Kringloopgelukjes

 Wat is jouw mooiste kringloopvondst ooit? Voor mij is dat denk ik deze old skool typemachine. Ik zag hem staan in z'n oranje kleur en wist meteen dat ik 'm wilde hebben, maar er stond nergens eens prijs op. De meneer van de winkel ging ermee naar een andere meneer en samen keken ze naar het apparaat. Toen hij terugkom dacht ik hem niet goed te hebben verstaan: 1 euro en vijftig cent!

Het lint werkte warempel ook nog en ik gebruik hem best vaak, bijvoorbeeld om leuke post te maken.

Dit onderstaand borduurwerk was iets duurder (€7,50) maar dat is nog niet veel voor al die uren werk die erin hebben gezeten. Geen idee wie hem maakte, maar de kipjes hangen al heel wat jaartjes in mijn keuken en ik word er nog altijd blij van.

Geef mij een kringloopwinkel of rommelmarkt en ik ben gelukkig! Herken je dat, of helemaal niet? Ik bezocht ze al jaren, nog lang voordat duurzaamheid een 'hype' werd. Jammer wel dat de meeste kringloopwinkels nu vaak heel geordend zijn. Ik vind het juist leuk als alles een beetje op elkaar ligt en je dus echt kunt schatgraven.

De meeste van mijn kringloopgelukjes belanden overigens n de pipowagen. Dit stoeltje bijvoorbeeld zet je niet gauw in je huis. Maar voor een tientje kun je het dan ook weer niet laten staan, toch? 

En hoewel ik knuffels tweedehands een beetje smoezelig vind, kon ik dit kipje niet weerstaan. 

Bijna al het serviesgoed in de keet is van kringloopwinkels of rommelmarkten.

Mijn meest recente aankoop: dit kerst keukensetje nog nieuw in verpakking voor 1 euro! Zie je me al kerstkoekjes bakken? 

Nog een leukerd voor kerst: dit windlicht (5 euro)

En wat ik ook nooit kan weerstaan zijn oude fotoalbums. Deze foto intrigeerde me. 'Simone au travail' stond op de achterkant. Waar zou deze foto zijn genomen? Ergens in Frankrijk? En werkte Simone daar in een pakhuis? Ik ga er gelijk een leven bij denken.

Ik gunde Simone een tweede leven en redde haar uit het stoffige album. Nu lacht ze me toe vanuit het theekastje in de keet. En het lijstje om de foto vond ik dan ook weer tweedehands. 

Hou jij van tweedehands? En wat is jouw mooiste vondst ooit?

Liefs,

Carolien

Sphinx-kwartier Maastricht

De afgelopen tijd had ik meerdere afspraken in Maastricht. Niet in het centrum, maar in het Sphinx-kwartier. Een wijk die ik nauwelijks ken, maar die bekend staat om z'n velen hotspots. Daar wilde ik natuurlijk meer van weten. Ik zal er een paar met jullie delen.

Allereerst: Sphinx staat voor de naam van een oude aardewerkfabriek; opgericht door Petrus Regout in 1834. Een enorm fabrieksterrein waarvan de resten nog goed zichtbaar zijn. Stap bijvoorbeeld maar eens binnen bij Loods 5!

Midden in het Sphinxkwartier vind je Het Bassin. Waar vroeger goederen werden gelost en opgeslagen, zijn de werfkelders nu gevuld met diverse restaurants, grand-cafés en een galerie. Aan de overkant vind je Lumière Cinema, gevestigd in de voormalige energiecentrale van de Sphinxfabrieken.

Op een zonnige dag is het zeker de moeite waard om buiten neer te strijken aan de Maas en de boten voorbij zien varen. 

Meer richting de oude binnenstad lopend over de Boschstraat, vind je een keur aan kleine winkeltjes en brasserietjes. Ik krijg hier altijd het Parijs-gevoel. 

Zo vind je hier Wonderwoud: een plantenwinkeltje en café in een. 

Op het eerste oog zie je alleen planten, maar achterdoor draait een oude platenspeler en zijn zitjes in het groen. 

In deze wijk zijn veel plekken voor studenten, zoals de Social Hub maar ook Gedeelde Weelde. Deze laatste plek sprak me heel erg aan vanwege het unieke concept. 

Het is een winkel/coöperatie in één. Als je lid wordt, betaal je een bedrag per jaar en ben je mede-eigenaar. Iedere keer als je boodschappen doet, krijg je 10 % korting, maar je mag ook mee komen helpen in het café. Alle producten komen van plaatselijke boeren: dus vers gebakken brood en veel groente en fruit. 

