Analoog fotograferen

Voor mijn verjaardag in december kreeg ik deze analoge Agfa-camera. Ik kom nog uit de tijd van de analoge fotografie (toen heette het gewoon 'fotografie' trouwens) en dus ken ik nog de spanning van het zorgvuldig je foto uitkiezen, doordraaien tot het volgende kiekje en geduldig wachten als het rolletje moest worden ontwikkeld.

Fotografie heb ik altijd erg leuk gevonden. Na mijn studie, toen ik niet gelijk een 'grotemensenbaan' vond, werkte ik als hulpje bij de landelijke fotoketen Filmpost. Ik werd in alle zaken in Zuid-Limburg ingezet en heb heel wat rolletjes in en uit camera's gedaan, pasfoto's gemaakt en ook camera's gedemonstreerd en verkocht.  

Het leek me leuk nog eens terug te gaan in die tijd en foto's analoog te maken. Bij deze camera zat een rolletje van 24 foto's. Ik bedacht me dat als ik elke maand 2 foto's maak, ik het rolletje aan het eind van het jaar kan ontwikkelen en dan gelijk een terugblik heb op mijn jaar.

De eerste twee maakte ik al in Londen, de derde vorige maand in de sneeuw. Ik ben er nu al benieuwd naar. Het getal van 24 foto's bracht me op een idee. Dit jaar eind november ga ik het rolletje ontwikkelen en vraag mijn dochter dan elke foto in een apart zakje te doen. Dan heb ik een adventskalender met eigen foto's. Een mooie terugblik op het jaar!

Als het zover is, laat ik ze natuurlijk hier zien!

Fotografeer jij wel eens analoog? Of wat zijn jouw herinneringen aan die tijd? Kwam je wel eens bij Filmpost? Ik ben benieuwd!

Liefs,
Carolien

P.S Deze retro camera komt gewoon van de Hema, maar ook in kringloopwinkels kun je natuurlijk je slag slaan. Of misschien heb je er nog eentje op zolder? Doe gezellig mee!

Gedichtjes als medicijn

Toen ik vorige maand in Londen was, bezocht ik 'the Poetry Phanrmacy'. Een boekwinkeltje waar ze naast boeken ook potjes met 'pillen' verkochten. Elke capsule in zo'n potje bevat een klein gedichtje dat helpt bij je betreffende kwaal.

Troostende en opbeurende woorden dus als remedie. Ik vind het een prachtig idee. Je kon pilletjes krijgen tegen liefdesverdriet, onzekerheid of gewoon ter opvrolijking. 

Zelfs je kopje koffie wordt gereserveerd met een klein gedichtje.

Het was die dag mijn verjaardag en ik had geen leukere plek kunnen bedenken om een taartje te eten en mijn eigen verjaardagscadeau te kiezen: een prachtig vormgegeven dichtbundel. Ik kocht nog veel meer, zoals een kraskaart waarmee je je eigen gedichtje kunt krassen en een notebook om zelf aan de slag te gaan. 

The Poetry Pharmacy ligt midden in Oxford Street, boven The Lush, dus gemakkelijk te bezoeken als je er bent!

Toen we naar buiten liepen richting Covent Garden, passeerden we deze twee jongens die ter plekke een gedicht voor je uittikten op een oude typemachine. Dat was natuurlijk het toetje op de taart die ik net had gegeten :) De jongen links maakte er een mooi verjaardagsgedicht van.

En inmiddels weer thuis, heb ik dus nog altijd de pilletjes met bemoedigende woorden.

Liefs,
Carolien

25 dingen die ik in 2025 wil doen

Gelukkig nieuwjaar allemaal! Dit is de eerste foto die ik in 2025 maakte. We verbleven op een boerderij in België om het vuurwerkgeweld te ontduiken en dat is gelukt! Zo vredig rustig als het op de foto lijkt was het ook. Fijn om het afgelopen jaar te overdenken en nieuwe plannen te maken voor komend jaar.  

Het helpt mij toch om lijstjes te maken. Ik vink namelijk graag dingen af en dus motiveert het me ook om ze op te schrijven. Het zijn niet zozeer goede voornemens, maar meer leuke plannetjes om mezelf uit te dagen. 

Oké, wat wil ik dan in het nieuwe jaar doen?

