Loopvogels en berenspecialisten

Begin dit jaar haalde ik een notitieblok uit de Flow en legde het op de keukentafel. Misschien kon ik weer een nieuwe challenge bedenken, zoals '1 tekening per dag'. Een paar weken later lag het notebook er nog steeds. Onaangeraakt.

En zoals dat gaat in ons huishouden blijven objecten vaak weken ergens liggen, zonder dat ze een doel hebben. Gewoon omdat niemand ze opruimt. Toen dochterlief terugkwam van de dierenarts om pilletjes te halen voor ons grieperige kipje, barstte ze in lachen uit toen ze zag wat er op het etiket stond: loopvogel Noortje. "Waarom zetten ze er niet gewoon 'kip' op?" Ik haalde mijn schouders op. Omdat ze bleef lachen, vond ik het ook steeds grappiger worden en de dagen erna zeiden we steeds: hebben de loopvogels al eten gehad? Zonder vooropgezet plan pakte ik het schriftje, het lag er toch al, en schreef er met pen in: loopvogel. 

De dagen erna kwamen er geleidelijk nieuwe woorden bij. Zo had dochter nog nooit van smeltwater gehoord toen ik zei dat de sneeuw daarin zou veranderen. En ik op mijn beurt begreep niet wat ze bedoelde met: "je moet die eyeliner op je waterrand aanbrengen. Waterrand?

Het werd een sport om al die gekke woordjes in dat schriftje op te schrijven. 

Ook op de werkplek vlogen ze rond. Zo heet het jaarverslag sinds dit jaar ineens 'Generiek Kompas' en leerden we in de Teamcoaching over Caring en Daring.

Toen we ons Roemeense hondje voor de honderdste keer probeerden het commando 'zit' bij te brengen kwamen we op het idee op het Roemeense woord voor 'zit' te Googlen. Want misschien kon hij best wel zitten als hij het commando in zijn eigen taal kreeg? Het was weer eentje voor in het schriftje: want 'zit' is in het Roemeens 'sta'. 

Elke week komt er wel weer een woordje bij. Zo haalden we laatst twee nieuwe cavia's. De mevrouw in de opvang vertelde dat mensen van heinde en ver naar Limburg komen om haar knagers te adopteren. Vooral van de mannetjescavia's wist ze veel. "Ze noemen me niet voor niets de 'berenspecialist' van Nederland.

Berenspecialist.

Het meest recente woord bedacht ik overigens zelf, zonder het te weten. Ik had een interview met een dame die tevens op de foto moest. Ik vroeg haar een object mee te nemen dat haar beroep symboliseert. Ze is radiopresentator en zei gelijk: dan neem ik mijn kloptelefoon mee.

Kloptelefoon?

Ik durfde er niet verder naar te vragen, zou het vanzelf wel zien wat dat voor apparaat zou zijn. Eenmaal ter plaatse haalde ze gewoon een koptelefoon uit haar handtas. Oh wat dom, ik had het niet goed verstaan! 

Het schriftje vult zich dus langzaam met onzinnige woorden. Wat daar de zin van is? Niets! Maar het is gewoon leuk. Wie weet is daar ook een woord voor...?

PS Wat is het gekste woord dat jij ooit hoorde?

  

Kaartjes sturen - Doe je mee? *VOL*

VOL met 2 groepen!

Afgelopen week volgde ik op het werk een training van de Bladendokter. Dat is een bedrijf dat adviseert hoe je de artikelen uit je magazine zo goed mogelijk ook online kunt delen. Want, zo lieten de statistieken zien, gedrukte media heeft haar langste tijd gehad en steeds meer mensen lezen online. Ik keek verschrikt naar de statistieken van magazines die elk jaar met een steile lijn omlaag duiken. "Gaan bladen dan ooit helemaal verdwijnen" vroeg ik aan de cursusjuf. "Daar kun je wel vanuit gaan ja" sprak ze zonder enige emotie.

Ik dacht aan al die gezellige bladen en abonnement die mijn leven extra leuk maken. De Flow, Flow specials, de Ariadne... een leven zonder magazines? 

Eerder die week hoorde ik al dat het nationaal Deens postbedrijf, zeg maar de Deense Post.nl, niet meer rendabel is en ermee stopt. Gaat de post ook ooit verdwijnen? Ik wil er niet aan denken!

Dus kwam ik op het idee om een leuke kaartjes-swap-bingo te doen. Om te vieren dat het lente is en dat een kaartje op de deurmat gewoon blij maakt.