In het café is alles biologisch en vegetarisch. De koffie van Blanche Dael komt van de gelijknamige fabriek er tegenover. 

En alles zo duurzaam mogelijk! Koop één keer een weckpot en vul hem dan steeds in de winkel aan, met noten, rijst of pasta. Als ik dichtbij woonde zou ik hier zeker gebruik van maken!

En als je dan nog niet uitgekeken bent, kun je nog altijd naar de rooftopbar met kruidentuin en uitzicht over Maastricht of de oude brandweerkazerne om een hapje te eten. Dus ben je een keer in Maastricht? Kijk dan eens verder dan de binnenstad, want er is genoeg te zien!

Kijk hier voor meer informatie over het Sphinx-kwartier.

Was jij er al eens?

Liefs,
Carolien

3 DIY's

Toen ik mijn blog, zo'n twaalf jaar geleden, begon, postte ik alleen maar DIY's. Inmiddels is daar van alles bijgekomen. Ik deelde mijn opvoedissues als moeder, nam jullie mee op leuke plekjes in Limburg en betrok jullie bij mijn werk. En dan waren er de fases dat ik helemaal in de ban was van gezond eten, duurzaamheid of bijvoorbeeld ontspullen. Kortom, mijn blog was en is  nog steeds een ratjetoe.

En dat terwijl ik zelf in de marketing/communicatie werk. Regel 1: bepaal je niche. Kies een duidelijk afgebakend onderwerp en zoek daar je doelgroep bij. Die regel lap ik privé lekker aan mijn laars. Ik vind gewoon teveel dingen leuk! 

Maar die DIY's blijven als een rode draad door mijn blogs lopen. Ik zal mijn laatste drie creaties met jullie delen.

Bordjes 'bedrukken'

Via Instagram ontdekte ik iemand die 'decalvellen' verkoopt. Het zijn eigenlijk een soort stickers die je in warm water laat weken en dan heel voorzichtig op je je object wrijft. Bordjes van de kringloop bijvoorbeeld. Die moet je dan vervolgens wel ophangen, want je kunt ze niet in de afwasmachine doen.

Minstens zo leuk als het aanbrengen (super gemakkelijk ook) vond ik het struinen langs kringloopwinkels op zoek naar het perfecte bordje!

 Potten met knop-deksels

Wat doe je als je als je vrolijke deurknopjes ziet liggen voor maar 10 cent per stuk? meenemen natuurlijk en dan kijken op Pinterest wat je ermee kunt.

Nou, dit bijvoorbeeld...

Neem een glazen pot waar groente in zat en was hem goed uit. Verf het deksel in een kleur naar keuze (eerst Gesso als ondergrond, dan hecht de verf beter) en vervolgens boor je een gaatje in het deksel en schroef je de knop erop.

Ook leuk om te vullen met snoep of chcolade!

Een eigen ansichtkaart ontwerpen

Op mijn vorige blogpost, waarin ik een magazine liet zien dat ik zelf had gemaakt, kreeg ik vragen waar je zoiets kunt maken? Nou, het geheim is : Canva! Dat is een gratis ontwerpprogramma waarmee je zelf de mooiste dingen kunt vormgeven. Als je eenmaal de smaak te pakken hebt zul je vast voor de betaalde versie gaan, want die biedt nog zoveel meer mogelijkheden. 

Dit kaartje ben ik handmatig gaan samenstellen, gewoon door te knippen en plakken uit tijdschriften tot ik een goede compositie vond. Vervolgens via Canva wat details toegevoegd en de achterzijde bedrukt. Ik liet ze ook al drukken :)

Op Pinterest kom je altijd de leukste ideetjes tegen. Soms is er niet veel meer nodig dat een herfstblad en wat takjes om iets moois te maken.

Voor diegene die nu herfstvakantie hebben, geniet ervan! Wat ga jij maken?

Liefs,

Carolien

Op (pelgrims)pad

De afgelopen tijd liepen we weer twee camino's: oftewel mini pelgrimsroutes. Er zat maar één maand tussen en toch was het verschil tussen (na)zomer en herfst goed te zien.

De eerste route liepen we in St. Gerlach, bij Valkenburg. Bij een stralend blauwe lucht en een volop bloeiende rozentuin.

