Vijf dingen die je niet mag missen als je in Koblenz bent

Vanuit Limburg is het maar anderhalf uur rijden, dus eigenlijk vreemd dat we er nooit eerder waren: Koblenz. Een van de oudste steden van Duitsland!

En een feestje was het! Gewoon al door de gemoedelijke sfeer van het oude stadscentrum. En er is genoeg te doen om je een dag of twee te vermaken.

Over Koblenz

Koblenz bestaat al meer dan 2000 jaar. De naam is latijns voor 'samenkomst van rivieren'. De stad is dus letterlijk ontstaan op het punt waar twee rivieren samenkomen: de Moezel en de Rijn.

De vijf dingen die je gezien/gedaan moet hebben:

Die Altstadt

Die Altstadt, oftewel het oude stadscentrum, leent zich voor een leuke wandeling. Je vindt hier vakwerkhuisjes en winkels met fraaie gevels. Ook het stadhuis is een plaatje om naar te kijken. En er zijn diverse pleinen met cafeetjes waar je neer kunt ploffen voor een kop koffie. De duif krijg je er zomaar bij :)

Een riviercruise

Een super leuke manier om de stad te ontdekken is ook via een riviercruise op de Rijn. Koblenz is een vaste stop op routes tussen Keulen, Mainz en het romantische Mittelrheintal. 

Wij deden zelf de kastelenroute. Deze duurt twee uur en brengt je langs diverse kastelen, gebouwd op de heuvels van de stad. Aan boord kun je lekker iets eten of gewoon een drankje doen. Ik ben de tel kwijt geraakt van het aantal kastelen dat we onderweg hebben gezien.

Er zijn ook avondcruises bij ondergaande zon of wat langere ritten die naar Cochem gaan.

Met de kabelbaan omhoog

Dit is zo leuk, de cabines van de kabelbaan gaan de hele dag door op en neer naar boven en weer terug. Voor 7 euro kun je plaatsnemen en zie je de stad van boven. 

Fort Ehrenbreitstein

Als je dan toch bovenop de berg bent, dan moet je zeker het fort Ehrenbreitstein bezoeken. Het fort zelf is de moeite waard met zijn vele gangen en kamers, maar zeker ook het uitzicht. Daar kun je van genieten terwijl je op het terras een drankje doet of hapje eet.

De Deutsche Eck

Tijdens je reis weer omlaag krijg je een goed beeld van de Deutsche Eck: het punt waar de Rijn en de Moezel samenkomen. Hier staat een standbeeld van keizer Wilhelm de I.  De plek staat op de werelderfgoedlijst van Unesco.  

Verder staat de regio bekend om zijn Rieslingwijn en kun je excursies boeken naar wijngaarden.

Genoeg te doen dus. Was jij er al eens?

Liefs,
Carolien 

Dierenverzorger voor een dag

Mijn vakantie is alweer voorbij. Maar wat deed ik een hoop leuke dingen. Het hoogtepunt was toch wel een dagje dieren verzorgen in park Overloon in Brabant. Samen met mijn dochter was ik 'keeper for a day'. Je mag dan mee achter de schermen de dieren helpen verzorgen.

Ik weet nog dat de juffrouw op de lagere school allemaal beroepen opnoemde, en als eentje je aansprak moest je je vinger opsteken. Bij ‘dierenverzorger’ wilde ik gelijk mijn hand omhoog doen, maar toen ik zag dat niemand anders dat deed, hield ik hem maar bij me :) 

En nu na al die jaren kwam deze leuke kans voorbij. Er zijn op jaarbasis maar een paar plekken beschikbaar en ja het is prijzig (€195,- per persoon), maar dan heb je wel een exclusief kijkje achter de schermen. We kwamen op plekjes waar de stagiaires nog niet eens komen. 

We begonnen bij de giraffen. Van dichtbij zijn deze mooie dieren nog indrukwekkender! Je moest de voedertakken goed vasthouden want anders trekken ze die met jou eraan de lucht in, haha. En een selfie maken is ook een uitdaging met die lange nek :)

Samen met een vaste verzorger maakten we het eten voor alle dieren klaar en namen we een kijkje in de vrieskeuken. Dat was een beetje grimmig, want naast hompen met vlees lagen er ook dode dieren met huid en haar. Roofdieren hebben de botten nodig omdat er kalk in zit.  

