Mijnverleden

Afgelopen week bezocht ik de musical "Het Geluk van Limburg' over de opkomst en sluiting van de mijnen in Limburg. Een belangrijke periode in deze regio waar het zwarte goud een belofte was voor de toekomst.  En hoewel ik geen opa's had die ondergronds hebben geploeterd, kon je niet om de verhalen heen. De mijn was overal: er was een leven bovengrond én ondergronds. 

Dat leven ondergronds speelde zich trouwens echt letterlijk onder ons af, want één van die gangen van Mijn Hendrik liep recht onder ons huis. Een bizar idee dat je woont op een stuk grond waar in het verleden op 800 meter diepte mannen kolen hakten en er zelfs treintjes reden.

Na de ontdekking van een gasbel in Groningen en het geleidelijk sluiten van de mijnen leek iedereen af te willen van het stof en het zwart. Er werd gesloopt en gesloopt en vooral veel groen aangelegd. De Oostelijke Mijnstreek werd omgedoopt naar 'Parkstad'. En veel sporen uit dat rijke Mijnverleden zijn  voorgoed gewist.

Hoe anders is dat in Belgisch Limburg. We waren er pas voor een wandeling in Terhills en de schachten staken als trotse triomfen boven het landschap uit. Opgeknapt en nieuw leven ingeblazen. Hier voel je tenminste het verleden!

Ook toen ik een kop koffie ging halen, lachten de koempels me toe. Ik vond dat heel mooi en eervol.

Inmiddels zie je nu ook hier in Nederlands Limburg steeds meer elementen uit het mijnverleden terugkomen. Twee rotondes bij huis herbergen nu in het midden mijnwerkersgereedschappen en lampen en het Mijnmuseum in Heerlen is vernieuwd en interactief geworden.

In mijn werk in de ouderenzorg kom ik regelmatig mensen tegen die ondergronds werkten. Zoals de 92-jarige Hubert die afgelopen week naar onze zorgbeurs kwam. Ik vroeg hem of hij ook naar de musical was geweest. Hij lachte een zuinig lachje. " Weet je wat het is" sprak hij me toe. "Ik heb dertig jaar keihard gewerkt tussen de kolen. Mijn leven was niks anders dan werken en als mijnwerker was je niets waard, telde je niet mee. Nu wil iedereen van me weten hoe het was, alsof we met terugwerkende kracht een soort helden zijn." Tja, dat zet aan tot denken.

Ik weet dat enkele van mijn volgers graag in Limburg op vakantie komen. Vergeet volgende keer ook dat stukje Belgisch Limburg niet! Het gebied rondom Terhills (zie foto's in dit blog) is een prachtig wandelgebied met mijnelementen. En een mooie wandel- en fietsbrug! 

Zeker de moeite voor een bezoekje waard!

Liefs,
Carolien

Het is goed

Ze is slechts iets ouder dan dat ik ben. Twee jaar om precies te zijn. En toch is ze er al klaar mee: het leven dat ze leeft. Dit jaar nog hoopt ze er waardig uit te kunnen stappen. "Dan heb ik eindelijk rust."

We zitten aan de keukentafel in haar woning. Een herfstzonnetje schijnt naar binnen en verlicht haar gezicht als ze me haar verhaal vertelt. Ik mag er een reportage over schrijven voor in ons magazine, hoe het is als je zelf kiest voor de dood terwijl er lichamelijk niets mankeert. "Ik ben geboren in de ellende en ik ga deze wereld ook weer in ellende verlaten" zegt ze alsof ze al heel vaak op dat zinnetje heeft geoefend.

Haar vader was gewelddadig. Haar moeder dronk. Ze moest zichzelf al als klein kind zien te redden. Toen ze op zichzelf ging wonen trof ze de verkeerde man. Het is een opeenstapeling van problemen en mijn hand heeft moeite de gesproken woorden op schrift bij te houden. Buiten komt ze niet meer, de angst buitelt als een tornado over haar heen.