Een deel van deze route liepen we al eens eerder in de sneeuw, dus nu vielen ons de mooie wegwijzers pas op :) 

De route heeft alles: bossen, weilanden, wilde paarden runderen, kunst en een kasteel.

De kapel van kasteel St Gerlach is echt een plaatje. Zou zomaar ergens in Italië kunnen zijn..

In dit leuke boscafeetje op het eind haalden we onze stempel en een cappuccino.

Route 2, een maand later, was 9 kilometer en ging van Nuth naar Schinnen.

De paaltjes kondigden al aan dat het om een herfstroute gaat, haha.

En herfst was het volop!

En weer een stempel op de kaart. Nog maar twee te gaan!!

Afgelopen week was mijn vriendin jarig en ik heb de leukste foto's van onze wandelingen verzameld in een zelfgemaakt tijdschrift. 

Zo heb ik alle routes nog eens kunnen lopen, maar dan in mijn hoofd :)

Liefs,

Carolien

Kastanjes poffen

In het zorghuis waar mijn moeder maanden verbleef, stonden in de tuin grote kastanjebomen. We schuifelden er vaak even heen om de schaduw op te zoeken op een warme dag of juist tussen twee bomen in wat zonnestralen mee te pikken als het kouder was. We zagen de boom verkleuren en kastanjes produceren.

We namen wat kastanjes in onze handen en keken hoe de eekhoorns ermee vandoor gingen. Ik vertelde mijn moeder over mijn stage in Engeland, waar ik ooit twee maanden woonde tijdens mijn studie en waar ze kastanjes verkochten. Het was de tijd voor kerst en op de hoek van onze studentenflat stond elke dag een man met hoge hoed kastanjes te poffen. Het zag er heel Charles Dickens-achtig uit en rook ook nog eens lekker. "Zou je ze kunnen eten" vroeg mijn moeder en ik raadpleegde Google.

Helaas. Het waren wilde kastanjes en dus niet eetbaar. Je ziet het aan de perfecte ronding van de vrucht. Een tamme kastanje daarentegen is ook rond, maar heeft een spits 'toefje' aan de bovenkant (zie bovenstaande foto). Je herkent het verschil trouwens nog beter aan de hulst. Wilde kastanjes kun je best bij hun hulst oppakken, maar tamme snijden in je vingers.  

Inmiddels verblijft mijn moeder op een andere locatie, helaas ook nog geen vaste plek maar ter overbrugging. Ook nu weer staan er kastanjebomen in de tuin. We lopen erlangs met de rolstoel. "Hey dit zijn wel tamme" roep ik blij en besluit een handje mee te nemen (au!) om ze thuis te gaan poffen. Gek eigenlijk dat ik dit nooit eerder heb geprobeerd.

Jij wel? Zo nee, dan vertel ik je hier hoe je dat doet!

Kastanjes poffen

• Verlos de kastanjes van hun prikkelhuls
• Maak aan de platte kant van elke kastanje met een scherp mesje een kruisje, net als bij spruitjes. (De kastanjes worden na verhitting groter en poffen dan letterlijk uit hun jasje)
• Smelt een klontje boter in een pan en voeg de kastanjes toe. 
• Doe de deksel op de pan en laat ze 20 minuutjes poffen. Schud ze af en toe op en neer zodat ze niet aanbranden. 
• Pel de kastanjes als ze nog warm zijn, dat gaat gemakkelijker. Serveer met een beetje boter, zout en peper.

Wist je dat je kastanjes ook in de Airfryer (15 minuten) kunt laten poppen? Doe de kant met de inkeping naar boven. 

En dit vakje op de Flow jaarkalender kon ik lekker 'afstrepen'. 

Heb jij nou net als ik, de komende week herfstvakantie? 

Pof jij even!

Een bak vol verhalen

"U komt voor de letterbak?"
Ze doet de deur iets verder open en ik zie dat ze hem al heeft klaarstaan in de gang. Hij is precies zoals ik hem op de foto had gezien: oud, verweerd maar prachtig. 
Ik knik bevestigend.

Ik kijk graag op Marktplaats in de buurt. Gewoon om lekker te neuzen wat mensen in mijn omgeving te koop aanbieden. Als ik dan iets zie, kan ik het zelf gaan ophalen, wat wel zo handig is. Zeker in het geval van een letterbak. 

De dame aan de deur kijkt me onderzoekend aan.
"Wat gaat u ermee doen?  vraagt ze en ik zie dat haar handen strakker om het hout grijpen.
"Ik heb heel veel snuisterijen" vertel ik vrolijk "en die wil ik een plaatsje geven. Souvenirs en dat soort dingen..."

