Buurtinitiatieven

Een tijdje terug had de gemeente waarin ik woon een leuk initiatief bedacht. Je kon je aanmelden voor een minibieb in je voortuin. Dat houten kastje, oftewel biebje, werd dan gratis bij jou afgeleverd en geplaatst. Toen ik na even wikken en wegen belde, waren alle zestig biebjes al vergeven. Dus B. ging voor mij aan de slag.

Inmiddels staat hij alweer twee jaar en ik heb er nog steeds veel plezier van. Naast mooie boeken of tijdschriften, tref ik soms ook een kaartje aan van een anonieme bezoeker met een lief bedankje. Ik houd de bieb dan ook trouw bij. Vervang regelmatig de boeken, deel mijn nieuwste Flows en leg er koekjes voor de hondjes in. En sinds vandaag is mijn biebje tijdelijk voedselstation voor bijen: een actie van Pollianators. Bezoekers kunnen biologische tuinzaadjes meenemen en in eigen tuin zaaien voor de bijen.

Maar het leukste dat de bieb me heeft opgeleverd is dat ik in contact kwam met een meisje (als iemand in de dertig is zeg je nog meisje, toch?) drie huizen en een bocht verder. We woonden dus al jaren dichtbij elkaar, zonder dat we elkaar kenden. 

Door de bieb raakten we aan de praat en we bleken naast lezen heel veel dezelfde interesses te hebben, zoals onder andere dieren, de natuur en duurzaamheid. Toen de gemeente onlangs met een nieuw initiatief kwam, appte ik haar meteen: is dit niet iets voor ons?  

 

Ze zag dat gelijk zitten. We kozen een plek op de helft van de route tussen onze twee huizen. Voorheen stond hier de PostNL brievenbus, maar ja die is niet meer. Tijd voor wat kleur dus.  

De gemeente liet een grote wagen komen die de tegels eruit wipte en aarde ervoor terug stortte. Een week later kwamen de tuinmannen met de plantjes. Nu is het aan ons de taak om deze water te geven mocht dat nodig zijn. Het elektriciteitskastje krijgt nog een likje verf en het liefst plaatsen we er ook nog een bankje. En natuurlijk moeten de plantjes nog flink groeien, het ziet er nu erg karig uit. En terwijl ik dit schrijf, kom ik op het idee om ook wat van die biologische zaadjes te zaaien. 

En zo wordt ons buurtje hopelijk steeds wat gezelliger!

Liefs,
Carolien

Het eerste kwartaal in tekeningen

Is het eerste kwartaal van dit nieuwe jaar echt alweer voorbij? Bizar hoe snel het gaat! En voor mijn idee heb ik nog helemaal niet veel gedaan, ook door het slechte weer. In navolging van mijn borduur jaarring, vat ik nu mijn maanden in kleine tekeningetjes samen. Ik pruts maar wat aan, maar het leuke is dat tekenen zo wel laagdrempeliger wordt.

Op creatief gebied heb ik best al wat dingetjes gedaan dit jaar. Zo volgde ik een cursus dichten bij de schrijversvakschool (daarover vertel ik nog in een andere blog), ik deed een cursus aquarel en ben elke maand druk met het Zusterhood project. Elke zes weken krijg je post van een 'zuster' uit je kring en daar maak je dan iets voor op basis van het door haar gekozen thema. In dit geval was dat: alle dagen druk. 

Een thema waar ik mezelf wel in herken :)

Ik combineerde het tekenen met dichten en  maakte daar een boekwerkje van, met onder andere deze pagina. 

En het leuke is dat als je aan het ene werkt, er vanzelf weer een nieuw idee op popt. Zo werkt creativiteit. En daar ben ik dus nu lekker druk mee :)

Fijn weekend!
Carolien 

4 DIY's om je Paasdagen meer kleur te geven

Goede Vrijdag! Dat vraag natuurlijk om een Paas-blogje. Hieronder een paar leuke DIY-s om je paasdagen op te vrolijken.

