DIY: maak een kerst guirlande rond je tuintafel

Ik zag zo'n leuke DIY op Instagram voorbij komen, daar moest ik gewoon iets mee! Een guirlande rond je tuintafel /oppotkast. Die van mij bevindt zich voor het keukenraam, dus mijn oog valt er voortdurend op. Elk jaar plaats ik er ook wel een paar kerstitems, maar dit jaar ging ik voor een volledige metamorfose. 

Het idee kwam van Saskia van Christmaholic, een must-follow onder de kerstliefhebbers. Deze Brabantse is gek op kerst en post daar van alles over. 

Wat je nodig hebt is kippengaas, tiewraps en veel kerstgroen. Dat laatste vond ik wel een dingetje, want Saskia schreef "je hebt minstens een hele kerstboom nodig aan groen". Een tweede boom kopen vond ik wat ver gaan, maar na een zoektocht kwam ik via Marktplaats uit bij een voetbalclub in de buurt die een boom overhadden na hun jaarlijkse feest en die anders weg zou gaan. Dus ik ging er een ophalen voor 5 euro! 

Hier zie je een voorfoto van de tuintafel. Aan de zijkanten en er bovenop is met tiewraps een rol van kippengaan bevestigd.

Dan komt het leukste werk: steek de takken tussen het gaas. Doe dit van boven naar beneden (dus de steeltjes omhoog). Maak 'm lekker vol.

Hang vervolgens een koord lichtjes in de guirlande en versier hem met een paar opvallende strikken, of net wat je zelf leuk vindt natuurlijk!

En daarna vul je de kast met kerstitems. Zorg voor wat leuke plantjes met rode bessen, vervang je tuinlaarzen door een paar oude schaatsen en misschien heb je nog wel ergens een rendiergewei voor op de top. Gebruik je gieter als vaas voor nog meer kerstgroen. 

Toegegeven, die van mij is wel erg druk geworden, maar met kerst ga ik nu eenmaal graag los :)

En het leuke is: de vogels en eekhoorns scharrelen er ook lekker rond. Dat maakt het tot een levend kerstdecor. 

Je kunt trouwens ook op mijn Instagram-account kijken (@Lien_la_la) voor een kort (versneld) filmpje.

Van het groen dat ik overhield, maakte ik nog iets leuks.

Je neemt een aardappel (ja, echt~!) en rijgt daar aan de bovenkant een ijzerdraadje doorheen als haakje om hem op te hangen. Vervolgens prik je met een prikpen of vork gaatjes in de aardappel (aan 1 kant). In elk gaatje steek je een takje groen. In het midden wissel je dan wat af met bessentakken voor een leuk kleuraccent.

Van achteren ziet het dan zo uit! 

En van voren... 

.. zo!  

Zo gepiept dus.
En dat gewoon met een pieper :)

Liefs,
Carolien

Bijzondere ontmoetingen

Werken voor een tijdschrift is één van de leukste onderdelen van mijn werk. Samen met mijn collega's mogen we drie keer per jaar het lifestyleblad MENS maken voor deze regio. Toen we nadachten over de wintercover wilden we een wat ouder persoon met de uitstraling van de kerstman. Gevuld buikje en blosjes op de wangen. "Vraag Gene van B&B Vol Liefde" opperde een collega en we waren allemaal om. 

Ooit was deze B&B kandidaat de manager van mijn man, dus de gegevens hadden we. En meewerken wilde hij! Want ja, als je dagelijks een cameraploeg om je heen hebt gehad en op nationale TV was, is een interview natuurlijk peanuts. 

We togen naar Snowworld voor een gesprek en de fotosessie. Mocht je de serie hebben gezien: Gene was precies zo laagdrempelig als op TV. Een man van veel woorden, daar had Magda absoluut gelijk in. Maar leuk om eens te vernemen hoe zo'n televisietraject verloopt en wat dat allemaal teweeg brengt.