Maar gelukkig aten de meeste dieren plantaardig.

Deze leuke aapjes mochten we met de hand voeren. Ze waren zo tam en nieuwsgierig. Heel voorzichtig pakten ze het eten met hun nagels uit mijn hand.

In een heus 'keeper-for-a-day-shirt' liepen we het hele park door. Het is een soort VIP-ticket, inclusief lunch en een cadeautje uit de souvenir winkel na afloop. 

We voerden de otters, cheeta, kamelen, leeuwen, dromedarissen, kangoeroes, verschillende apen, de miereneter en giraffen. Maar het hoogtepunt was het voeren van de luiaards. Deze, Odin genaamd, lag prinsheerlijk in zijn hokje te hangen, terwijl wij hem volstopten met allerlei lekkers. Tussendoor nam hij even pauze om te gapen :) Die heeft elke dag vakantie! 

Meer weten over dierenverzorgen voor een dag? Klik hier. 

Liefs,

Carolien

Op vakantie!

De afgelopen week interviewde ik mensen die sinds jaar en dag naar dezelfde vakantiebestemming gaan. We plaatsten een oproep op Facebook en kregen daar heel wat reacties op. "Ik ga al dertig jaar naar dezelfde camping in Oostenrijk" schreef iemand. Een ander schreef over de jaarlijkse vakanties in ponypark Slagharen. Ook al waren de kinderen inmiddels volwassen, ze blijven ernaar terugkeren. 

Bijzonder vond ik het verhaal van een dame die opgroeide met een moeder die helemaal gek was van Egypte. Ze keek alle documentaires en las alle boeken die er over dit land te vinden waren. Hun huis stond vol met Egyptische beelden: van Sphinxen tot piramides. Haar moeder overleed helaas jong en kreeg nooit de kans om haar geliefde land te bezoeken. Dus dat deed haar dochter jaren later, vergezeld met de as van haar moeder om die in de Nijl uit te strooien. Inmiddels gaat ze er drie keer per jaar heen.

Ik ben zelf niet zo van de vaste adresjes. Ja, ik was drie keer op Kreta en vijf keer in Londen, maar daar zat steeds een hele tijd tussen en de plekken varieerden. Eind augustus ga ik voor het eerst naar Kopenhagen (tips welkom!), maar nu eerst drie weken thuis vakantie met hier en daar een kort uitstapje naar nieuwe plekken. Daar vertel ik vast over als ik weer terug ben!

De komende twee vrijdagen even geen blog, maar begin augustus ben ik er weer. 

Waar gaat jouw reis naartoe? En ga je ook vaker naar eenzelfde plek?

Fijne vakantie!

Liefs,

Carolien

Zelf maken: kersen milkshake

Pfoeh wat was het warm de afgelopen dagen he? De kersen in onze boom groeiden er goed bij. Nadat ik iedereen in mijn omgeving voorzien had van bakjes en er nog meer over waren, besloot ik kersen milkshake te maken. Hoe? Dat lees je hier!

Eerst natuurlijk die kersen plukken: het leukste onderdeel!

Ik maakte trouwens ook weer kersencake! Het recept daarvan deelde ik al eerder, je vindt het hier.

Maar nu de milkshake!

Dit heb je nodig:

Twee handjes vol kersen (ontpit)
200 ml (haver)melk
2 bolletjes vanille- of roomijs

Zo maak je het:

Doe alles in een blender, mixen maar en klaar! Zo eenvoudig kan het zijn.

 

Wat is jouw favoriete zomerfruit?

Liefs, Carolien

Ai, ai, ai...

 Afgelopen week bezocht ik een congres in Nieuwegein over de laatste ontwikkelingen op het gebied van communicatie. Natuurlijk stond AI, artificial intelligence, daarin centraal. Ik postte enthousiast wat foto's na afloop op mijn Instagram account.

's Avonds kreeg ik een appje van een vriendin.

“Ben jij zo enthousiast over AI? Ik vind het een vreselijke ontwikkeling.”

Het zette me aan het denken.

Twee jaar geleden had ik een soortgelijke bijeenkomst waarin de toekomstige ontwikkelingen werden geschetst. Ik zat naast een collega van mijn leeftijd en tijdens de presentatie begon zij heel hard te steunen. “Waar gaat dit naartoe” verzuchtte ze hoofdschuddend. Ik deed net zo hard mee.