Zelf eitjes verven

Veel leuker dan ze kant en klaar in de winkel te kopen is om zelf eitjes te verven. En nog leuker is om dat op de biologische manier te doen. Ik schreef er al een paar jaar terug over. Lees hier hoe je het kunt doen. 

Zelf een paasbrood bakken

Deze maakte ik vorig jaar en hij was heerlijk! Lees hier het recept.

Een haasje van papier

Nog zo'n klassieker: een hazenkopje uit een eierdoos. In 10 minuten klaar! Zie hier de beschrijving.

Haasjes met filter

Deze snelle DIY kwam ik deze week op Pinterest tegen. Ik maakte er een paar om in mijn minibieb te leggen. 

Het enige wat je nodig hebt is een filterzakje, zwarte pen en touw. En oh ja, paaseitjes om erin te doen natuurlijk!

Teken een gezichtje, stop er 3 eitjes in en vouw de bovenkant dan 2 cm naar achteren. Nu nog touw aan de zijkanten en de oren poppen vanzelf op!

Fijne Paasdagen allemaal!

Liefs,
Carolien

Even niets ...

Dat was lang geleden. Dat ik me ziek moest melden op het werk. Tien jaar zelfs, dat weet ik omdat 2014 in mijn geheugen staat gegrift als het jaar van de longontsteking. En hoe ik daar, toen ik eindelijk leek op te knappen, paniekaanvallen voor terugkreeg. Gelukkig was het nu niet zo erg, maar toch... een flinke griep en ik bleef de hele week onder de wol.

Omdat ik maar wat lag te hangen, ging ik terugdenken aan de keren dat ik ooit ziek was en hoe ik dan toch ging werken.  Toen ik deze baan pas had, kreeg ik een verkoudheid die op mijn stem sloeg. Ik had een nacht zoveel gehoest dat ik alleen nog maar een fluisterstem ter beschikking had. Die ochtend had ik een overleg met een vervelende directeur erbij en ik durfde me niet ziek te melden want er moest nog van alles gebeuren. Toen ik in dat overleg mijn mond opendeed en hij erachter kwam dat ik geen stem had reageerde hij heel bot: "wat doe je hier als je niet kunt praten?"

Niet: ik hoor dat je verkouden bent, wat goed dat je toch bent gekomen. Nee, hij was geïrriteerd.  En ik had nog steeds mijn lesje niet geleerd.

Ik ging ook braaf naar mijn werk de ochtend nadat we 's nachts met peuterdochter bij de Eerste Hulp hadden gezeten vanwege een darmkoliek en we allemaal niet hadden kunnen slapen. En ook toen ze riep: "mama, blijf je vandaag alsjeblieft bij me" terwijl ze aan mijn been hing omdat ze niet lekker was. Nee, mama moest naar een heel belangrijk project waar veel verschillende organisaties bij betrokken waren. Van alle overleggen kon ik die echt niet missen. Een paar weken later was er onenigheid en werd het project afgeblazen.

Als ik toen wist wat ik nou weet, had ik het allemaal anders gedaan. Projecten komen en gaan. Mensen komen en gaan. En ook griepjes verdwijnen weer. En de wereld draait gewoon door, ook zonder mij.

En dat is maar goed ook.

Liefs,
Carolien

PS. Netflix-tip: One Day, prachtige 14-delige serie over de liefde :)

 

Het eerste caminootje van dit jaar

Een van mijn (vele) voornemens voor 2024 is alle pelgrimsroutes in Zuid-Limburg te lopen. Ik ben al aardig op weg zoals je ziet. De stempel met kasteel rechts ontving ik afgelopen weekend. Nog maar zes stempels te gaan dit jaar, dat moet lukken!

De stempel was de beloning voor het lopen van een route van 8 kilometer rondom kasteel Hoensbroek. Vorig jaar uitgeroepen tot mooiste kasteel van Nederland. 

Nou ken ik natuurlijk lang niet alle kastelen in ons landje, maar deze is zonder meer indrukwekkend!