Natuurlijk waren er meer verhalen. Over de 58-jarige Danielle bijvoorbeeld die niet meer wilt leven. Ik schreef er hier al eerder over. Inmiddels is haar wens voor euthanasie ingewilligd en heeft ze rust.

Ook interviewden we mensen met verzamelingen. Zo was ik bij een echtpaar (90+) dat 800 kerstkribbes heeft. Hun kleine appartementje stond er helemaal vol mee. In oktober elk jaar starten ze al met de voorbereidingen. "Thuis hadden we niet eens een kerstboom" vertelde de man, "daar was geen geld voor." Nu haalt hij dat verloren kerstgevoel dubbel en dwars in.

Na het wrede incident met de 17-jarige Lisa vonden we het belangrijk ook aandacht besteden aan de veiligheid van vrouwen in de nacht. Ik interviewde een 28-jarige verpleegkundige die alleen nachtdiensten draait en als jong meisje van tevoren niet weet waar ze terecht komt. Beslist geen gemakkelijk werk, maar de voldoening die het haar geeft om mensen te helpen op een tijdstip dat ze het meest kwetsbaar zijn, is groter dan de angst. Hoe mooi is dat?

En los van het magazine kregen we afgelopen maand ook nog een uitnodiging om een kijkje te nemen op de communicatieafdeling bij de politie in het kader van Bureau Maastricht: de tv-serie waarin Ewoud op pad gaat met de politie. Agent Daan groeide uit tot een groot idool op social media en hij vertelde hoe hij de deelname heeft ervaren. Dagelijks willen meisjes met hem op de foto. 

Nou ja, dit meisje greep ook maar haar kans :) 

En intussen, terwijl Gene nog overal in de bus moet vallen, denken we al hard na over onderwerpen voor het eerste nummer van 2026!

Liefs,

Carolien

Terugblik

En dan ineens is het december. Staat de boom te shinen in de kamer en hoor je kerstmuziek op de radio. Hoogste tijd om, voor alle kerstdrukte, nog eens mijn lijstje voor 2025 erbij te pakken. Wat kan ik afvinken en wat is niet gelukt? 

2025 was een fijn jaar. Mijn moeder kreeg eindelijk een plek in een verzorgingshuis en dochter haar eerste baan. En ik wist een hoop vinkjes te zetten op mijn wensenlijstje van dit jaar.

Zo wilde ik vaker offline gaan en creatief zijn. Ik bezocht nieuwe plekjes in mijn eigen provincie en over de grens en was dierenverzorger voor een dag: een lang gekoesterde wens. 

Ik verzamelde alle stempels op mijn camini-kaart en maakte het hele jaar door analoge foto's (het rolletjes wordt op dit moment ontwikkeld, spannend!).

Ik bezocht Koblenz en Kopenhagen en nam een beetje hygge mee naar huis. 

Op mijn werk kreeg ik een nieuwe functie en ik mocht weer bijzondere mensen interviewen voor ons magazine en zelfs een ochtend op stap met de politie. 

Sommige dingen lukten dan weer niet. Zo wilde ik zelf een zuurdesembrood bakken, maar liet me afschrikken door het recept (geen geduld) en ook de 10 push ups die ik hoopte te kunnen, lukken me niet, ondanks regelmatig oefenen (iets met pap in de armen). 

En nu de jaarlijkse vraag: wat mag er op mijn lijstje '26 dingen die ik in 2026 wil doen'? Help jij me mee? Ik heb al 17 dingen opstaan, maar zoek dus nog 9 leuke uitdagingen. Is er een plek in Nederland waar ik echt eens heen moet? Is er iets dat ik echt eens moet bakken? Moet lezen? Moet maken? Daag me uit, het hoeft niks groots te zijn. Het mag ook jouw eigen voornemen zijn. Als jouw suggestie op mijn lijstje komt, krijg je volgend jaar iets leuks per post.

Liefs,
Carolien

Paradijsvogel

"En wie ben jij?" Ze schuifelt met haar rollator en komt heel dicht bij mijn moeder staan.
Te dicht.
Mijn moeders blik vangt de mijne en ik zie haar lichte paniek. Wat is dit voor type? Deze kleine, kleurrijke vrouw met een veel te harde stem.