Mijn veel jongere collega zat achter me in de zaal en sprak me er later die middag op aan. “Waar ben je dan zo bang voor?” vroeg hij en zette alle voordelen van technologie op een rij. “Je moet het zien als iets positiefs” eindigde hij zijn betoog

Ik liet het onderwerp rusten. Toen eind vorig aar Chat GPT werd geintroduceerd, wilde ik daar niets van weten. Teksten schrijven? Dat kon ik toch zeker zelf? Maar toenemende druk van het werk (en collega’s) maakte dat ik het toch in mijn werk ging inzetten. Als ik een leuke kop nodig had voor mijn artikel of als een tekst ingekort moest worden. Dat kan ik natuurlijk zelf, maar niet in een paar luttele seconden zoals mijn computer. En dan ook nog zonder slordigheidsfoutjes!

Ik zat dus in een positieve flow en het congres droeg daar nog een steentje aan bij.  Totdat die vriendin me weer met beide voeten op de grond zette.

“Als ik een knop had en deze ontwikkelingen daarmee kon tegenhouden, zou ik er gelijk op drukken” reageerde ik.

Ik las mijn eigen woorden nog eens terug.

Ben ik er nu voor of tegen? 

Maar die vraag hoef ik niet te beantwoorden, want die knop is er niet.

Terug kunnen we niet.

Net zoals we de mobiele telefoon niet konden tegenhouden.

Of social media.

Het is in gang gezet en gaat razend snel.

De knop kan niet uit.

Wel om.  

 

PS Deze ‘foto’ is met AI gemaakt door die jongere collega die de technologie volledig omarmt. Ik ben het, in overleg met een andere collega en dan in cartoon-versie 😊 Kijk, dat is dan weer wel heel erg leuk, toch?

Ben jij team JA(I)! of ai,ai,ai? 

Five on friday

In mijn blogpost van vorige week vertelde ik al over het ontruimen van het appartement van mijn moeder. En hoe mijn zus me aanspoorde om niet alles mee naar huis te nemen. Ik luisterde braaf naar haar en heb ook echt mijn best gedaan! Maar uiteindelijk mochten deze vijf toch nog mee naar huis:

 1. Seventies deken

Bij het zien van deze deken maakte mijn hart een sprongetje. Hij lag ergens onderop en ik wist niet eens dat deze bewaard was gebleven!! Een heuse seventies revival :) Ik herinner me nog dat ik als kind onder deze deken zat. Nu mag hij me weer opnieuw verwarmen, op koude dagen in het zitje buiten.

2. Delfsblauw bord

Als je maar lang genoeg wacht, wordt alles uiteindelijk weer hip. Ook Delfs blauw kent een revival. Ik weet nog niet of en waar ik deze ga hangen, maar ik dacht: bij twijfel houden!

3. Rotan stoeltje

We zaten hier vroeger op als we lange telefoongesprekken voerden. Want ja, die telefoon hing vast aan de muur in de hal, dus je kon geen kant op. Hij is nog van mijn grootouders. Inmiddels heeft 'ie een plekje in onze woonkamer. Om in te bellen, of gewoon even zitten en naar buiten staren...

4. Een tuinstoel

Ook deze stond klaar om naar de kringloop te gaan, totdat ik van mijn moeder het verhaal erachter hoorde. "Die tuinstoel kun je wegdoen" zei ze "die is niet zo bijzonder. Ik kocht hem ooit toen ik heel boos op je vader was. Ik ging met de bus naar Heerlen en bestelde deze. Hij was voor die tijd heel duur, ik geloof 98 gulden."

Ik moest lachen om deze mini-daad van feministisch verzet - geld uitgeven zonder je man daarvan op te hoogte te stellen - dat ik besloot dat de stoel wél bijzonder is. 

5. Schilderij

Dit schilderij is heel groot! Het hing vroeger bij ons in de woonkamer en ik weet nog hoe gefascineerd ik was door het tafereel. Wat stond er in het boek van die man? En die kronkeltrap links, waar leidde die naartoe? Mijn moeder ging er ooit mee naar 'Tussen Kunst en Kitsch' maar het bleek geen echte Rembrandt te zijn helaas. 