De natuur is echt nog aan het ontwaken, maar dankzij de narcisjes hadden we toch nog wat kleur op onze route. 

En hier en daar wat eerste bloesems:

Leuk ook om de dieren te zien genieten van het prille voorjaar.

Ook al de eerste vlinders gespot, maar die lieten zich niet zo gemakkelijk vastleggen.

Nu hopen dat we weer wat meer betere dagen krijgen, zodat we weer verder op pad kunnen!

Liefs,

Carolien

Nog lang niet met pensioen

Ik ben op de afscheidsreceptie van een collega die met pensioen gaat. We heffen het glas op haar toekomst. Een collega van de OR die naast me staat, fluistert ineens in mijn oor: “hoe lang moet jij nog?” Door de muziek denk ik even dat ik haar niet goed hebt verstaan.

“Hoe lang moet ik wat” vraag ik ter verduidelijking.

Ze brengt haar gezicht weer dichter bij het mijne en fluistert. “Nou, tot je pensioen bedoel ik. Hoeveel jaar moet jij nog?”

Ik ben er even stil van.

Van de vraag op zich, omdat ik daar zelf nog nooit over heb nagedacht. En tegelijk vraag ik me af of ik me deze vraag persoonlijk moet aantrekken? Zie ik eruit alsof ik ook bijna met pensioen ga?

Ik sla aan het rekenen. “Nog zeker 14 jaar” zeg ik dan en ze knikt tevreden.

Ik weet nog goed dat ik pas bij de organisatie was, en een mannelijke collega ontmoette die elke dag met zijn toekomstige pensioen bezig was. Hij had zelfs een aftelkalender boven zijn bureau hangen waarop hij dagelijks aan het einde van de werkdag een kruisje zette. Of liever: een vet kruis. Ik geloof niet dat hij nog veel plezier in zijn werk had.

Hoe anders was mijn gesprek met een 79-jarige postbode vorige week, die nog elke dag de post rondbrengt. Ik mocht hem interviewen voor ons magazine voor een artikel over 'doorwerken na je pensioen'. 

De goede man werkt nog vijf dagen in de week en moet er niet aan denken om te stoppen. Het houdt hem in conditie en bovendien is hij het gezicht van het dorp. Niet zelden legt hij zijn route zingend af. En van het extra geld kan hij net wat vaker op reis.

Als ik hem de vraag stel: “hoe lang nog?” heeft hij het antwoord meteen voorhanden. “Zolang ik er plezier in blijf houden en mijn gezondheid het toe laat.”

Daar moet pas op geproost worden!

Dagelijkse gelukjes

Bij het laatste Flow Magazine van 2023 zat een XXL poster met allemaal kleine gelukjes. Het leek me leuk om dit jaar zoveel mogelijk van die gelukjes 'af te vinken'! De eerste twee maanden van dit jaar zijn om en ik heb al heel wat van die mooie momenten weten te verzamelen. Daar zet ik dan met een dikke marker een rand omheen. Check! 

Van een heldere sterrenhemel zien tot de slappe lach krijgen (gisteren nog, met een collega). Van op klaarlichte dag naar de bios gaan tot zonder jas naar buiten. In bad na een lange dag en dan een hond slapend aan je voeten...

Of dit:

Van verse sneeuw in januari...

tot de eerste lentezon in februari (eindelijk!)

En terwijl ik dit schrijf....

1 nachtje weg, maar toch...

In mei overnachten we in deze gave boomhut.

En deze voelde zooo goed:

En hoe vaak komt deze nou voor...?

En laat ik er eentje vinden in een boek van de kringloop. Kijk!

Nog 10 maanden en heel wat vakjes te gaan! Had jij dit jaar al een van deze geluksmomentjes?

Liefs,
Carolien

Over robot-obers, AI en ChatGPT

Afgelopen week was ik voor het eerst in een restaurants waar we werden bediend door robots. Je bestelling geef je door per telefoon en in no time komt er een schattig robotje met de grootste precisie en een knipoog jouw bestelling brengen.  