Als ze niet meteen antwoord krijgt, herhaalt ze de vraag waarbij de klemtoon op het laatste woord valt. Als een soort lied. "Wie ben jijijijij..."

Dit alles was in maart. We hadden mijn moeder verhuisd naar een zorgcentrum en de kennismaking met deze medebewoonster was alleszins apart. Ze drong zich ongegeneerd aan ons op. Wilde alles weten. Waar we vandaan kwamen. Wanneer we jarig waren. Mijn moeder was net opgekrabbeld van een zware depressie en we vonden dat ze niet meer naar huis kon. Maar lichamelijk vonden de instanties haar nog te goed voor opname, ook al was ze 92. Dus werd het een GGZ-indicatie. 

Die eerste kennismaking was best confronterend. Het gedrag dat sommige mensen vertoonden was niet iets wat je dagelijks ziet. Die allereerste dag had ik echt het gevoel: waar laat ik mijn lieve moeder achter? Niet op z'n minst door de dame in kwestie. "Zeg maar LouLou". 

Inmiddels zijn we maanden verder en mijn moeder heeft gelukkig haar draai gevonden. Ze heeft twee bewoonsters waar ze dagelijks mee afspreekt en doet aan alle activiteiten mee. Ook met de medewerkers heeft ze een goede klik. En Lou Lou? Die hoort inmiddels een beetje bij onze familie.

Omdat de 79-jarige zelf geen contact meer heeft met haar kinderen, kwam ze elke keer bij ons erbij zitten in het restaurant. "Laat de mensen nu even met rust" sprak een medewerkster van de zorg dan. "Ja maar het zijn mijn vriendinnen" antwoordde LouLou verontwaardigd. En dat vonden wij dan weer aandoenlijk.

Bij elk bezoek veroverde LouLou een stukje van ons hart en zeker dat van mijn dochter. Zij hielp haar met de social media, maakte gekke foto's in SnapChat en begon haar kaartjes te sturen. Die bewaarde ze dan met trots in het overvolle mandje van haar rollator. Toen we in Kopenhagen waren, kocht mijn dochter een Legopoppetjes dat vanaf de dag dat we het gaven aan het keycord aan LouLou's nek hangt, als een kostbare ketting. 

LouLou is altijd blij en ontzettend dankbaar ondanks dat ze niets heeft. In haar hoofd maakt ze de grootste plannen. "Ik ga emigreren naar Zwitserland" roept ze enthousiast. Of ze denkt een miljoen te krijgen van Trump, want daar praat ze mee op Facebook.

Toen ik laatst over haar vertelde aan een collega, antwoordde die:
"Je weet toch hoe dat soort mensen heten he?
Dat zijn paradijsvogels.
De juweeltjes uit de maatschappij."

En een juweeltje, dat is ze zeker.
Ook al dachten we daar die eerste dag heel anders over....

DIY: een sprookje in een pot

Deze week ontving ik de laatste ronde van Zusterhood. Het thema is: Noorderlicht. De betreffende zuster is er gek op. Ze heeft het tot twee keer mogen aanschouwen in ons eigen landje. Vorige maand was het weer raak. Dan stapt ze in de auto en gaat op zoek bij de plekken waar het is gesignaleerd.

Als we een nieuwe ronde van Zusterhood starten, past alles aanvankelijk nog netjes in een envelop en later een brievenbusdoosje. Maar door alle aanvullingen gaandeweg, is het inmiddels pakketpost geworden dus voor deze laatste ronde mocht ik groter denken en kwam op het idee voor 'flessenpost' zodat ik het licht echt voor haar kon 'vangen'. 

In haar brief schreef ze over een legende die zegt dat er ooit een vos was die met zijn staart glitters naar de hemel zwaaide en dat toen het Noorderlicht is ontstaan. Ik vond het leuk om hier op door te borduren. 

Natuurlijk werd ik weer geïnspireerd door Pinterest, waar ik deze sprookjes in een pot zag. 