Hulpverlener na hulpverlener heeft zich over haar ontfermd. Terwijl de één EMDR-therapie voorstelde, dacht de ander dag dagbesteding wel eens zou kunnen helpen. Of medicatie. In alle soorten en maten heeft ze die geslikt. Totdat hulpverlener Joost, mijn collega, in beeld kwam. Hij was de eerste die voorstelde haar te helpen bij haar wens om uit het leven te stappen. 

Terug op kantoor gaat mijn telefoon. "Ik vond het fijn met je te praten, kind."  Het is dezelfde stem. "Toen je net weg was kreeg ik een telefoontje van de scan-arts. Hij komt volgende week langs, het zou nu wel eens snel kunnen gaan." 

Even zijn we allebei stil. 

"Die foto's die vanochtend gemaakt zijn he" klinkt het dan - "zou ik daar eentje van mogen hebben voorop mijn bidprentje? Want tegen de tijd dat het magazine uitkomt ben ik er waarschijnlijk niet meer."

Een week later stuurt de fotograaf me de beelden. Ze staat voor het raam in haar woonkamer en kijkt naar de camera. Haar armen wat onwennig naast haar lichaam. Op één van de foto's breekt een voorzichtig lachje door. 

Het is goed...

Hygge!

Toen ik afgelopen zomer terugkwam uit Kopenhagen, heb ik een beetje van die Deense 'hygge' mee naar huis genomen. Nederlanders zijn vaak geneigd om hygge te vertalen als 'gezellig', maar het is meer dan dat. Hygge is voor de Denen een levenshouding die zich richt op een knusse, warme sfeer, zowel alleen als met vrienden en familie. 

Stel ik moet naar de tandarts en mijn dochter zegt: ik ga wel even met je mee, dan zou ik kunnen antwoorden: gezellig! Maar dat is niet hoe ze in Denemarken het woord gebruiken. Hygge heeft echt met sfeer te maken, denk aan (veel) kaarsjes, warme plaids, koffie en wat lekkers. En het liefst met de mensen waarvan je houdt. (Dat kan trouwens ook buiten zijn). Nu de herfst volop zijn intrede heeft gedaan, probeer ik daar extra aandacht aan te besteden.

Kan het hyggeliger, vraag ik mezelf dan af. Het antwoord is vaak ja, omdat er nog geen kaarsje brandt bijvoorbeeld of omdat ik mijn werkkleren nog aan heb. 

Hieronder mijn eigen tips (en enkele uit het boek Hygge) om meer hygge in je leven te krijgen!

Lezen over hygge 

Meik Wiking is een naam om te onthouden. Hij is de aanjager achter het hele hygge-concept. Hij schreef de boeken:

Hygge - De Deense kunst van het leven
Lykke- De Deense weg naar Geluk
The art of Danish living (How to find happiness in and out of work)

Maar je kunt natuurlijk ook een verhalend boek kiezen met een warme sfeer. Zo luister ik nu naar 'a Copenhagen Snowmance'. Denk aan sneeuw, gecancelde vluchten en veel kaneelbroodjes. 

Fijne muziek: maak een hygge playlist

Soms is het heerlijk om even met je theetje of koffie op de bank te zitten en in het niets te staren. Met het juiste muziekje wordt dat gevoel alleen maar fijner. Ik maakte in mijn Apple Playlist een mapje hygge aan. Twee mooie nummers zijn bijvoorbeeld:

Sweet Heat Lightening of San Luis van Gergory Alan Isakov. Zoek je eigen feelgood-nummers en zet ze in een apart mapje, speciaal voor dit soort momentjes!

Maak het ook buiten gezellig

Waarom denken we bij picknicken alleen aan de zomer? Een herfstpicknick kan super sfeervol zijn, juist door de warme thee en extra dekens. Koppel er een activiteit aan zoals paddenstoelen zoeken. Ik ging zelf vorige maand edelherten spotten in het Weerterbos. Het was een excursie bij zondondergang en ja, ik heb heel wat van die mooie herten kunnen spotten (en horen). Terug in de auto stond een gezellige thermosbeker klaar met hete thee. Ik kocht hem ooit in Engeland vanwege zijn mooie design, maar echt nooit iets mee gedaan. Tot nu. Het was echt even een genietmomentje in de auto voordat ik terug naar huis reed, de thee smaakte ook zoveel beter.

