciële decembermaand.

Het boek is inmiddels op weg naar de volgende. Ben benieuwd wat anderen gaan weggeven!

En zoals Churchill zou zeggen:

We make a living by what we get

but we make a life by what we give!

Fijn weekend!

Carolien