1. Iets nieuws leren op creatief gebied 

2. Een plek bezoeken van mijn 'Limburg-lijstje'

3. Een bijzondere overnachting beleven 

4. Ja ik ga weer ontspullen! Dit jaar niet elke dag, maar 100 items

5. Een plek bezoeken van mijn 'Net over de grens-lijstje' (Duitsland/België)

6. Duizend euro ophalen voor mijn goede doel (PakjeBoek), want dan staat de totale teller op €10.000 sinds ik vier jaar geleden begon.

7. Een solotripje maken (ik zeg bewust tripje, want het mag ook gewoon een dagje zijn. Je moet         ergens beginnen, toch?

8. Een cursus assertiviteit volgen (heb me al ingeschreven, niet dat ik de illusie heb dat het deze keer iets brengt, haha))

9. Mijn letterbak opknappen. Ik had er laatst een gevonden via Marktplaats weet je nog? Maar niet mooi geschilderd, vond ik zelf dus dat moet opnieuw #monnikenwerk

10. Een nieuw eettentje uitproberen 

11. De stempelkaart met Caminootjes vol hebben (nog twee te gaan!)

12. Engelse boeken lezen. Ik kocht er twee in Londen en die ga ik lezen.

13. Minder moeten (ik hoef niet meer elke dag een lesje Frans te doen via Duo Lingo, want ja waarom zou dat ook moeten). Ook overweeg ik de button op mijn blog 'elke vrijdag een nieuwe blogpost' weg te halen. Niet dat ik wil stoppen met bloggen, helemaal niet, maar wat als ik een week geen zin of inspiratie heb? 

14. Vijf dagen zonder social media (deze wordt zonder meer heel lastig, haha)

15. Een zuurdesembrood bakken

16. Elke maand twee analoge foto's maken (ik kreeg voor mijn verjaardag een vintage Agfa-camera met rolletje van 24 stuks, dus die gaat een jaar lang af en toe mee op pad)

17. Mediteren

18. Nieuwe stad in Nederland bezoeken

19. Weer meedoen aan Zusterhood en wellicht een aantal zusters live ontmoeten

20.  'Iets' doen met schrijven/dichten. Ik stuurde eind december een verhaal in voor een schrijfwedstrijd en sta op de shortlist, dus dat is al een beginnetje. Maar het kan ook zijn dat ik een kaartje ga ontwerpen met een zelfgeschreven gedicht.

21. Weer een kersttripje met dochterlief maken, bijvoorbeeld Antwerpen of Düsseldorf dit keer.

22. Yoga vervangen door krachttraining. Misschien kan ik dan eind dit jaar 10 push ups? :)

23. Een concert/museum of theatervoorstelling bezoeken

24. Naar Ierland of Schotland?

25. 1 item (van mijn Flow poster) doen dat me dit jaar niet is gelukt.

Heel veel wist ik er af te vinken, maar een paar ook niet. Van dauwtrappen (te vroeg!) tot in natuurwater duiken (te koud). Maar ik kan ook nog altijd een vuurtje stoken of een massage nemen. Dus dat gaat wel lukken! 

Genoeg te doen dus komend jaar! Laat me vooral weten wat er op jouw lijstje staat! En oh ja, ik sluit af met mijn jaarcirkel die ik in 2024 maakte. Elke maand in kleine tekeningen, net zoals ik 'm ooit borduurde. Maar in het kader van 'minder moeten' laat ik dat dit jaar varen!

Een fijn 2025 gewenst!!

24 dingen die ik in 2024 voor het eerst deed

In 2024 deed ik 24 dingen voor het eerst! Omdat je nooit te oud bent om iets nieuws te leren of een ander pad te proberen, toch? 

Achter sommige items staat een link naar de blogpost die erover ging. 

Hierbij mijn lijstje.

1. Een cursus aquarellen
2. Bediend worden door een robot
3. Een viersterren sudoko oplossen
4. Een cursus dichten volgen
5. Een cursus mixed media
6. Een boomkikker spotten

7. Moresnet bezoeken (een voormalig landje tussen België en Nederland)
8. Bij mijn dochter in de auto als bijrijder
9. Met de hond naar de hondenfysiotherapeut
10. In een boomhut slapen

11. Een yogales in de buitenlucht
12. Demonstreren tegen dierenleed
13. Op een boot slapen

14. Verse daslook plukken
15. Nieuwe steden ontdekken (Amersfoort, Gennep, Spakenburg)
16. Naar een pedicure gaan (ja, echt!)
17. Artisjok klaarmaken (niet voor herhaling vatbaar)
18. Meedoen aan Zusterhood
19. Een gedichtenapotheek bezoeken (daar vertel ik binnenkort meer over)
20. Kastanjes poffen
21. Een Oktoberfeest bijwonen
22. De bankpas aan mijn telefoon koppelen (ja, eindelijk!)
23. Mijn verjaardag in Londen vieren
24. Een eekhoorn uit de hand voeren

.

