"Ga jij dit jaar ook mee op schoolreis" vraagt een vader aan me op het schoolplein.
Ik kijk hem verbaasd aan.
"We hebben toch nog helemaal geen formulier gehad om ons op te geven?"
"Jawel hoor, zeker twee weken geleden", antwoordt hij.
Een ogenblik later komt dochterlief aanlopen. De staartjes die ik vanochtend heb gemaakt zijn verdwenen en haar losse haren wapperen in de wind.
Op weg naar huis vraag ik haar naar het formulier. "Heb je dat vergeten te geven? Zit het misschien nog in je tas?"
Haar hoofd kleurt rood.
"Ik heb het bij het oud papier gedaan", biecht ze dan op en kijkt wijselijk de andere kant op.
"Maar maak je niet druk", voegt ze eraan toe. "Er zijn genoeg ouders hoor en bovendien is het op een donderdag en dan moet je werken."
Zo, die zit.
Ik denk terug aan de voorgaande schoolreisjes.
"Mama, je gaat toch wel mee he?"
"Tuurlijk schat, ik neem gewoon vrij die dag."
En ik was erbij.
Elk jaar weer.
Omdat dochterlief dat nu eenmaal fijner vond.
(En ik stiekem ook)
Maar nu wordt mijn aanwezigheid niet meer zo op prijs gesteld. En dus kan ik me morgen niet druk maken of ze teveel snoept in de bus. Of ze het niet te koud of te warm heeft. En of ze echt wel in die hoge achtbanen moet gaan.
Ik heb het niet meer in de hand.
Loslaten noemen ze dat.
Ik geloof dat ik er niet zo goed in ben....
haha, je dochter is een kind naar mijn hart ! amai, gaan jullie mee op schoolreis in nederland? ik geef les in de lagere school in belgië en pffff ik zou zot worden als er ouders meegingen.....niet slecht bedoeld hè, maar die moeien zich toch graag, of stellen andere regels of ......nee nee,wij gaan liever op schoolreis zonder
BeantwoordenVerwijderengeniet morgen van je grote en zelfstandige dochter!
Lastig is dat hè maar het komt goed hoor.
BeantwoordenVerwijderenIk was juist van plan over 2 weken niét mee te gaan op schoolreis (Naardermeer), maar juf vroeg me toch weer omdat ze nog niet genoeg ouders had. Dus... ga ik maar weer. En dit keer vind het het eigenlijk wel prettig want ze gaan het water op zag ik in het programma.
Hi,hi tja Carolien, kleine meisjes worden groot ;-)) en het is heel duidelijk dat jou dochter op weg is naar zelfstandig zijn, heerlijk toch!!Wees maar trots op haar en loslaten is inderdaad heeeellll moeilijk!
BeantwoordenVerwijderenKleine meisjes worden groot! Dikke knuffel! Liefs!
BeantwoordenVerwijderenOch ja dat zal zeker even slikken zijn geweest. Ondanks dat ik geen kinderen heb kan ik me goed voorstellen hoe lastig dat is. Kleine meisjes worden groot! ;)
BeantwoordenVerwijderenOh help, de keiharde wereld van groter worden!
BeantwoordenVerwijderenVolgensmij heb je wel iets heel erg goed gedaan als ze nu zelfstandig wil worden. Sterkte met loslaten!
Loslaten valt inderdaad niet mee, onze oudste heeft al een paar maanden haar rijbewijs en ik moet er nog altijd aan wennen wanneer ze met mijn auto weg rijdt...toch een beetje bang dat er iets gebeurt.
BeantwoordenVerwijderenHet hoort er bij maar het is toch slikken, wanneer je dochter ook jou aan het loslaten is...
Lieve groet, Ingrid
Wat een meidje! Zij helpt je met loslaten...;-)
BeantwoordenVerwijderenMaar moeilijk blijft het hè? Ik zit me stiekem een beetje zorgen te maken over het kamp waar meneertje bijna naartoe gaat....
Vertrouwen hebben maar hè ;-)?
Ik háát loslaten..... maar het komt altijd goed!! Sterkte en voor je dochter veel plezier!
BeantwoordenVerwijderenHey die lieve Lien ja ik kan me voorstellen dat dat even slikken is dat je nu niet meer mee 'hoeft'. Goed van haar dat ze het toch durft op te biechten, ook dat zegt mij genoeg. Ze wist natuurlijk dat je je wellicht gepasseerd zou voelen en wilde je gevoelens niet kwetsen.
BeantwoordenVerwijderenVoor mij was het allemaal net effe wat makkelijker omdat ik de mijne al vanaf vier jaar heb moeten leren loslaten omdat ze dan bij haar vader was.