Omdat ik het jammer vind dat het buitenleven nu minder wordt in dit seizoen, kocht ik een warmtelamp voor in ons zitje (tegenwoordig omgedoopt tot hygge-hutje). Op dagen dat het net iets te koud is, kan ik toch lekker even buiten zitten.

Omring jezelf met gezellige spullen

Trakteer jezelf op een nieuwe mok of leuke koekjestrommel om je moment helemaal hyggelig te maken!

Als iemand weet wat hygge is, is het de Nederlandse illustrator Esther Bennink. "Illustrator under a blankie' noemt ze zichzelf, omdat ze van dekentjes houdt. Ik heb elk jaar haar kalender, maar ze maakt ook puzzels en mokken met haar illustraties. Leuke cadeautip voor kerst!

Zelf bakken

Ik vond de kaneelbroodjes zo heerlijk, dat ik ze zelf thuis ook heb gemaakt. De geur alleen al! Geen zin om te bakken? Bij Ikea krijg je ze ook. Maar dan heb je wel niet die heerlijke kaneelgeur in je huis.      

Heerlijke geuren

Over geur gesproken... mijn dochter maakte laatst een haarmasker waarvoor ze Rozemarijn moest koken. Het huis rook zo lekker! Even verderop stond die tip in het boek Hygge. Kook rozemarijn, sinasappelpartjes of kaneel voor een heerlijke geur. (Heb je daarna gelijk dus ook een natuurlijk haarmasker :)

Spreek af met vrienden op knusse plekjes

Op de website visitzuidlimburg kun je de zoekterm 'knusse cafeetjes' gebruiken en krijg je een top 10 van cafe's met open haard en gezellige inrichting. Misschien heeft jouw eigen provincie ook wel zo'n webpagina? Ik heb er nu een lijstje van gemaakt, zodat ik ze allemaal kan afvinken volgend jaar. 

Warme drankjes

Ik kan zo genieten van een mooi opgemaakte cappuccino met hartje, hebben jullie dat ook? Of een latte spice pumpkin! 

Ik heb ook nog een recept voor heerlijke kruidenthee (voor 2 mokken):

Breng 500 ml water aan de kook, voeg vervolgens toe: 1 stukje verse gember (3 cm) in plakjes, 1/2 tl gemalen kurkuma (of 1 cm verse) , 4 gekneusde kardemonpeulen en een snufje zwarte peper. Optioneel: 1 schijfje citroen en beetje honing. Vijftien minuten laten trekken, zeven en genieten!

Lekkere kleding
Wist je dat ze in Deense kantoren veel minder in pakken lopen dan hier? Want zo'n pak zit toch niet lekker, zeker niet met stropdas. 
In de mode is dan ook veel aandacht voor zachte, warme stoffen. Ik kocht zelfs een Hygge trui in Kopenhagen.

Kan het hyggeliger...? 

Liefs,
Carolien

Wat is jouw ultieme Hygge tip?

4 dingen die je in Dusseldorf beslist moet zien

De Duitse stad Düsseldorf ligt op een dik uurtje rijden van waar wij wonen. Ik ben er best wat keren geweest, maar dan alleen op het vliegveld, omdat het dichterbij is dan Schiphol. Maar de stad zelf? Daar was ik gewoon nog nooit. Tot vorige week...

Düsseldorf is met ruim 600.000 inwoners de zevende stad van Duitsland. Het is de hoofdstad van de Duitse deelstaat Noordrijn-Westfalen. De naam is afgeleid van de rivier de Dussel die door de stad stroomt en in de Rijn uitmondt. Dorf staat voor dorp, maar een dorp is het al lang niet meer. 