"Daar gebruikte ik hem ook voor" zegt ze dan en werpt een blik op de letterbak die nu leeg is. "Hij was helemaal gevuld, van boven tot onder. Souvenirs, cadeautjes van dierbaren, je kent het wel. Een blauwdruk van mijn leven."

Er valt een stilte en ik voel me ongemakkelijk.

"Waarom doet u hem dan weg?" pols ik voorzichtig.
Ze klampt zich nog steeds vast aan het hout. Haar knokkels worden wit. "Ach, je weet hoe dat gaat. Ik ga kleiner wonen en moet opruimen. Ik heb er straks geen plek meer voor." En ineens, uit het niets, duwt ze de letterbak naar voren. "Hier, neem hem maar."

Ik overhandig haar snel de twintig euro die ze ervoor wilde hebben en bedank haar. "Ik ga hem mooi wit verven" haast ik me te zeggen om de zwaarte van het gesprek wat te verlichten. 

"Wit...??" Ze spuugt de woorden bijna uit en ik kijk verschrikt weg.
"Ach, hij is nu van jou" zegt ze dan met een plotselinge kalmte in haar stem. "Verf hem maar wit, of paars. Wat jij wilt..."en het volgende moment valt de voordeur dicht.

Beduusd leg ik de letterbak in mijn auto waar hij flink wat ruimte inneemt. Letterlijk en figuurlijk. Ik voel de herinneringen uit een ander leven als een zware last om me heen.

Thuis heb ik hem een paar dagen aan de kant gezet. Uiteindelijk ben ik hem buiten in het najaarszonnetje gaan schilderen en schuren. 

Het idee was dat hij een plek zou krijgen op onze slaapkamer, maar ik besloot hem in de pipowagen te hangen, waar ik al mijn prullaria bewaar.

Nu ga ik hem langzaam vullen. 

Vakje voor vakje.

Want zo'n letterbak met een heel leven achter de rug, daar kun je niet lichtvoetig mee omgaan.... 

Liefs,
Carolien

MENS, wat leuk om te doen!

Het blijft leuk om het magazine waaraan ik meewerk zelf thuis in de bus te krijgen. Drie keer per jaar geven wij als zorgorganisatie dit magazine uit. Het wordt huis-aan-huis verspreid in acht gemeenten. Het is het leukste onderdeel van mijn werk.  

Soms komen de onderwerpen letterlijk op mijn pad. Al eerder vertelde ik over de mevrouw die via Marktplaats keukenstoelen bij me kwam ophalen. Bleek ze een heel mooi verhaal te hebben. Als bijna tachtig jarige reist ze nog alleen de hele wereld rond. Daarover vertelde ze in dit nummer.

En bij de pluktuin waar ik altijd kom, sprak ik met de eigenaresse over haar carriereswitch: van kantoor naar een eigen bloementuin. Dat werd ook een artikel.

Vaak ook krijg ik onderwerpen via collega's door. Zo tipte een collega me dat er een Marokkaanse vrouwengroep is die ging kopen voor eenzame ouderen uit de wijk. Ik schoof aan tafel aan voor een interview en mocht ook nog mee-eten :) 

De vrouwengroep bestaat uit Marokkaanse vrouwen die allemaal vanuit hun geboorteland naar Limburg zijn gekomen. Elke donderdag komen ze samen, van jong tot oud, om te kletsen en te koken. En dat al 15 jaar lang. Deze middag kookten ze voor de buurt, wat heel goed werd ontvangen.

Zo'n vrouwenvereniging triggert me altijd wel. Samen leuke dingen doen, er voor elkaar zijn. Als ik met pensioen ben denk ik dat ik er zelf eentje ga opzetten :)

En voor de rubriek 'op het bankje' zoeken de fotograaf en ik een willekeurig bankje op in onze regio om daar naast iemand plaats te nemen en over die ontmoeting te schrijven. Deze keer was dat Lambert die net terug kwam van de bakker met een zak verse broodjes en besloot even op het bankje van de zon te genieten. Tijdens ons gesprek kwam naar voren dat hij een mini museum aan huis bleek te hebben. Grappig hoe in elk gesprek altijd iets onverwachts naar boven komt.

Het meisje op de cover wil trouwens prof voetbalster worden. Zoveel mensen, zoveel dromen.

Nu op naar het volgende nummer!

Liefs,

Carolien