Dit is het idee.

We vormen een groepje met 6 personen (inclusief jezelf). Je stuurt  naar 5 personen een kaartje in het thema lente/ Pasen. Op elk kaartje schrijf je een letter: Je hebt de keuze uit: P A S E N.

Krijg je nu toevallig net de juiste letters bij elkaar zodat je het woord Pasen kunt vormen met alle kaartjes die je krijgt, dan heb je ook nog eens Bingo en krijg je van iedereen uit de groep nog eens een kaartje. 

Maar sowieso krijg je dus 5 kaartjes.

Je kunt je tot en met volgende week vrijdag opgeven door een mailtje naar mij te sturen met je adres. De kaartjes versturen we op de laatste dag van maart.

Ik ben benieuwd!

Liefs,
Carolien

Stop met scrollen

Afgelopen weekend ging ik weer 24 uur offline. Later die week ontving ik de eerste ronde uit het postproject Zusterhood. Een pakketje met als thema 'stop met scrollen'. De zuster die dit stuurde schreef ook al dat ze zich uren online kon vergapen aan leuke ideetjes op Pinterest, maar uiteindelijk kwam het niet tot de uitvoering ervan. 

Hoe herkenbaar!

Ze sloot drie QR codes bij die verwezen naar kaarten met beweging. Want, schreef ze, als je stopt met scrollen kom je in beweging. 

Ik vond het leuk om mezelf uit te dagen en een bewegende kaart te maken. Je weet wel, zo eentje als je 'm openklapt dat er iets op popt, of gebeurt. In mijn geval een mozaiek van papier dat in en uit elkaar schuift.

Op de voorkant staat dus: stop met scrollen, en als je hem opent de boodschap: ga creëeren. De telefoon in de hand van het meisje is vervangen door een setje kwasten. Dat deed ik met Canva.

De beweging kan ik hier niet laten zien, maar heel langzaam ontvouwt zich dus dit tafereeltje.

En offline ging ik zeker, want ik heb er 4 uur (!) over gedaan uiteindelijk om de kaart passend te krijgen. Ik heb gewoon geen talent voor logisch denken, dus iedere keer was er iets mis: de opening te groot, te klein of er gebeurde helemaal niets. Er stonden ook geen maten bij. Des te blij ben ik dat het uiteindelijk toch gelukt is!

Geinspireerd door mijn bezoek aan the Poetry Pharmacy in London afgelopen kerst, kocht ik deze kleine apothekersflesjes. Voor elke zuster maak ik een gedichtje in het thema en stop dat in het flesje. 

Dit werd mijn gedichtje over scrollen:

Ik bestempelde een wit boterhamzakje en daar gaat het gedichtje in. 

 

Ik ben nog niet klaar met het thema, maar het begin is gemaakt. Ik hoef me dus niet te vervelen als de telefoon op stil gaat.

Zelf aan de slag? Klik hier voor het filmpje! Durf jij de uitdaging aan?

Liefs,

Carolien

Laptop perikelen

 "Zo, je laptop is weer als vanouds en ik heb je zelfs de nieuwste versie van Windows geïnstalleerd." De jongen van onze ICT-afdeling reikt me mijn laptop aan alsof het een cadeau is. Met enige aarzeling neem ik hem in ontvangst. "Dankjewel" zeg ik en met lood in mijn schoenen loop ik terug naar mijn werkplek. Ik weet uit ervaring wat mij te wachten staat.

Ik houd niet van updates. En al helemaal niet van nieuwe versies. Omdat je je dan overal opnieuw moet aanmelden. En dat zijn heel wat applicaties in mijn geval. 

Alleen dit keer was het nog veel erger. Mijn Teams-mappen waren verdwenen en het klikken op de vertrouwde toetsen leverde me telkens een rood kruis op. Mijn muis reageerde nergens meer op, die moest opnieuw verbonden worden met Blue tooth (hoe dan?) Ik besloot eerst wat mails te sturen, maar ook dat scherm zag er totaal anders uit. En waar was mijn digitale handtekening die normaal in elke nieuwe mail automatisch verschijnt?

"Oh gewoon even opnieuw invoeren" hoor ik mijn jongere collega zeggen. 