1. Die Altstadt

De oude binnenstad van Düsseldorf, die Altstadt genoemd, staat bekend als de 'langste bar ter wereld'.  Het is niet zo dat er een lange toog staat, maar het feit dat er meer dan 300 cafe's en restaurants liggen maakt dat het zo genoemd wordt. Van traditionele brouwerijen tot hippe koffietentjes, zoals cafe Copenhagen, waar we onze eerste cappuccino dronken. 

Er ligt ook een boulevard aan de Rijn waar je lekker kunt neer struinen, of een boottocht kunt maken. Wil je de stad van hogerop zien, dan is een ritje in het reuzenrad wel leuk!

2. Het moderne centrum: winkelparadijs

Hou je van shoppen? Dan is de Königsallee of 'Kö' zoals de locals het noemen, een plek om te zijn. De winkels liggen in een prachtige laan met brede gracht en eeuwenoude bomen. Volgens mij zag ik nooit eerder zoveel bomen in een grote stad. Of viel het me extra op door de mooie herfstkleuren? Het geeft de stad in ieder geval sfeer. 

Ook grote winkelketen als Zara en Primark vind je in het nieuwe gedeelte. Düsseldorf wordt ook wel de modehoofdstad van Duitsland genoemd.

3. De Rheinturm

Tot ver in de omstreken is hij te zien: de Rijntoren. Met 240 meter is deze zendmast het hoogste gebouw van de stad. Je kunt hier naar boven om een goed uitzicht te krijgen op de stad en de omgeving. Er is ook een restaurant in de toren gevestigd (op 172 meter). terwijl je hier dineert, draait de toren heel langzaam rond en maakt ieder uur een compleet rondje om zijn as. Leuk feitje:in de Rijntoren hangt de grootste digitale klok ter wereld. Vergeet niet vooraf te reserveren.

Rondom de toren liggen heel veel mediabedrijven. Een beetje het Hilversum van Duitsland.

4. Little Tokyo

In Düsseldorf bevindt zich de op twee na grootste Japanse gemeenschap in Europa. Er is een wijk vol met Japanse restaurants, winkels en bakkerijtjes. De wijk ligt op loopafstand van het station en is gemakkelijk te voet te verkennen vanaf de Immermannstrasse. Zelfs de straatnaam staat er in het Japans onder.

In en rondom Düsseldorf wonen 15.000 Japanners. Hier is een logische verklaring voor. Ten tijde van de eerste wereldoorlog ontstond een goede relatie tussen de twee landen, mede vanwege de gunstige handelspositie. Veel Japanse bedrijven trokken hierheen en hun medewerkers en gezinnen verhuisden mee. 

Het 'kawai'-gehalte is hoog met veel knuffels en verrassingsautomaten.

Je vindt veel Japanse invloeden in de stad: van scholen, hotels en musea tot parken en winkels. 

Er zijn ook Koreaanse winkels te vinden, zoals deze Koreaanse bakkerij. 

Wat ik van Düsseldorf vond?

Aan de ene kant vond ik al die verschillende facetten leuk: van oude binnenstad tot moderne wijken. Tegelijk maakte dit het ook een beetje onoverzichtelijk; het is geen compact centrum. De wijk Little Tokyo vond ik echt een leuke aanvulling en mag je zeker niet missen als je de stad bezoekt. 

Was jij ooit in Düsseldorf?

Viele grusse,
Carolien

Intussen met Zusterhood (en DIY)

De één na laatste ronde van het postproject Zusterhood is afgerond. Het thema was 'verbloemen'. En hier laat ik zien hoe ik dat thema invulde.   

(Ik vertel trouwens verderop in deze blogpost hoe je deze roos heel eenvoudig zelf kunt maken)

Thema: verbloemen

De brievenschrijfster van dit thema schreef heel openhartig over de zaken die zij in haar leven probeert of probeerde te verbloemen. Ik ging er voor mezelf over nadenken. Welke zaken probeer ik zelf te verhullen of mooier te maken?

