Dag lieve Tamara....

Nog maar een paar dagen geleden appte ik je. "Gaat het een beetje?" Je appte terug met een hartje, een kusje en een duimpje omhoog. Dat duimpje omhoog, dat was jij. Altijd optimistisch en vol hoop. "Maak je om mij geen zorgen, ik red me wel."

Ik ken je al een paar jaar als collega. We werkten samen aan projecten en we zochten elkaar soms ook gewoon op voor een praatje. Toen je vader ziek werd, spraken we daar veel over. Ik was immers ook mijn vader verloren. Toen werd je zelf ziek. Borstkanker. "Maak je geen zorgen, het gaat goed komen" zei je en zo was het ook. Je vocht je er doorheen en kwam gewoon naar het werk zodra het maar enigszins kon.

Vorig jaar sloeg het noodlot heel hard toe toen jouw lieve zoontje Noud ziek bleek: een hersentumor. In die ergste strijd kreeg jij te horen dat jouw borstkanker terug was met uitzaaiingen dit keer en kort daarna stierf ook je vader. Hoeveel leed kun je als mensen dragen?

Je was vanaf die tijd elke dag in mijn gedachten. We appten veel en ik kwam bij je thuis voor een kopje thee. Je kwam ook nog naar kantoor, voor de afleiding en nam dan wafeltjes voor ons mee. Heel voorzichtig stelde ik je de vraag of je behoefte had je verhaal te vertellen in ons magazine. Daar wilde je aan meewerken, al was het om andere mensen te laten zien dat er zelfs in de meest donkere periode nog lichtpuntjes zijn.

Dat interview met jou aan de keukentafel zal ik nooit meer vergeten. Ik kende het verhaal natuurlijk al. Maar om het dan nog eens te horen uit jouw mond, raakte me diep. Het was het moeilijkste artikel dat ik ooit heb moeten schrijven.

Je grootste wens was om de communie van Noud mee te maken. Artsen hadden daar een hard hoofd in, maar jij redde het. En toen kwam corona waardoor communies niet door konden gaan. Hoe extra wrang!

Met Noud lijkt het gelukkig goed te gaan, maar gisteren hebben we afscheid van jou moeten nemen. In een grote erehaag stonden we buiten de kerk. Het was ontzettend verdrietig.

Lieve Tamara, voor mij was je een held en dat zul je altijd blijven. Ik stuur jou een hartje, een kus en een duimpje omhoog. Want als ik iets van je heb geleerd is dat het wel....