Ik ga hem niet ophangen en heb ook nog geen idee waar ik het kolossale exemplaar ga laten, haha, maar ook hiervoor geldt: wegdoen kan nog altijd.

Wat vind je van mijn buit? Wat had jij ook meegenomen naar huis of wat had je absoluut weggedaan? Ik ben benieuwd!

Liefs,
Carolien

Het einde van een tijdperk

“It’s the end of an era.” Die woorden klonken in de allerlaatste aflevering van Friends, toen het beroemde appartement de verkoop in ging en de vriendengroep ieder hun eigen pad koos. De paarse deur met het kijkgaatje viel voorgoed dicht. Die zin – het einde van een tijdperk – bleef daarna nog vaak door mijn hoofd spoken. Zoals toen ik afscheid nam van mijn eerste baan. Of toen mijn dochter de basisschool verliet. En de scholen die daarop volgden.
Afgelopen week dook de zin weer op. Bij het leegruimen van moeders appartement…

Dertig jaar aan herinneringen flitsen voorbij, terwijl mijn zus en ik één voor één haar spulletjes door onze handen laten glijden. 

"Gooi weg, wat moeten we er mee" klinkt de zware stem van mijn zus door het lege appartement als ik weer eens sta te dralen rondom een object. 

"Ja maar kijk, mama heeft een boodschap in dit boek gezet: "voor mijn kleinkinderen later".

Mijn zus fronst. "Staat er niet in elk boek een boodschap?"

Ze heeft gelijk.    

Elk boek in de kast bevat een tekstje: wanneer het is gekocht of van wie ze het heeft gekregen met een jaartal erbij. 

Ik bekijk de inhoud van de doos met spullen die mijn zus beheert en ontdek een fotolijst met een foto van ons tweetjes erin. "Die foto moet eruit" roep ik. "Straks staan we samen zo in de kringloop!"

Het is duidelijk: mijn zus is van de snelle en rigoureuze aanpak en ik schiet niet op. 

"Deze vaas, was die niet van oma?"

"Weg!" klinkt het dirigerend.

Ze ziet mijn twijfel.

"Wat wij nu doen he, dat moeten onze kinderen straks ook. En dan niet alleen met onze spullen maar deze erbij. We hebben toch de herinneringen! Waar laten we al die spullen?"

Ze heeft gelijk. Ik denk aan het jaar waarin ik 365 dagen 'ontspulde'. Elke dag een item weg. Het gaf me zoveel rust! En dan zou ik nu ineens in een week tijd mijn huis weer volproppen?

Ik zet een knop om en vul de lege doos voor mij. 

Het is het einde van een tijdperk....

Maar het belangrijkste hebben we nog! 

Zelf maken: vlierbloesemlimonade zonder suiker

Het vlierbloesemseizoen is in volle gang. Sterker nog: je moet snel zijn voordat ze weer uitgebloeid zijn! Voor het eerst dit jaar maakte ik vlierbloesemlimonade. Ik maakte het nooit eerder door de grote hoeveelheid suiker die je nodig hebt, maar nu zag ik een recept met maar 1 eetlepel honing als zoetmaker!

Dit heb je nodig:

• Ongeveer 20 vlierbloesemschermen (pluk ze op een zonnige dag als de bloemetjes helemaal open zijn)
• 2 bio citroenen
• 1 eetlepel honing
• water

En zo maak je het:

• Doe de vlierbloesemschermen in een grote kom (let op: was ze niet af, maar schudt ze voorzichtig om eventuele insecten te verwijderen)
• Schil de citroenen en voeg de schillen toe aan de kom.
• Snijd de citroenen vervolgens in plakjes en voeg deze ook toe
• Breng 1,5 liter water aan de kook en voeg dit toe aan de kom
• Dek de kom af en laat 24 uur staan op een koele en donkere plek.

De dag erna:

• Zeef het mengsel door een fijne zeef of kaasdoek in een pan. De vlierbloesems en citroenen blijven dus achter.
• Verwarm de vloeistof langzaam en voeg de honing toe (voeg optioneel nog een eetlepel appelazijn toe voor de houdbaarheid)
• Meng alles goed en breng het net niet aan de kook.
• Giet de limonade in een steriele fles en bewaar in de ijskast.