Als ik nu eens een silhouet van een poolvos knipte en de traditionele ledlampjes zou vervangen door een groene variant? 

Ik knipte de vos uit en bevestigde deze aan de binnenkant van de pot net als de sterretjes die vanuit zijn staart naar de hemel reiken. Bij de Action kocht ik een bus frost-spray en gaf de binnenkant van de pot een transparant 'ijslaagje' (ik denk dat je hier ook prima nepsneeuw voor kunt gebruiken). 

Ik vulde de pot vervolgens met bolletjes sneeuw (watten) en wat takjes van buiten waardoor het een bos lijkt. Het aan-uit-gedeelte van het ledsnoer bevestigde ik aan de binnenkant van de dop, waardoor je hem heel gemakkelijk aan en uit kunt doen. 

Het is lastig een goede foto te krijgen, maar het ziet er heel sprookjesachtig uit, al zeg ik het zelf. De brief rol ik nog op en verstop hem ook in de fles, net als een klein gedichtje dat ik voor elke zuster schrijf.

De groene ledlampjes kocht ik hier.  

Kortom, een leuke DIY om voor de kerstdagen te maken, want je kunt er dus helemaal je eigen draai aan geven. 

Ik gebruikte een leeg glas van Nescafé waar oploskoffiekoffie in heeft gezeten. Het voordeel hiervan is namelijk dat de deksel vrij breed is waardoor je het snoer netjes kunt wegwerken. 

Hiermee eindigt mijn tweede Zusterhood jaar. Nog een paar dagen en dan krijg ik mijn eigen thema (Verhalen) terug, aangevuld door de anderen. En ik heb me inmiddels voor het nieuwe jaar weer opgegeven!

Liefs,

Carolien

Mijnverleden

Afgelopen week bezocht ik de musical "Het Geluk van Limburg' over de opkomst en sluiting van de mijnen in Limburg. Een belangrijke periode in deze regio waar het zwarte goud een belofte was voor de toekomst.  En hoewel ik geen opa's had die ondergronds hebben geploeterd, kon je niet om de verhalen heen. De mijn was overal: er was een leven bovengrond én ondergronds. 

Dat leven ondergronds speelde zich trouwens echt letterlijk onder ons af, want één van die gangen van Mijn Hendrik liep recht onder ons huis. Een bizar idee dat je woont op een stuk grond waar in het verleden op 800 meter diepte mannen kolen hakten en er zelfs treintjes reden.

Na de ontdekking van een gasbel in Groningen en het geleidelijk sluiten van de mijnen leek iedereen af te willen van het stof en het zwart. Er werd gesloopt en gesloopt en vooral veel groen aangelegd. De Oostelijke Mijnstreek werd omgedoopt naar 'Parkstad'. En veel sporen uit dat rijke Mijnverleden zijn  voorgoed gewist.

Hoe anders is dat in Belgisch Limburg. We waren er pas voor een wandeling in Terhills en de schachten staken als trotse triomfen boven het landschap uit. Opgeknapt en nieuw leven ingeblazen. Hier voel je tenminste het verleden!

Ook toen ik een kop koffie ging halen, lachten de koempels me toe. Ik vond dat heel mooi en eervol.

Inmiddels zie je nu ook hier in Nederlands Limburg steeds meer elementen uit het mijnverleden terugkomen. Twee rotondes bij huis herbergen nu in het midden mijnwerkersgereedschappen en lampen en het Mijnmuseum in Heerlen is vernieuwd en interactief geworden.

In mijn werk in de ouderenzorg kom ik regelmatig mensen tegen die ondergronds werkten. Zoals de 92-jarige Hubert die afgelopen week naar onze zorgbeurs kwam. Ik vroeg hem of hij ook naar de musical was geweest. Hij lachte een zuinig lachje. " Weet je wat het is" sprak hij me toe. "Ik heb dertig jaar keihard gewerkt tussen de kolen. Mijn leven was niks anders dan werken en als mijnwerker was je niets waard, telde je niet mee. Nu wil iedereen van me weten hoe het was, alsof we met terugwerkende kracht een soort helden zijn." Tja, dat zet aan tot denken.