Deed jij afgelopen jaar iets voor het eerst? Laat het me weten, ik ben benieuwd.

Een fijne jaarwisseling gewenst en tot in 2025!

Liefs,
Carolien

Mind the Gap

Net voor kerst 2012 werd het personeel van metrostation Embankment in London benaderd door een vrouw die nogal overstuur was.

Ze bleef maar vragen waar de stem was. Ze begrepen niet wat ze bedoelde. 

"De stem?"

"De Stem" zei ze weer. "Van de man die zegt 'mind the gap'."

Het personeel stelde haar gerust. "Maakt u zich niet druk" zeiden ze. "De aankondiging om voorzichtig in te stappen is er nog steeds. Alleen is die gedigitaliseerd."

Na een stilte vroeg het personeel of de mevrouw in orde was.

"De stem" legde ze uit, "was van mijn man."

Leegte

De mevrouw, Margaret McCollum, legde uit dat haar man een acteur was genaamd Oswald Lawrence.

Oswald was nooit echt doorgebroken, maar hij was het wel die in de jaren 70 de aankondigingen mocht inspreken voor een deel van de Londense metrolijnen. 

Hij stierf in 2007.

Oswald's dood liet een leegte in Margaret's hart achter. Maar één ding hielp bij het verdriet. Elke dag als ze naar haar werk ging, hoorde ze zijn stem.

Soms, als het verdriet haar bij de keel greep, dan ging ze op het bankje zitten in het metrostation  Embankement en bleef ze wat langer om hem te horen.

Vijf jaar lang was dat haar routine. Ze wist dat haar man er niet meer was, maar zijn stem was er wel. 

Voor iedere andere passant was het slechts een stem, maar voor haar was het de geest van de man waarvan ze nog steeds hield.

En nu was ook dat weg...

Ondenkbaar

Het personeel van het metrostation excuseerde zich. De hele ondergrondse had nu eenmaal een nieuw digitaal systeem. Ze zouden proberen een kopie van de geluidsopname te vinden. 

Dat leek Margaret ondenkbaar, maar toch bedankte ze hen.

In het nieuwe jaar zat Margaret op het bankje op Embankement Station te wachten op haar metro op weg naar het werk toen ze uit de speakers een bekende stem hoorde.  

"Minp the Gap" zei Oscar.

De stem was teruggezet!

En zelfs nu in 2024, als je naar Embankement Station gaat hoor je een stem die compleet anders is dan op de andere stations. Het is Oscar.

Dit prachtige, waargebeurde verhaal wilde ik vlak voor kerst met jullie delen. Vorige week toen ik in Londen was, hebben we heel vaak de metro Embankement genomen, want daar lag ons hotel. Ik hoorde het op dag drie van ons verblijf en vond het zo ontroerend! Ik hoop dat Oscar ondanks alle digitaliseringen en robotisering nog lang zijn stem mag laten horen.

Merry Christmas!

Liefs, Carolien

Londen met kerst

Londen met kerst. Het was magisch! Mijn vijfde keer in de Britse hoofdstad, maar nooit eerder was ik er zo vlak voor kerst. En voor mijn dochter was het de eerste keer. We hadden iets te vieren, want ze is geslaagd voor haar opleiding. 

We deden een lichtjestour op het dek van een dubbeldekker. Alsof je twee uur lang door een sprookje reed, zoveel lichtjes!

Kijk, een adventshuis met achter elk deurtje een kamer.

Natuurlijk zagen we de high lights zoals Buckingham palace, the Big Ben, the London Eye enThe Tower Bridge. 

Maar het waren ook de kleinere dingen die grote indruk maakten, zoals dit tamme eekhoorntje in Hyde Park.

Of deze twee dichters die ter plaatse een gedicht voor je uittikten op een oude typemachine. In mijn geval werd het een verjaardaggedicht.