Wist je dat het vroeger traditie was om bij elk huis een vlier te planten vanwege beschermende krachten? Vlierbloesems zijn rijk aan antioxidanten, het is immuun versterkend en verbetert de spijsvertering. Ook biedt het verlichting bij verkoudheid of griep. 

Wat mij betreft staat dit drankje nu ieder jaar in juni in de koelkast! Je kunt er trouwens ook thee van maken. 

Fijn Pinksterweekend!

Bh's die blij maken

Mijn moeder van 92 bestelt graag bij firma de Witt. Dat is een postorderbedrijf waar je lekker ouderwets via een postkaartje je bestelling kunt doorgeven. Geen computer voor nodig. Ik vind het mooi dat dit nog bestaat. 



Als ik op bezoek kom, krijg ik regelmatig zo'n kaartje mee. "Wil je die voor me op de bus doen", vraagt ze dan, waarna enkele dagen later de bestelling volgt. Een stretch pantalon, streepjestrui of mooie bodywarmer. 

Toen ze laatst voor de derde keer op korte termijn een set nieuwe bh’s bestelde, moest ik er toch iets van zeggen. 

“Jeetje mam, wat moet je me al die bh’s?” 

Ze kijkt me schuldbewust aan. 

“Ach” zucht ze dan “die vorige pasten me allemaal niet.”
"Maar dan stuur ik ze toch terug” opper ik en open de ladekast die leeg blijkt. 

“ Ik heb ze weggedaan” zegt ze dan.

“Weggedaan? Die waren toch best prijzig” zeg ik verbaasd.

Ze haalt haar schouders op. “Ik wilde jou niet belasten met het terugsturen. Je hebt het al zo druk met alles en dan steeds die pakjes weer wegbrengen…. Maar maak je niet druk, ik heb ze naar het tweedehandswinkeltje gebracht hier in het verzorgingshuis."

Ik besluit het los te laten, maar verzeker haar dat ze het echt moet aangeven als iets niet past. Dat belooft ze. 

Als ik een week later weer bij haar ben, drinken we thee in het restaurant. Een bewoonster ziet ons zitten en snelt achter haar rollator naar ons toe. In de hand heeft ze een tasje.

Ze staat bij ons tafeltje en kan haar enthousiasme niet meer onderdrukken. “Ik heb net mijn slag geslagen in het winkeltje” jubelt ze als ze het tasje ondersteboven houdt boven de tafel. Er vallen drie setjes bh’s op tafel. Ik herken ze meteen.

“Kijk, gloednieuw met het kaartje er nog aan”, zegt ze.“ En precies mijn maat! Moet je voelen wat een kwaliteit.”

Mijn moeder vraagt haar achteloos wat ze ervoor betaald heeft. De mevrouw pakt de bh’s weer vast en stopt ze zorgvuldig terug in haar tasje, zodat niemand ze nog van haar af kan nemen.

“Twee euro” zegt ze dan en loopt met krasse schreden verder. Het tasje vrolijk aan haar rollator bungelend. ..

Twee euro.

Daarvoor kun je ze niet laten hangen...

Topsport

Soms heb je van die weken dat alles bij elkaar komt. Afgelopen week, was zo'n periode. Mijn dochter startte met haar eerste baan. Het appartement van mijn moeder werd te koop gezet en de hernia van manlief kwam tot zo'n hoogtepunt dat een acute operatie nog was. In Keulen. Tegelijk lag ook een vriendin in het ziekenhuis en beloofde ik op haar hond te passen. En tussendoor heb ik nog gewerkt. 

Gelukkig wordt het altijd weer weekend. Het appartement is verkocht, de honden hebben samen hun draai gevonden en de hernia is weg. Ik vertrek zo naar Keulen om de patiënt op te halen. Het ironische is dat Keulen op mijn lijstje voor 2025 stond als stad om te bezoeken. Niet wetende dat ik er om een andere reden zou komen. 

Ondanks de drukte kan ik mezelf nog steeds van alles opleggen.

Ik moet gezond koken

Ik heb mijn 10.000 stappen nog niet gehaald
Ik heb vandaag niet gesport

Heel vermoeiend is dat. Want soms loopt het gewoon even anders en dan moet je flexibel zijn. Dat is pas echte topsport. Toch?