Ik vond het een leuke ervaring, maar als ik er dan dieper over nadenk, tegelijk ook wel een beetje beangstigend. Ik bedoel, over hoe snel alles gaat... 

AI op kantoor

AI, oftewel Artifical Intelligence wordt steeds concreter. Op mijn werk wordt de app Chat GPT al volop gebruikt. Heb je een tekst nodig of wil je een bestaande tekst inkorten? Vraag het Chat GPT!  Zelfs de niet-schrijvers weten ineens de leukste berichten te fabriceren. Als je zoekopdracht goed is geformuleerd, dan doet de computer de rest.

Laatst sprak ik een kennis, Bert, die al een tijdje met pensioen is. Ook hij had Chat GPT ontdekt. Toen hij op een dag een appje van een zieke vriend kreeg, besloot hij de computer om hulp te vragen. De betreffende vriend had een lange app gestuurd met alle onderzoeken die hem te wachten stonden. Bert vond het het lastig hoe hij hoopvol op dat trieste appje reageren kon. Bovendien was de betreffende persoon altijd lang van stof. En Bert niet. 

Dus Bert knipte de tekst uit het app-bericht van zijn vriend en kopieerde deze naar Chat GPT met de vraag om een begripvol en lief antwoord te schrijven. 

Dat deed Chat GPT want in een paar seconden rolden de woorden in beeld. Bert gebruikte deze tekst om terug te mailen naar zijn vriend. Zijn reactie? "Ik krijg veel berichten in deze moeilijke periode, maar die van jou sprong er echt uit. Bedank voor je warme woorden."

Ik vond het best heftig. Warme woorden? De computer heeft ze bij elkaar gezocht! Wat is straks nog echt en wat niet? 

Zelf aan de slag?
Toch is het leuk om zelf eens aan de slag te gaan! Hoe?

• Ga naar http://www.chat.openai.com (of klik dus op de link)
• Maak heel eenvoudig een account aan
• Vervolgens kom je op de homepage en daar staat de centrale vraag: how can I help you today? Geen zorgen trouwens, je kunt gewoon je vraag in het Nederlands typen.
• In het vlak: Message Chat GPT typ je vervolgens je vraag. Probeer zo specifiek mogelijk te zijn. geef bijvoorbeeld aan of je een korte of lange tekst wilt en benoem de elementen die je terug wilt zien. Je kunt ook aangeven of je een zakelijke stijl wilt of juist een vlotte stijl met een vrolijke twist. Benoem alles wat je belangrijk vindt.
• En meteen nadat je op 'enter' klikt komt een suggestie eruit. Ik laat je een voorbeeld zien van mijn vraag:

Een gastronomisch avontuur in de toekomst. Leuk, daar was ik zelf niet opgekomen! 

Maar. .. geen zorgen! Mijn blogposten blijven gewoon van eigen hand. Want ik vind schrijven zelf veel te leuk om het uit te besteden!

Wat zijn jouw ervaringen met AI? 

Warme groet,
Carolien   

Zusterhood

Een tijdje terug zag ik op Instagram een oproep voorbij komen van Zusterhood: een collectief van kunstenaars, schrijvers en andere creatievelingen die post voor elkaar maken in een bepaald thema. Je moest ook echt 'solliciteren' om mee te kunnen doen. Dat deed ik en inmiddels ben ik druk met mijn eerste poststuk.

Hoe het werkt?

Je kiest een thema waarin je jezelf herkent of dat je verder wilt onderzoeken. Rondom dat thema maak je iets: een tekening, een gedicht, of een andere creatie. In een persoonlijke brief stel je jezelf voor en waarom je voor dit thema hebt gekozen. Dat poststuk gaat naar een 'zuster' uit jouw cirkel van zeven vrouwen en ook zij maken iets rondom jouw thema. 

Tegelijk krijg je dus ook een brief van een andere zuster uit jouw kring en ga je met haar thema verder. Elke zes weken een ander poststuk. Op het einde, begin december, krijg je je eigen poststuk terug met de aanvullingen van alle 'zusters'.