Ik weet dat enkele van mijn volgers graag in Limburg op vakantie komen. Vergeet volgende keer ook dat stukje Belgisch Limburg niet! Het gebied rondom Terhills (zie foto's in dit blog) is een prachtig wandelgebied met mijnelementen. En een mooie wandel- en fietsbrug! 

Zeker de moeite voor een bezoekje waard!

Liefs,
Carolien

Het is goed

Ze is slechts iets ouder dan dat ik ben. Twee jaar om precies te zijn. En toch is ze er al klaar mee: het leven dat ze leeft. Dit jaar nog hoopt ze er waardig uit te kunnen stappen. "Dan heb ik eindelijk rust."

We zitten aan de keukentafel in haar woning. Een herfstzonnetje schijnt naar binnen en verlicht haar gezicht als ze me haar verhaal vertelt. Ik mag er een reportage over schrijven voor in ons magazine, hoe het is als je zelf kiest voor de dood terwijl er lichamelijk niets mankeert. "Ik ben geboren in de ellende en ik ga deze wereld ook weer in ellende verlaten" zegt ze alsof ze al heel vaak op dat zinnetje heeft geoefend.

Haar vader was gewelddadig. Haar moeder dronk. Ze moest zichzelf al als klein kind zien te redden. Toen ze op zichzelf ging wonen trof ze de verkeerde man. Het is een opeenstapeling van problemen en mijn hand heeft moeite de gesproken woorden op schrift bij te houden. Buiten komt ze niet meer, de angst buitelt als een tornado over haar heen.

Hulpverlener na hulpverlener heeft zich over haar ontfermd. Terwijl de één EMDR-therapie voorstelde, dacht de ander dag dagbesteding wel eens zou kunnen helpen. Of medicatie. In alle soorten en maten heeft ze die geslikt. Totdat hulpverlener Joost, mijn collega, in beeld kwam. Hij was de eerste die voorstelde haar te helpen bij haar wens om uit het leven te stappen. 

Terug op kantoor gaat mijn telefoon. "Ik vond het fijn met je te praten, kind."  Het is dezelfde stem. "Toen je net weg was kreeg ik een telefoontje van de scan-arts. Hij komt volgende week langs, het zou nu wel eens snel kunnen gaan." 

Even zijn we allebei stil. 

"Die foto's die vanochtend gemaakt zijn he" klinkt het dan - "zou ik daar eentje van mogen hebben voorop mijn bidprentje? Want tegen de tijd dat het magazine uitkomt ben ik er waarschijnlijk niet meer."

Een week later stuurt de fotograaf me de beelden. Ze staat voor het raam in haar woonkamer en kijkt naar de camera. Haar armen wat onwennig naast haar lichaam. Op één van de foto's breekt een voorzichtig lachje door. 

Het is goed...

Hygge!

Toen ik afgelopen zomer terugkwam uit Kopenhagen, heb ik een beetje van die Deense 'hygge' mee naar huis genomen. Nederlanders zijn vaak geneigd om hygge te vertalen als 'gezellig', maar het is meer dan dat. Hygge is voor de Denen een levenshouding die zich richt op een knusse, warme sfeer, zowel alleen als met vrienden en familie. 

Stel ik moet naar de tandarts en mijn dochter zegt: ik ga wel even met je mee, dan zou ik kunnen antwoorden: gezellig! Maar dat is niet hoe ze in Denemarken het woord gebruiken. Hygge heeft echt met sfeer te maken, denk aan (veel) kaarsjes, warme plaids, koffie en wat lekkers. En het liefst met de mensen waarvan je houdt. (Dat kan trouwens ook buiten zijn). Nu de herfst volop zijn intrede heeft gedaan, probeer ik daar extra aandacht aan te besteden.