Ik moest ook weer terugdenken aan die allereerste keer in Londen. Ik was 18 en ging met een vriendin met het vliegtuig naar de hoofdstad. Nooit eerder had ik echt gereisd. Als gezin gingen we hooguit met de auto naar Sauerland. En nu was ik er dus weer, met een dochter die inmiddels ouder is dan ik toen was. 

Al die herinneringen deden wat met me. Net als de vele zwervers op straat, toen en nu ook nog steeds. Daarnaast hoorde ik een ontroerend verhaal, maar dat deel ik in een aparte blogpost met jullie!

En mijn bezoekje aan een gedichtjesapotheek houden jullie ook nog tegoed in het nieuwe jaar!

Dus om in Britse termen af te sluiten: stay tuned!

Liefs,

Carolien

Zusterhood afgerond

Begin dit jaar deed ik mee aan het postproject-Zusterhood. Je bedenkt een thema, maakt daar kunstzinnige post van (voor jezelf) en vervolgens gaat dat poststuk om beurten naar 7 andere 'zusters' in je kring die aanvullingen maken op jouw thema. Dat kan een gedicht zijn, een kunstwerk, handwerk of wat dan ook. Maar altijd met een geschreven brief.

 

Mijn thema was 'vertragen', daar had ik op dat moment behoefte aan. Ik wist toen nog niet dat 2024 alles behalve een jaar werd om te vertragen door de mantelzorg voor mijn moeder. Maar tegelijk waren juist die momentjes dat ik aan de brieven werkte -ook al leek dat soms niet uit te komen-  een ultieme vorm van vertragen.  

Mijn pakketje is inmiddels terug (na enige vertraging van de post, hoe ironisch)! Zeven bijdragen op mijn thema. Van knipsels, boekjes en brieven tot zelfs flessenpost (zie foto). Van alles zat er in het pakket!

De afgelopen weken heb ik zelf ook nog wat thema's van de andere zusters aangevuld. Zo had Ulla het thema: hide-away. Een plek om je terug te trekken. En omdat ze graag in het bos vertoeft, maakte ik daar een toevluchtsoord in de vorm van een kijkdoos.

Voorkant doos:

En vanbinnen een boomhutje in de natuur. Ik zou me er zelf soms ook wel willen terugtrekken :)

Ik ontdekte dat wc-papier zich heel goed leent om gedichtjes op te typen:

Voor een andere zuster, die als thema 'vormen' had gekozen maakte ik onderstaand gedicht naar aanleiding van een snoeppapiertje dat ik op straat vond.

Het leuke van die thema's is dat je in die periode (6 weken) steeds in dat thema denkt en dan ook dingen ziet of verzint die anders niet in je hoofd waren opgekomen. Het prikkelt je creativiteit, brengt je in verbinding met gelijkgestemden en het zorgt er dus voor dat je elke 6 weken wat momentjes voor jezelf neemt om iets te maken. En dat is dan weer die vertraging die ik zocht :)

Ik heb me dus weer ingeschreven voor 2025. Mijn thema weet ik al, maar dat blijft nog even geheim!

Als ik er volgende week vrijdag niet ben, ben ik nog aan het nagenieten van mijn kersttripje naar Londen (kom 's avonds pas thuis). Maar ook dat wordt vervolgd!

Liefs,

Carolien 

Honderd hartjes

Mijn highlight op Instagram van verzamelde hartjes was laatst vol. Dat betekent dat ik honderd hartjes heb gespot en op beeld gezet de laatste tijd. Sinds ik daarmee startte blijf ik ze ook overal zien.  

En elke keer weer maakt het me blij. Spread the love!

En als je buiten goed om je heen kijkt, zie je ook meer dan hartjes alleen. 

Is het de tijd van het jaar dat ik hier een rendierhoofd in zie?

Ik nam hem mee naar huis en nu hangt hij in de woonkamer.

En buiten maakte ik nog gauw een mandala voordat de herfst echt voorbij is. 

Veel hartjes ook voor jullie als trouwe volgers! Vooral ook voor diegene die wat extra's kunnen gebruiken....

Liefs,
Carolien

Gewoon leuke dingen

Afgelopen week interviewde ik diverse mensen voor ons magazine. Het thema was: wat zijn jouw plannen of voornemens voor het komende jaar? Het viel me op dat hoe ouder de mensen waren die ik het vroeg, hoe bescheidener hun wensen. "Gewoon leuke dingen blijven doen" was dan ook een veelvoorkomend antwoord.