"Maar ik kom niet in mijn bestanden" opper ik hulpeloos. Ik besluit eerst een post op de Linkedin-pagina van ons bedrijf te plaatsen. Wachtwoord vereist, waar heb ik dat staan? In een bestandje waar ik niet bij kom. Ik zoek me suf en het werk stapelt zich op. Intussen word ik uitgenodigd voor een Teams-vergadering waar ik geen geluid blijk te hebben. Ik hoor de anderen praten, maar niemand hoort mij. "Zet je microfoon even aan" tipt iemand in het overleg, maar zover was ik zelf ook gekomen. Die staat aan, net als het volume. Ik vraag Google op hulp en het blijkt dat ik door de updates via instellingen het geluid opnieuw moet aanzetten. Het is maar iets eenmaligs, maar toch. Ik voel me helemaal ontmand.

Een andere collega helpt me intussen om mijn Teams-mappen te synchroniseren, maar dat blijkt een paar uur in beslag te nemen. Ik wil het ding het liefst uit de raam gooien.

Dan heb ik een interview face-to-face. Ik laat de laptop voor wat het is en ga weer eens lekker ouderwets de antwoorden in een boekje schrijven. Ik werk aan een reportage over mensen die twee banen combineren, omdat ze simpelweg niet kunnen kiezen. Die middag spreek ik een verpleegkundige die drie dagen in de zorg werkt en de andere twee dagen als vrachtwagenchauffeur op de weg zit. 

Ik sta mezelf toe even weg te dromen van een tweede baan voor mezelf. Wat zou dat dan zijn? Iets waarvoor je geen laptop nodig hebt, dat staat vast...  Bloemist? Kinderjuf? Kapper?

Inmiddels zijn we een week verder en alles lijkt het weer te doen: van mijn bookmarks tot mijn accounts. Ook de mappen uit Teams zijn gesynchroniseerd. Ik lig achter met mijn werk, maar dat zien we volgende week wel weer. Voor nu kan ik weer even ademhalen. Tot de volgende update eraan komt...

Een nieuwe ronde Zusterhood

Toen ik afgelopen zomer een piepklein, onbemand boekwinkeltje ontdekte in the middle of nowhere, wist ik wat mijn nieuwe thema zou worden voor het post-project Zusterhood: een schatkist vol verhalen. Want zo voelde het daar. Eén grote schatkist vol met boeken!

Ik maakte een schatkistje in de vorm van een boek en als je dat opent, komt mijn brief tevoorschijn, samen met wat polaroids van dat winkeltje en de uitleg waarom ik voor dit thema koos. 

Ik voegde een klein tinnen blikje toe, dat ik inrichtte als boekenkastje.

Van goudfolie maakte ik een stapel boeken. En ik bedacht een quote met betrekking tot mijn thema. 

Ik deed een oproep voor een mooi verhaal en daag daarmee de andere 'Zusters' creatief uit.
Zelf tikte ik op mijn oude typemachine het verhaal uit dat ik afgelopen december in London hoorde (en hier al eerder deelde).  

In het kleine medicijnpotje frommelde ik ook nog een gedichtje.

En inmiddels is mijn schatkistje aangekomen bij de ontvanger en kan ik zelf aan de slag met een nieuw thema voor een andere zuster uit de kring (haha het klinkt een beetje als hekserij, zusters en een kring...)

Woon je in de buurt van Nijmegen dan kun je nog tot en met 8 maart de Zusterhood-brieven van afgelopen jaar bewonderen bij Kunstgalerie Extrapool. Ze hebben daar een soort brievenapotheek gemaakt. Zo leuk! 

Ik wilde graag bij de opening zijn, maar die dag had ik me al opgegeven voor een workshop Monotype in Heerlen. Bovendien was er niemand vanuit mijn groepje die ging. Dus besloot ik voor de workshop te kiezen, waar ik me al maanden geleden voor had ingeschreven. In de lift naar de ruimte waar de workshop werd gegeven, sprak een dame me aan. "Ken ik jou niet ergens van?" Bleek dat een van de zusters uit mijn groep te zijn. Hoe toevallig was dat! Ik wist dat zij als enige redelijk bij mij in de buurt woonde, maar dat we elkaar net op deze dag troffen was wel heel apart.

Liefs,

Carolien   

Zelf maken: suikervrije jam

Wat eet jij het liefst op je brood? Ik hou het meest van chocoladepasta, liefst een dikke klodder. Maar dat permiteer ik me alleen in het weekend :) Door de week probeer ik altijd gezonde keuzes te maken, maar dan kom ik toch vaak uit op notenpasta. In bijna alles zit immers toegevoegde suiker! Dus toen ik in het boek 'Plants for Health' een recept zag voor suikervrije jam, wilde ik die wel eens proberen.