Kan het hyggeliger, vraag ik mezelf dan af. Het antwoord is vaak ja, omdat er nog geen kaarsje brandt bijvoorbeeld of omdat ik mijn werkkleren nog aan heb. 

Hieronder mijn eigen tips (en enkele uit het boek Hygge) om meer hygge in je leven te krijgen!

Lezen over hygge 

Meik Wiking is een naam om te onthouden. Hij is de aanjager achter het hele hygge-concept. Hij schreef de boeken:

Hygge - De Deense kunst van het leven
Lykke- De Deense weg naar Geluk
The art of Danish living (How to find happiness in and out of work)

Maar je kunt natuurlijk ook een verhalend boek kiezen met een warme sfeer. Zo luister ik nu naar 'a Copenhagen Snowmance'. Denk aan sneeuw, gecancelde vluchten en veel kaneelbroodjes. 

Fijne muziek: maak een hygge playlist

Soms is het heerlijk om even met je theetje of koffie op de bank te zitten en in het niets te staren. Met het juiste muziekje wordt dat gevoel alleen maar fijner. Ik maakte in mijn Apple Playlist een mapje hygge aan. Twee mooie nummers zijn bijvoorbeeld:

Sweet Heat Lightening of San Luis van Gergory Alan Isakov. Zoek je eigen feelgood-nummers en zet ze in een apart mapje, speciaal voor dit soort momentjes!

Maak het ook buiten gezellig

Waarom denken we bij picknicken alleen aan de zomer? Een herfstpicknick kan super sfeervol zijn, juist door de warme thee en extra dekens. Koppel er een activiteit aan zoals paddenstoelen zoeken. Ik ging zelf vorige maand edelherten spotten in het Weerterbos. Het was een excursie bij zondondergang en ja, ik heb heel wat van die mooie herten kunnen spotten (en horen). Terug in de auto stond een gezellige thermosbeker klaar met hete thee. Ik kocht hem ooit in Engeland vanwege zijn mooie design, maar echt nooit iets mee gedaan. Tot nu. Het was echt even een genietmomentje in de auto voordat ik terug naar huis reed, de thee smaakte ook zoveel beter.

Omdat ik het jammer vind dat het buitenleven nu minder wordt in dit seizoen, kocht ik een warmtelamp voor in ons zitje (tegenwoordig omgedoopt tot hygge-hutje). Op dagen dat het net iets te koud is, kan ik toch lekker even buiten zitten.

Omring jezelf met gezellige spullen

Trakteer jezelf op een nieuwe mok of leuke koekjestrommel om je moment helemaal hyggelig te maken!

Als iemand weet wat hygge is, is het de Nederlandse illustrator Esther Bennink. "Illustrator under a blankie' noemt ze zichzelf, omdat ze van dekentjes houdt. Ik heb elk jaar haar kalender, maar ze maakt ook puzzels en mokken met haar illustraties. Leuke cadeautip voor kerst!

Zelf bakken

Ik vond de kaneelbroodjes zo heerlijk, dat ik ze zelf thuis ook heb gemaakt. De geur alleen al! Geen zin om te bakken? Bij Ikea krijg je ze ook. Maar dan heb je wel niet die heerlijke kaneelgeur in je huis.      

Heerlijke geuren

Over geur gesproken... mijn dochter maakte laatst een haarmasker waarvoor ze Rozemarijn moest koken. Het huis rook zo lekker! Even verderop stond die tip in het boek Hygge. Kook rozemarijn, sinasappelpartjes of kaneel voor een heerlijke geur. (Heb je daarna gelijk dus ook een natuurlijk haarmasker :)

Spreek af met vrienden op knusse plekjes

Op de website visitzuidlimburg kun je de zoekterm 'knusse cafeetjes' gebruiken en krijg je een top 10 van cafe's met open haard en gezellige inrichting. Misschien heeft jouw eigen provincie ook wel zo'n webpagina? Ik heb er nu een lijstje van gemaakt, zodat ik ze allemaal kan afvinken volgend jaar. 

Warme drankjes

Ik kan zo genieten van een mooi opgemaakte cappuccino met hartje, hebben jullie dat ook? Of een latte spice pumpkin! 