Maar ik ben altijd blij als ik iets van haar hoor zoals nu heb ik haar ook bijna vier weken niet gezien gehad. Ze was nog op vakantie met haar vriend (in de Dominaanse Republiek) toen wij op vakantie gingen, maar hebben via whatsapp contact gehad en ze heeft me gebeld toen ze weer thuis was.
Succes meis, doe het maar lekker stapje voor stapje dat moeilijke loslaten. Knuff!
Hh ja dat is moeilijk, loslaten... gelukkig hebben mijnmeiden dit nooit gedaan. Ik mocht altijd mee, met een ander groepje. Fijne dag. Groetjes paula
BeantwoordenVerwijderentjaa...bij ons op school(jenapplan) gaan ze al vanaf groep 3 op schoolkamp een paar dagen !!!
BeantwoordenVerwijderenen dat is moeilijk...voral voor de mama's :-)
Je dochter wordt groot! Ze maakt ineens een grote stap.. en dat is best even slikken voor een mama.. loslaten.. telkens een beetje.. maar het blijft moeilijk..
BeantwoordenVerwijderenSucces morgen en ik hoop dat ze aan het eind van de dag enthousiast haar belevenissen aan je vertelt:)
lieve groetjes, Tjits
hier gaan ze vrijdag naar duinrell.. Ik mocht mee, maar zag het deze keer zelf niet zitten. Mijn jongste is 5 en gaat voor 't eerst. Oudste is 10 en mag zonder begeleiding rondlopen. Ik ga maar extra werken dan gaat de dag een beetje sneller ;)
BeantwoordenVerwijderensterkte, ze heeft vast een geweldige dag..
Jaa Lien kleine kinderen worden groot. Ik herken het helemaal. En mijn moeder riep altijd kleine kinderen kleine zorgen grote kinderen grote zorgen en ik denk dat ze gelijk heeft. Die oudste van mijn nu 17 en je raad het al uitgaan feestjes en nou moet ik bekennen dat het hier thuis nog wel meevalt maar het is natuurlijk ook goed ze moeten niet bij hun ouders blijven zitten ze moeten de wijde wereld in.
BeantwoordenVerwijderenEn echt toch gaat dat geleidelijk aan hoor. Ik wens je sterkte als dochter lief op schoolreis is en je weet hoe het gaat want je bent dus al verschillende keren mee geweest. Fijne dag hier weer regen en grijs vandaag ik vind het niet erg want ik ben voor de laatste keer de overloop aan het afschilderen. Word wel mooi maar ooooo wat is het veel werk, veel schuine kanten en het plafon oo zeer arm ik zei laatst nog waarom hebben we geen gips wanden ff sausen en hup klaar. Maar was geen optie voor ons huis. Jeetje wat dwaal ik af gezellige dag.
Groetjes Petra.
Oei, duidelijk. Ik moest een beetje gniffelen, ze had het zo slim aangepakt en dan wordt ze toch nog betrapt.
BeantwoordenVerwijderenSucces vandaag, als je een beetje op mij lijkt, vraag je je vandaag de hele tijd af hoe het gaat.
Groetjes,
Lia
a ja dat is moeilijk,vind ik ook zo moeilijk,succes enne sterkte
BeantwoordenVerwijderenMisschien is het wel goed voor jou Lien dat je er dit jaar niet bij bent,klinkt misschien hard maar loslaten moet je leren als ouders.Zolang die kleine grote meid jou vertrouwen niet geschaad heeft op een onaanvaardbare wijze is er geen vuiltje aan de lucht.
BeantwoordenVerwijderenNeem het verbergen van het inschrijfformulier sportief op en laat dat ook merken aan dochterlief,toon niet die teleurstelling aan haar want dan bestaat de kans dat ze steeds meer voor zich zal houden om jou als moeder niet te kwetsen.
En denk niet dat wanneer ze eenmaal groot is en op eigen benen kan staan dat die moederlijke bezorgdheid over gaat,hier zijn de kinderen al lang volwassen en hebben zelf al grote kinderen....en toch....blijft die bezorgdheid om hun allemaal een rol spelen,ook al zie ik met eigen ogen dat dat helemaal niet nodig is omdat ze het stuk voor stuk geweldig goed doen in hun leventje.
Hoop dat je dochter de schoolreis van haar leven heeft;-)
....en jij... gaat ''gewoon'' heel hard werken op die donderdag dan vliegt de tijd voorbij.
Lieve groet☺☺☺
Ger
Ha, wat een lief en herkenbaar blogje...