En het was/is een succes! Het is lekker en bovendien gemakkelijk te maken met maar 3 ingrediënten. Nou ja, in het oorspronkelijke recept stonden vijf fruit-soorten door elkaar, maar die kun je ook gemixt kopen.

- 250 gram diepvriesfruit naar keuze

- 3 dadels

- 3 eetlepels chiazaad

• Doe de dadels in een beker met kokend water en laat ze vijf minuten wellen.
• Doe het bevroren fruit in een steelpannetje met 100 ml water en laat het samen met de klein gesneden dadels 5 minuutjes koken.
• Haal het papje van het vuur en voeg het chiazaad toe. Hoe meer zaad, hoe dikker de jam wordt.
• Laat het afkoelen, doe in een glaasje en zet de jam in de ijskast. Je kunt hem tot 3 weken bewaren.

Voor mij is dit een blijvertje. Snel klaar en bovendien ook lekker om door de yoghurt te doen. Jammie!

Liefs,

Carolien

 

Wonen in een grensregio

Afgelopen week was bij Renze een item over 'grens-shoppen'. Mensen rijden gerust een uurtje of meer om boodschappen te doen in Duitsland of België omdat het daar goedkoper is. Ik besefte tegelijk hoe fijn het is dat we vanuit Limburg in no-time in beide landen zijn. Grens-shoppen is iets dat ik al mijn hele leven doe.

Snoepen van drie walletjes. Dat is het eigenlijk. Tanken in België bespaart me gemiddeld 12 euro per tankbeurt. Maar waar het me eigenlijk nog meer om gaat, is dat elke land zijn eigen assortiment heeft. Zo koop ik 'Lebkuchen' in Duitsland en drink in mijn cappuccino graag bij Twoohfive in België omdat die zo leuk geserveerd wordt met beertje:)

In nog geen tien minuutjes zijn we bij de Duitse DM in Gangelt waar het aanbod biologisch veel groter is dan in Nederland. En waar producten stukken goedkoper zijn dan bij het Kruidvat. In België is het dan weer heerlijk rustig met oud en nieuw omdat op veel plekken een vuurwerkverbod is.

Drielandenpunt

Er is een plek in Limburg, bij Vaals, waar de drie landen samenkomen: het Drielandenpunt. Het is het hoogste punt in Nederland en je kunt daar een toren beklimmen en heel ver over de drie landen uitkijken. Ook zijn er diverse routes langs de oude grenspalen.  

Je parkeermuntje koop je letterlijk bij een douanepost

Er zijn ook twee leuke tavernes rondom dat beroemde grenspunt, waaronder taverne de Grenssteen.

Ga jij wel eens grens-shoppen? En wat koop je dan zoal?

Liefs,
Carolien

DIY: creatief met goudfolie

Afgelopen week ontdekte ik het werken met goudfolie. Ik las erover in Flow en wilde het wel eens proberen. Zeker nu de nieuwe Zusterhood-ronde is gestart, ben ik weer op zoek naar leuke ideetjes.

Goudfolie, oftewel Prägefolie, bestel je bijvoorbeeld hier.  Drie vellen kosten ongeveer 6 euro. Wil je goedkoper aan de slag? Dan kun je een lege tube mayonaise of bijvoorbeeld mosterd openknippen en goed schoonmaken. Wrijf deze glad en klaar voor gebruik!

Het enige wat je dan nog nodig hebt, is een potlood of dotting tool en een kleine stukje masking tape. Plak de afbeelding die je in goud wilt op het papier en trek deze over. Het is leuk als je afbeelding veel patronen bevat, zoals blaadjes of stipjes. 

Knip ze vervolgens uit en je hebt leuke versieringen voor je cadeautjes of hangers voor in de paastakken straks!  

Het is gewoon al leuk om eens te proberen omdat je gelijk resultaat hebt!

Gouden tip, of niet?

Liefs,
Carolien

24 uur offline

Jaren geleden, toen de eerste mobieltjes werden uitgedeeld op het werk, stond ik als laatste in de rij om er eentje te ontvangen. Ik moest er eerlijk gezegd niet aan denken om altijd bereikbaar te zijn. Inmiddels, vele modellen verder, kan ik niet meer zonder.



Toen ik een oproepje zag van de offlineclub om wereldwijd op 12 januari 24 uur offline te gaan, dacht ik: dit wil ik ook proberen. Dus die zaterdagavond ging mijn mobiel op stil, om pas maandagochtend te worden aangeraakt.