Ik heb ook nog een recept voor heerlijke kruidenthee (voor 2 mokken):

Breng 500 ml water aan de kook, voeg vervolgens toe: 1 stukje verse gember (3 cm) in plakjes, 1/2 tl gemalen kurkuma (of 1 cm verse) , 4 gekneusde kardemonpeulen en een snufje zwarte peper. Optioneel: 1 schijfje citroen en beetje honing. Vijftien minuten laten trekken, zeven en genieten!

Lekkere kleding
Wist je dat ze in Deense kantoren veel minder in pakken lopen dan hier? Want zo'n pak zit toch niet lekker, zeker niet met stropdas. 
In de mode is dan ook veel aandacht voor zachte, warme stoffen. Ik kocht zelfs een Hygge trui in Kopenhagen.

Kan het hyggeliger...? 

Liefs,
Carolien

Wat is jouw ultieme Hygge tip?

4 dingen die je in Dusseldorf beslist moet zien

De Duitse stad Düsseldorf ligt op een dik uurtje rijden van waar wij wonen. Ik ben er best wat keren geweest, maar dan alleen op het vliegveld, omdat het dichterbij is dan Schiphol. Maar de stad zelf? Daar was ik gewoon nog nooit. Tot vorige week...

Düsseldorf is met ruim 600.000 inwoners de zevende stad van Duitsland. Het is de hoofdstad van de Duitse deelstaat Noordrijn-Westfalen. De naam is afgeleid van de rivier de Dussel die door de stad stroomt en in de Rijn uitmondt. Dorf staat voor dorp, maar een dorp is het al lang niet meer. 

1. Die Altstadt

De oude binnenstad van Düsseldorf, die Altstadt genoemd, staat bekend als de 'langste bar ter wereld'.  Het is niet zo dat er een lange toog staat, maar het feit dat er meer dan 300 cafe's en restaurants liggen maakt dat het zo genoemd wordt. Van traditionele brouwerijen tot hippe koffietentjes, zoals cafe Copenhagen, waar we onze eerste cappuccino dronken. 

Er ligt ook een boulevard aan de Rijn waar je lekker kunt neer struinen, of een boottocht kunt maken. Wil je de stad van hogerop zien, dan is een ritje in het reuzenrad wel leuk!

2. Het moderne centrum: winkelparadijs

Hou je van shoppen? Dan is de Königsallee of 'Kö' zoals de locals het noemen, een plek om te zijn. De winkels liggen in een prachtige laan met brede gracht en eeuwenoude bomen. Volgens mij zag ik nooit eerder zoveel bomen in een grote stad. Of viel het me extra op door de mooie herfstkleuren? Het geeft de stad in ieder geval sfeer. 

Ook grote winkelketen als Zara en Primark vind je in het nieuwe gedeelte. Düsseldorf wordt ook wel de modehoofdstad van Duitsland genoemd.

3. De Rheinturm

Tot ver in de omstreken is hij te zien: de Rijntoren. Met 240 meter is deze zendmast het hoogste gebouw van de stad. Je kunt hier naar boven om een goed uitzicht te krijgen op de stad en de omgeving. Er is ook een restaurant in de toren gevestigd (op 172 meter). terwijl je hier dineert, draait de toren heel langzaam rond en maakt ieder uur een compleet rondje om zijn as. Leuk feitje:in de Rijntoren hangt de grootste digitale klok ter wereld. Vergeet niet vooraf te reserveren.

Rondom de toren liggen heel veel mediabedrijven. Een beetje het Hilversum van Duitsland.

4. Little Tokyo

In Düsseldorf bevindt zich de op twee na grootste Japanse gemeenschap in Europa. Er is een wijk vol met Japanse restaurants, winkels en bakkerijtjes. De wijk ligt op loopafstand van het station en is gemakkelijk te voet te verkennen vanaf de Immermannstrasse. Zelfs de straatnaam staat er in het Japans onder.