In mijn kinder- en jeugdjaren waren het vooral mijn flaporen die niemand mocht zien. Ik was gelukkig gezegend met een flinke bos krullen en die loodsten me probleemloos door de basisschool-periode. Eenmaal op de middelbare werd het lastiger. Debby, een van de populaire meiden, vroeg op een dag in een overvol klaslokaal waarom ik nooit eens mijn haren achter mijn oren deed. 

"Heb je soms iets te verbergen" vroeg ze met een gemene lach en alle ogen leken op mij gericht. Het volgende moment kwam de leraar binnen en maande iedereen tot stilte zodat de les kon beginnen. 

Saved by the bell...

Niet veel later heb ik mijn oren recht laten zetten in het ziekenhuis.

Maar er kwamen weer nieuwe dingen bij om te verbloemen. Puistjes bijvoorbeeld. Eerste menstruaties. En zoveel meer. Daarover schreef ik in mijn brief aan deze zuster.

Hoewel ik inmiddels de 50 ben gepasseerd, komen er nog steeds (of juist vooral?) zaken bij die bedekt moeten worden. De eerste grijze haren, rimpels die er ineens zijn en kilootjes op verkeerde plekken. 

Ik maakte een collage van vrouwen en plakte bloemen op de plekken die ze willen verhullen.

 Ik bundelde het allemaal, inclusief de brief, in een boekje.

En tenslotte maakte ik dus de roos en verstopte in het midden een zelfgemaakt gedichtje over het thema.

Roos maken in 5 simpele stappen

1. Neem flink wat wattenschijfjes. Ik gebruikte ongeveer een half pak. Teken met een stift wat streepjes langs de omtrek en een paar binnenin. Gewoon lekker schots en scheef werkt prima!
2. Dompel het watje dan in een glas lauwwarm water zodat de rode kleur van de stift helemaal uitzet. Maak het watje ook weer niet te nat en knijp het uit om overtollig vocht te verwijderen.
3. Hang het watje over de rand van een tweede glas. 
4. Vervolg deze stappen totdat je in het midden nog maar een klein rondje over is (foto 4).

Draai het glas op z'n kop, zodat de roos los komt en föhn deze goed droog. Dit laatste is wel belangrijk anders gaat het schimmelen. 

En dan krijg je dus dit:

Wat probeer jij te verbloemen?

Liefs,
Carolien

 

Een retro museum

Afgelopen week bezocht ik een hele leuke locatie in mijn eigen provincie. Het kunst- en verzamelhuis in Wijlre, Zuid-Limburg.  Het is een museum dat bestaat uit levensecht ingerichte kamers. De wekkers lopen, een flesje bier staat op tafel en de sloffen staan naast het bed. Een groot poppenhuis waarin je echt terug in de tijd bent.

100 jaar geschiedenis verzameld in spullen. Kunstenares Tineke is de eigenaresse van dit leuke initiatief. Ze woonde samen met een verzamelaar en twee maal moesten ze al verhuizen om al die spullen van vroeger een plek te geven. Daarna besloten ze er een museum van te maken, zodat iedereen er van kan genieten.

En genieten is het zeker! Ik was met een vriendin van vroeger, dus we herkenden dingen uit ons ouderlijk huis. "Die klok stond bij jullie in de kamer" en "in de waspoederbox bewaarden wij het speelgoed". Jaja, we worden oud, haha!

Ik verwachtte een klein kneuterig museumpje, maar eenmaal door de glazen deuren heeft het echt iets imposants!

Elke kamer heeft een eigen thema. En in de hal schalt een oude platenspeler die je helemaal in sfeer brengt.

Die oude logge computers, weet je nog?

Buiten is zelfs een camper in retrostijl ingericht.

Je zou hier toch zo willen aanschuiven...

Met zo'n bakelieten telefoon heb ik nog heel wat gesprekken gevoerd.

Iedere keer stap je weer een nieuwe kamer binnen. En de poppen maken het helemaal af.