Hoe verliep mijn digitale detox?

De onwennigheid startte al na het opstaan. De telefoon ligt meestal ‘s nachts in de lader, dus die neem ik dan gelijk mee als ik door de hal loop. Nee, afblijven!

Tijdens het ontbijt keek ik ietwat onwennig om me heen. Ook de uren erna bleek ik steeds naar mijn mobiel te willen grijpen voor praktische zaken.

Wat wordt het weer vandaag?
Is er nog een leuke wandelroute?
Heeft iemand nog geappt?

Ik wilde een kennis iets terugbrengen wat al de hele week in mijn auto lag, maar dan zou ik eerst moeten appen of ze thuis is. En dat ging dus niet.

Ineens het besef: ik houd tijd over vandaag.

Tijdens de wandeling met de honden, (op zondag kiezen we altijd een langere route door het bos of de hei) zag ik de mooiste taferelen voorbij komen. Het had flink gesneeuwd en de Schotse Hooglanders stonden in de wei langs het wandelpad. Eén van hen deed zijn bek open en brulde een oerkreet: zijn adem vormde wolkjes rook die perfect opgingen in het winterse landschap. Ik tastte tevergeefs in mijn jaszakken op zoek naar mijn telefoon, maar helaas. Dat was het eerste echte baalmoment.

In de middag heb ik heerlijk gelezen. Lees ik normaal één of twee hoofdstukken waarna ik weer naar mijn mobiel grijp; nu las ik hele delen achter elkaar. Zoveel zelfs dat ik ervan ik slaap viel. Midden op de dag!

‘s avonds keek ik met aandacht tv zonder te zijn afgeleid en de dag leek zich veel langzamer te voltrekken. Het was wat onwennig, maar ook wel weer heerlijk! En nog mooier: de dag erna liet ik de telefoon regelmatig bewust uit het zicht liggen. Want wat had ik nu eigenlijk gemist? Was mijn dag minder waardevol? Nee!

Dus nu ga ik het eens vaker doen, even een kleine detox. Op zondag 23 februari bijvoorbeeld ga ik weer eens een etmaal offline. Doe jij mee? Zou leuk zijn! Via Instagram hebben zich ook al mensen aangemeld.

Ga jij wel eens een etmaal zonder telefoon? En wat is jouw leukste offline-activiteit?

Liefs,

Carolien

Analoog fotograferen

Voor mijn verjaardag in december kreeg ik deze analoge Agfa-camera. Ik kom nog uit de tijd van de analoge fotografie (toen heette het gewoon 'fotografie' trouwens) en dus ken ik nog de spanning van het zorgvuldig je foto uitkiezen, doordraaien tot het volgende kiekje en geduldig wachten als het rolletje moest worden ontwikkeld.

Fotografie heb ik altijd erg leuk gevonden. Na mijn studie, toen ik niet gelijk een 'grotemensenbaan' vond, werkte ik als hulpje bij de landelijke fotoketen Filmpost. Ik werd in alle zaken in Zuid-Limburg ingezet en heb heel wat rolletjes in en uit camera's gedaan, pasfoto's gemaakt en ook camera's gedemonstreerd en verkocht.  

Het leek me leuk nog eens terug te gaan in die tijd en foto's analoog te maken. Bij deze camera zat een rolletje van 24 foto's. Ik bedacht me dat als ik elke maand 2 foto's maak, ik het rolletje aan het eind van het jaar kan ontwikkelen en dan gelijk een terugblik heb op mijn jaar.

De eerste twee maakte ik al in Londen, de derde vorige maand in de sneeuw. Ik ben er nu al benieuwd naar. Het getal van 24 foto's bracht me op een idee. Dit jaar eind november ga ik het rolletje ontwikkelen en vraag mijn dochter dan elke foto in een apart zakje te doen. Dan heb ik een adventskalender met eigen foto's. Een mooie terugblik op het jaar!

Als het zover is, laat ik ze natuurlijk hier zien!

Fotografeer jij wel eens analoog? Of wat zijn jouw herinneringen aan die tijd? Kwam je wel eens bij Filmpost? Ik ben benieuwd!

Liefs,
Carolien

P.S Deze retro camera komt gewoon van de Hema, maar ook in kringloopwinkels kun je natuurlijk je slag slaan. Of misschien heb je er nog eentje op zolder? Doe gezellig mee!