BeantwoordenVerwijderenWat een leuk en herkenbaar verhaal om te lezen en wat een goed idee van je dochter om het op deze manier voor zichzelf op te lossen. Gewoon bij het oud papier doen, haha. Tja, loslaten als moeder is één van de lastigste dingen maar kunnen we ook gewoon leren, zij het soms met pijn en moeite.
BeantwoordenVerwijderenIk hoop dat het je een beetje gaat lukken morgen als je op je werk bent, als het aan je dochter ligt is het geen enkel probleem!
groetjes, Famke
Au, en herkenbaar. Loslaten is zo moeilijk! Maar stukje bij beetje worden ze groot... Liefs MiM
BeantwoordenVerwijderenJa, daar komen de veranderingen aan van je kleine grote dochter. Het is 'loslaten' voor jullie beiden! Zij zal zich willen evenaren aan haar vriendinnetjes die alleen op schoolreis gaan. Spannende dag voor haar.
BeantwoordenVerwijderenEn zoals jij de afgelopen jaren op haar klasgenootjes hebt gelet zullen andere begeleiders dat op haar doen. Spannende dag voor jou.
Veel succes en werkse.
Groetjes, Ingrid.
Zeg maar Paddy hoor!
BeantwoordenVerwijderenHoor veel lieve verhalen over jou!
Gelukkig hoef ik ik (nog) niet los te laten, eigenlijk moet ik het juist stimuleren omdat mijn lieve meisjes verlegen zijn en niet durven. Maar die tijd zal voor mij nog wel komen dat het andersom zo is!
Succes!!! X
oef.....al moest ik stiekum wel lachen om de subtiele hint van dochterlief...Nee loslaten is ook niet mijn ding....graag alles onder moeders vleugels en dan heb ik niet eens eigen kinderen :)
BeantwoordenVerwijderenX Es
Oef, ik dacht dat het steeds makkelijker zou worden. Zoonlief is pas/al 7 jaar en ik moet er aan wennen dat hij op schoolreis gaat. Ik dacht dat het beter zou worden.
BeantwoordenVerwijderenOoit zo herkenbaar ...en nu dochterlief 29 jaar is en zwanger is van haar eerste kindje en in mijn ogen zo ver weg woont, vind ik het soms nog altijd moeilijk...
BeantwoordenVerwijderenLiefs
Marjo
oooh, zo herkenbaar... bij ons is de schoolreis een kamp van een nachtje. Wat was ik ook dit jaar weer blij dat een van ons mee mocht. Voor volgend schooljaar wacht onze 7 jarige een nieuwe school..loslaten.. waarom is daar geen cursus voor..
BeantwoordenVerwijderenOh dat dametje heeft het gewoon zelf geregeld dat mama haar af en toe moet los laten, stoer!
BeantwoordenVerwijderenDat heeft ze op haar eigen manier heel handig opgelost.
BeantwoordenVerwijderenLoslaten is niet gemakkelijk.... We hebben het ook moeten doen... Maar als je na een poos ziet dat alles goed gaat, dan ben je nog zo fier. Het voornaamste is dat de goede band blijft bestaan.
Groetjes,
Jeanine
Begrijpelijk. En ik sluit me aan bij wat Jeanine hier boven erover zegt.
BeantwoordenVerwijderenWat staan die gekleurde kleren op de foto jullie trouwens goed!! :) :)
sterkte!!! komt allemaal goed!
BeantwoordenVerwijderenDan worden ze ineens groot. En loslaten is en blijft moeilijk. Wel goed dat ze eerlijk heeft verteld dat het briefje bij het oud papier is beland ;)
BeantwoordenVerwijderenLiefs, Melanie
Dochterlief heeft het goed voor zichzelf opgelost, hoewel haar eerlijkheid wel weer aandoenlijk is.
BeantwoordenVerwijderenIk denk dat je iedere keer opnieuw moet loslaten. Alles wat ze voor de eerste keer zonder haar moeder zelfstandig gaat doen. Nu gaat het om een schoolreisje, straks gaat het om de middelbare school en waarschijnlijk nog allerlei dingen daar tussen in.
Volgens mij komt het wel goed.
Ik wens je veel sterkte!
Liefs, Gerry
Hahaha, sorry hoor, maar ik moest wel even lachen om je dochter. Maar ik begrijp je gevoelens :)
BeantwoordenVerwijderenGroetjes,
Karin
Lijkt mij ook moeilijk,heb dan wel geen kinderen,maar als ik het zo lees,ja kleine meisjes worden groot,fijne avond,lieve groet Musje.
BeantwoordenVerwijderenMooi verhaal...
BeantwoordenVerwijderenIk geloof dat hier ook zo iemand op de bank zit :-(
Auch, niet makkelijk dat loslaten, maar oefening baart kunst?