Echt alles kun je er vinden, van oude verpakkingen tot heel veel speelgoed.

En dan denk je het te hebben gezien, zijn er ook nog bovenkamers!

Op het einde is er nog een serre waar de kunstenares de items die ze dubbel heeft verkoopt. 

Je kunt er ook workshops volgen of koffie drinken. Maar dat is uiteraard wel filterkoffie :)

Heimwee naar vroeger? bezoek dan dit leuke museum!

Liefs,
Carolien

Een mini-post-swapje

Afgelopen woensdag was het ‘World Postcard day’ en 9 oktober is de Internationale Dag van de Post. En toen kreeg ik ook nog eens een vraag van een volger om weer eens een post-swap te organiseren. Hoogste tijd dus om de brievenbussen weer eens te laten klepperen in dit digitale tijdperk! 

Dit is het idee. We maken een groepje van 4 of 5 personen en sturen elkaar een kaartje in het thema post. Dus een kaartje met een brievenbus erop, iets met postzegels, een mooie quote die over post gaat, een postduif…  Ze zijn er in alle soorten en maten! Op elk kaartje schrijf je dan 1 letter: dat kan de P zijn, de O, de S of de T (bij groepjes van 5 voegen we het uitroepteken (!) toe.

De kaartjes doe je rond 9 oktober op de bus.

Kun je met al je gekregen kaartjes het woord ‘post’ vormen? Dan heb je Bingo! Iedereen in de groep stuurt jou nog een extra kaartje.

Meedoen?

Dat kan door mij een pb te sturen met jouw adresgegevens. Let op: hieronder schrijven: ik doe mee, is dus niet voldoende (moet een beetje streng zijn 😊). En vol= vol, tenzij ik 2 of 3 groepjes kan vormen, dat kan natuurlijk ook. 

Liefs,
Carolien  

30 planten per week

Al een tijdje terug schreef ik over een levensstijl-tip die ik ergens las: eet minimaal 30 planten per week. Omdat ik gek ben op lijstjes, triggerde deze wijsheid me.  Het leek me onmogelijk om per week dertig hokjes aan te vinken, maar op dag 1 was ik verbaasd dat ik al op een derde zat. Tomaatje bij het ontbijt, radijsje bij de lunch en noten tussendoor.

Maar hoe snel dat lijstje zich die eerste dag vulde, hoe traag het de rest van de week ging. Want ik blijk vastgeroest te zijn in de soorten groenten en fruit die ik eet. Een banaan in de ochtend, nootjes rond 16 uur en steeds dezelfde groenten bij het ontbijt of de lunch. Terwijl ik dus wel voldeed aan de dagelijkse inname zoals het voedingscentrum die stelt, kwam ik maar net, of net niet, aan die dertig stuks.

Dat moest anders! Sindsdien eet ik veel gevarieerder. De beloning is elke week een lijstje waarbij ik extra hokjes nodig heb bovenop die dertig.

Eigenlijk is het niet eens zo moeilijk! ‘Planten’ is namelijk een brede term waar alles onder valt dat plantaardig is. Dus als je denkt dat je alleen maar sla en spinazie gaat eten, is dat niet zo. Noten vallen er dus ook onder, maar ook zaden zoals chiazaad. Alle fruitsoorten uiteraard en ook alle groenten.

Je mag ook de kruiden meetellen. Dit doe ik zelf niet, want dan wordt die 30 ineens wel heel gemakkelijk te halen. Maar het zet me wel aan het denken om bij stamppotten ook een extra vleugje nootmuskaat toe te voegen, of kaneel aan mijn bakje muesli.

Ik vind het zelf een leuke manier om gevarieerd te eten, omdat het mij dus echt stimuleert om verschillende soorten groenten en fruit te eten. Houd het maar eens voor een week bij, ik ben benieuwd of jij de 30 makkelijk haalt of niet. Laat het me weten! 