Het zette me aan het denken voor mijn eigen lijstje dat ik begin dit jaar heb opgesteld. Ook dat waren "gewoon leuke dingen" die ik wilde doen, met name op creatief gebied. En ik kan inmiddels een hoop afvinken! Van een workshop mixed media tot aquarel. En van een cursus dichten tot het meedoen aan Zusterhood. Ook kon ik diverse leuke plekjes afvinken en ontwierp ik mijn eigen kaart. 

Op datzelfde lijstje stond ook 'een tripje naar London'. Maar die staat er al een paar jaar op en verhuist steeds mee naar een nieuw jaar om uiteenlopende redenen. En nu ineens, bij het zien van dat lijstje kreeg ik de kriebels. Het jaar is nog niet om, toch? 

Dus de reis is inmiddels geboekt en vlak voor kerst ga ik drie dagen naar Londen. Mijn dochter was er nog nooit, voor mij wordt het de vijfde keer, maar die keren zijn erg lang geleden en ik was er nooit zo voor kerst. Dus op de valreep nog een vinkje op mijn lijst. En intussen ga ik me buigen op een nieuwe lijst voor 2025.

Hebben jullie nog ideetje wat op mijn lijstje kan komen te staan? Denk niet groots zoals een reis, maar aan "gewoon leuke dingen", want dat is al vaak meer dan genoeg...

Liefs,
Carolien

Een bijzondere kerstbal

 Afgelopen weekend bezocht ik een koppel dat elke kerst groots uitpakt. Ik was er voor een artikel in ons magazine. het stel begon tien jaar geleden met het versieren van hun huis en de reacties in de straat waren zo positief, dat er elk jaar meer bij kwam. Tot aan een sneeuwmachine die het op commando laat sneeuwen.

De eigenaar was net een broer van de kerstman zelf. Guitige blik, baardje en bolle wangen. Als kind stond hij in de kerstperiode op schooldagen een uur eerder op om nog naar de lampjes in de boom te kunnen kijken. Op 1 december wordt het kersthuis buiten geopend en al die dagen tot kerst zorgt hij dat hij 's avonds thuis is.

"We willen iedereen een mooi kerstgevoel bezorgen" vertelde hij me tijdens het interview. De man des huizes liet me zijn meest dierbare kerststuk zien: een oude kerstbel die hij als kind kreeg van zijn oma uit Beieren. 

Het deed me denken aan een kerstbal die ik ooit voor mijn geboorte kreeg. 

Een rode bal met gouden sterren. Als je aan het gouden knopje trok, speelde hij 'Stille Nacht'. 

Elke kerst hing die bal in onze woonkamer boven de openhaard en trokken mijn zus en ik aan dat koordje voor de muziek. Ook keken we naar onszelf in de weerspiegeling, wat een heel gek effect opleverde, een soort lachspiegel. De laatste jaren was de doos leeg. Het muziekje deed het op een dag niet meer en mijn moeder had de bal aan een kennis meegegeven met de vraag of hij hem weer aan de praat wilde krijgen. Daarna werd de bal nooit meer gezien.

We weten allang niet meer wie die kennis was. Laat staan waar de bal is. Het doosje en de stolp heb ik al die jaren bewaard. Geïnspireerd door de meneer van het kersthuis besloot ik op Marktplaats te kijken en na enig zoeken vond ik een gelijk exemplaar. Mijn hart maakte een sprongetje! Maar tegelijk schrok ik van de prijs. het blijkt inmiddels een collectors item te zijn. Ik zocht ook op Facebook en kwam een groep tegen: Vintage Kerstspullen. Ik vertelde daar mijn verhaal en vroeg of er eventueel iemand was die zo'n bal had liggen en hem wilde verkopen. 

Dat was Wilma. Ze reageerde al de eerste dag. Ze vond mijn verhaal mooi en had zelf twee exemplaren. Ze hoefde er ook niet de hoofdprijs voor. Zo lief! 

En nu is de bal weer terug in zijn doos. Niet dezelfde als die ik ooit had, maar ook deze heeft inmiddels al een heel verhaal. Nog even en hij krijgt een plek bij de open haard.... ik verheug me!

Heb jij een kerstobject met een speciale betekenis of herinnering?

Liefs,
Carolien