BeantwoordenVerwijderenWat lief Carolien....loslaten..ze bedoelt het goed hoor:) maar o wat kun je als moeder moeite hebben met deze momenten.
BeantwoordenVerwijderenWens je dochter een heel fijne reis!
Lieve groetjes!!
Ach, wat schattig dat ze het op die manier heeft gedaan..bijna om je te ontzien :) Succes die dag!!
BeantwoordenVerwijderenDjuu toch.. zou bij mij ook wreed dubbel zijn ;-s
BeantwoordenVerwijderentja...dat blijft lastig...vind ik ook.
BeantwoordenVerwijderenGelukkig kunnen we het in kleine stapjes doen en gaan ze niet direct op kamers ;-)
Lieve gr. Mirjam
Ja heel vreemd je kleine meiske wordt groot. Maar weet je deze moederkloek zegt dat het echt went....
BeantwoordenVerwijderenHa die Lien, ik zie dat iedereen het al gezegd heeft kleine meisjes.... Ik wens jou een fijne dag vandaag en vanavond lekker samen de dag doorspreken ze heeft je vast van alles te vertellen. Groetjes Sandra
BeantwoordenVerwijderenoef dat hakt er wel in inderdaad..... Jeetje. Wel fijn dat ze het eerlijk opbiecht... maar toch...
BeantwoordenVerwijderenHerken dat gevoel zo goed, loslaten is het moeilijkste dat er is en wat een wijze woorden hè, liefs en sterke( ik neem aan dat het deze donderdag is ) dikste knuffel liefs Esther.
BeantwoordenVerwijderenIk vertelde maandag ook dat ik mee op schoolreisje mocht. Nou niet met die van mij, zei de oudste meteen! Nee hoor , kon ik haar gerust stellen, met de jongste, die het inderdaad wel heel leuk vond. Maar ja? Hoe lang gaat dat nog duren.
BeantwoordenVerwijderenEen heel herkenbaar verhaal dus.
Groetjes Anja
Jehoeft er niet goed in te zijn hoor ,het gaat vanzelf en soms doet het een beetje pijn ............maar als je ziet dat ze er wel bij varen word je weer blij
BeantwoordenVerwijderenLieve groet marloeskreatief
hahahah herken het wel heb drie van die dochters alleen al heel groot ...tja niet altijd leuk maar loslaten is niet in de steek laten al voelt dat als moeder wel.zo... het is de gene de kans geven om op eigen benen te staan ...komt allemaal goed ...fijn weekend vast lieve groet rosita
BeantwoordenVerwijderenEen herkenbare post... kleine meisjes worden groot (onze dochter is inmiddels 10...), maar loslaten blijft lastig!
BeantwoordenVerwijderenLieve groet, Miranda
ps. Heeft dochterlief trouwens genoten van haar schoolreisje?
Ja, dat hebben ze er bij de geboorte niet bijverteld hé, dat loslaten zo moeilijk is :-) Ik heb er voor de moment eentje in zijn eerste jaar hoger onderwijs zitten en hij komt drie weken niet naar huis omdat hij beter leert op zijn kot dan thuis ... oké ... au ... maar oké ... ik snap het ... maar au ... zucht, loslaten ... :-)
BeantwoordenVerwijderenHahahaha... ik (en ik denk met mij, alle mama's) herken het allemaal, maar dit is het bewijs dat je haar goed heb opgevoed! vol zelf vertrouwen, gaat ze het leven door! en das zo belangrijk, vooral als ze straks naar de middelbare gaat, oei wat zijn die meiden daar hard zeg, ik merk het aan de meiden hier, ze maken je maar breken je ook... je mag trots zijn op je zelf!
BeantwoordenVerwijderenX
Hahaha, oeps! Van een oud-collega hoorde ik dat haar 10-jaar oude dochter pas riep: Mam, je mag me niet meer naar school brengen. Je loopt zo raar.' Dus mijn oud-collega collega zegt: hoezo loop ik raar? Maar haar dochter was onverbiddelijk: Je loopt raar en mag niet meer mee naar school. Euh, oké. Dus Lien, dit is het begin: binnenkort loop je raar, zijn je grappen niet meer leuk en over je haar zullen we het al helemaal niet hebben! ;-) Uit wraak zou ik gewoon écht gek gaan lopen en paars haar nemen!!
BeantwoordenVerwijderenGroetjes!
En? Is het goed gegaan toen? En nu? We zijn twee jaar verder en je hebt vast weer andere dingen los moeten laten. Ik hoop voor je dat het begint te wennen, maar ieder stapje losser is toch een stapje over een enorme kei hé.
BeantwoordenVerwijderenGroetjes weer