Gezonde groet,
Carolien

Een toren vol vrede

Soms ontdek je van die pareltje dichtbij waarvan je nooit eerder hoorde. Deze toren ten zuiden van Maastricht nabij Luik is er zo eentje. Ik las er bij toeval over in een toeristisch magazine en wist dat ik hem met eigen ogen wilde bekijken. 

Is hij niet indrukwekkend, deze toren van Eben Ezer? Genoemd naar de gelijknamige plaats waar hij zich bevindt. Het is een monument dat geheel in het teken staat van Vrede. Bovenop het dak staan vier gigantische standbeelden.

Elk standbeeld kijkt uit op een van de vier windrichtingen om hun symbolische vredesboodschap de wereld in te sturen. 

De toren is ontworpen in 1951 door kunstenaar Robert Garcet. Hij bouwde hem vervolgens ook eigenhandig geheel uit vuursteen, afkomstig uit de nabijgelegen groeven. Het ruwe uiterlijk maakt dat het gebouw zo indrukwekkend is, zeker gezien vanaf de achterzijde met z'n trappen. 

Er zijn maar liefst 7 verdiepingen (smalle, kleine trapjes!) en elke etage is in mythische sfeer ingericht met allemaal kunstobjecten die Robert Garcet ooit maakte: van geschriften tot sculpturen, alles lijkt te zijn bewaard. Liefhebben, denken en creëren zijn woorden die je overal terug ziet komen.

Wij waren die dag de enige bezoekers. Volgens mij is het er nooit druk, de tijd leek echt te hebben stilgestaan, zeker in het loketje waar je de entreekaartjes koopt (€ 6,50 per persoon). 

Je krijgt een dubbelzijdig A4tje mee waarin alle informatie staat, dat moet je naderhand weer netjes inleveren :) 

De beloning van je klimtocht naar de bovenste etage is natuurlijk het uitzicht vanaf het dak en het van dichtbij kunnen bewonderen van de immense standbeelden. Ik denk dat Harry Potter-fans hier hun geluk op kunnen. 

Zelf vond ik vooral de tuin, of liever klein bos, erg mooi. Er was op dat moment een leuke buitententoonstelling met kunstwerken die soms naadloos in de omgeving leken op te gaan.

Als bezoeker kreeg je een kaartje mee en kon je mee jureren door aan te kruisen welk object volgens jou moest winnen. 

Ik koos voor dit surrealistische tafereel, haha, gewoon omdat het me het meest deed glimlachen :)

Liefs,
Carolien

Intussen met ZusterHood

Het postjaar van ZusterHood is ruim over de helft. Elk thema is steeds weer anders en dwingt je daarover na te denken. Het laatste thema was’ wijsheid’. Ik vond een mooie quote van Socrates en stempelde die op een veer.

 

Ik schreef ook nog een gedichtje hoe wijsheid met de jaren komt, maar tegelijk bedacht ik of die spreuk nog wel opgaat in deze tijd waarin de computer meer weet dan wij mensen? Vroeger klopte je aan bij de oudere generatie als je iets wilde weten; nu wordt AI geraadpleegd.

 
Ik merkte dat heel sterk in Londen afgelopen winter. Ik ging er voor de vijfde keer heen en mijn dochter voor het eerst. Ik voelde me de ervaringsdeskundige en zou haar wel even uitleggen hoe dat werkt met zo’n metro, maar ze had al een of andere app geïnstalleerd waardoor ze alles snel doorhad en ik er als een kip zonder kop achteraan liep.

Daar schreef ik over in mijn brief.

In de kringloop kwam ik een oude encyclopedie tegen met de titel: ik weet het. Die moest natuurlijk mee. Ik verving de bladzijden door een doosje en kocht er een oud leesbrilletje bij. Dat alles ging in het boek.

Omdat het thema oorspronkelijk werd geïllustreerd met een wijze uil, borduurde ik voort op het thema bosdieren en maakte boekenleggers waarop diverse bosdieren een wijze quote delen.

Inmiddels heb ik alweer nieuwe post, met een nieuw thema ontvangen. Maar daarover binnenkort meer!

Liefs,
Carolien