In en rondom Düsseldorf wonen 15.000 Japanners. Hier is een logische verklaring voor. Ten tijde van de eerste wereldoorlog ontstond een goede relatie tussen de twee landen, mede vanwege de gunstige handelspositie. Veel Japanse bedrijven trokken hierheen en hun medewerkers en gezinnen verhuisden mee. 

Het 'kawai'-gehalte is hoog met veel knuffels en verrassingsautomaten.

Je vindt veel Japanse invloeden in de stad: van scholen, hotels en musea tot parken en winkels. 

Er zijn ook Koreaanse winkels te vinden, zoals deze Koreaanse bakkerij. 

Wat ik van Düsseldorf vond?

Aan de ene kant vond ik al die verschillende facetten leuk: van oude binnenstad tot moderne wijken. Tegelijk maakte dit het ook een beetje onoverzichtelijk; het is geen compact centrum. De wijk Little Tokyo vond ik echt een leuke aanvulling en mag je zeker niet missen als je de stad bezoekt. 

Was jij ooit in Düsseldorf?

Viele grusse,
Carolien

Intussen met Zusterhood (en DIY)

De één na laatste ronde van het postproject Zusterhood is afgerond. Het thema was 'verbloemen'. En hier laat ik zien hoe ik dat thema invulde.   

(Ik vertel trouwens verderop in deze blogpost hoe je deze roos heel eenvoudig zelf kunt maken)

Thema: verbloemen

De brievenschrijfster van dit thema schreef heel openhartig over de zaken die zij in haar leven probeert of probeerde te verbloemen. Ik ging er voor mezelf over nadenken. Welke zaken probeer ik zelf te verhullen of mooier te maken?

In mijn kinder- en jeugdjaren waren het vooral mijn flaporen die niemand mocht zien. Ik was gelukkig gezegend met een flinke bos krullen en die loodsten me probleemloos door de basisschool-periode. Eenmaal op de middelbare werd het lastiger. Debby, een van de populaire meiden, vroeg op een dag in een overvol klaslokaal waarom ik nooit eens mijn haren achter mijn oren deed. 

"Heb je soms iets te verbergen" vroeg ze met een gemene lach en alle ogen leken op mij gericht. Het volgende moment kwam de leraar binnen en maande iedereen tot stilte zodat de les kon beginnen. 

Saved by the bell...

Niet veel later heb ik mijn oren recht laten zetten in het ziekenhuis.

Maar er kwamen weer nieuwe dingen bij om te verbloemen. Puistjes bijvoorbeeld. Eerste menstruaties. En zoveel meer. Daarover schreef ik in mijn brief aan deze zuster.

Hoewel ik inmiddels de 50 ben gepasseerd, komen er nog steeds (of juist vooral?) zaken bij die bedekt moeten worden. De eerste grijze haren, rimpels die er ineens zijn en kilootjes op verkeerde plekken. 

Ik maakte een collage van vrouwen en plakte bloemen op de plekken die ze willen verhullen.

 Ik bundelde het allemaal, inclusief de brief, in een boekje.

En tenslotte maakte ik dus de roos en verstopte in het midden een zelfgemaakt gedichtje over het thema.

Roos maken in 5 simpele stappen

1. Neem flink wat wattenschijfjes. Ik gebruikte ongeveer een half pak. Teken met een stift wat streepjes langs de omtrek en een paar binnenin. Gewoon lekker schots en scheef werkt prima!
2. Dompel het watje dan in een glas lauwwarm water zodat de rode kleur van de stift helemaal uitzet. Maak het watje ook weer niet te nat en knijp het uit om overtollig vocht te verwijderen.
3. Hang het watje over de rand van een tweede glas. 
4. Vervolg deze stappen totdat je in het midden nog maar een klein rondje over is (foto 4).

Draai het glas op z'n kop, zodat de roos los komt en föhn deze goed droog. Dit laatste is wel belangrijk anders gaat het schimmelen. 

En dan krijg je dus dit:

Wat probeer jij te verbloemen?

Liefs,
Carolien