Ik deed mee omdat ik mezelf dit jaar meer wil uitdagen op creatief gebied zoals jullie weten. Het was ook even wennen om niet met de vertrouwde masking tapes en stickers aan de slag te gaan, maar iets meer out of the box te denken. 

Het thema wist ik al vrij snel: v e r t r a g i n g.

Ik schreef er al eerder over in deze blogpost dat ik alles altijd zo snel doe en dacht dat dit thema dus een mooie reminder voor mezelf zou zijn gedurende het hele jaar. Een stok achter de deur.

Ik pimpte een oud postzegelboek met allemaal momenten van vertraging. Zoals het dagdromerige meisje op de voorkant dat me aan mijn jongere zelf deed denken, toen de tijd nog eindeloos traag verliep. In perkament papier typte ik de letters 

ver

      tra

           ging

Ik maakte analoog deze foto van een mevrouw die uit het raam zat te staren en daar omheen borduurde ik een randje. 

Ik koos bewust ook voor thema's uit het verleden omdat die vaak inherent zijn aan 'vertraging', zoals typen op een typemachine, analoog fotograferen dus en een activiteit als borduren en aquarellen.

Onderstaande is een schets van een pagina die ik in gedachten had.

En ik maakte een gedicht over deze snelle, haastige tijd waarin we soms vergeten te genieten.

Tenslotte maakte ik nog een bloedruk van een tak. Want zoals een bekend gezegde luidt:

'De natuur kent geen haast

en toch komt alles af'

Op 1 maart gaat mijn pakketje op de post en krijg ik een ander thema om mee verder te gaan. Aan het einde van het jaar laat ik jullie zien wat de anderen rondom dit thema voor mij maakten. Wie weet krijg ik zoveel inspiratie dat het vertragen een tweede natuur wordt! 

Liefs,
Carolien

Een cursus aquarellen

Creativiteit is mijn woord voor dit jaar. Ik wil mezelf meer uitdagen, zonder steeds zo kritisch te moeten zijn. De eerste stap was dat ik me opgaf voor een workshop aquarel schilderen. Ik heb niet veel ervaring met aquarellen en pogingen in het verleden eindigden vaak teleurstellend omdat ik geen kennis en geen geduld had.

Het was heerlijk om in een echt atelier te zijn en de geur van verf te ruiken. Het deed me denken aan de kunstlessen van vroeger. We leerden de basis beginselen. Dat er in feite twee manieren zijn om te aquarelleren: nat op nat en nat op droog. En dat je dan hele andere effecten krijgt. Maar de beste tip: laat alles goed drogen en heb geduld voordat je verder gaat.

Nadat de techniek was uitgelegd, konden we starten. Ik staarde naar mijn witte A3 vel, dat netjes was vastgeplakt aan de tafel. Ik keek om me heen en zag de andere cursisten vlijtig aan de slag gaan. "Probeer niet meteen een perfecte bloem te schilderen, maar maak dotjes verf" klonk het advies. En nee, ik mocht niet gelijk de stengels tekenen, dat was echt iets voor het laatst. Net als de vaas. En dus leek mijn tekening het grootste deel van de les helemaal nergens op. 

Om uiteindelijk te komen tot deze bos bloemen. Natuurlijk was ik niet tevreden en keek onzeker naar de kunstwerken van de andere dames.  

Maar het gaf me wel plezier en is dat niet waar het om draait? Eenmaal thuis ging ik ook aan de slag. Het fijne hiervan was dat ik me minder op de vingers gekeken voelde. Lekker uit de losse pols vertrouwd raken met alle materialen.

Ik denk niet dat aquarellen mijn ding is, maar ik heb me wel al ingeschreven bij hetzelfde atelier voor een cursus mixed media in april. Ik wil gewoon van alles uitproberen dit jaar, zonder me te focussen op het eindresultaat.  

Heb je ook last van dat kritische stemmetje in je hoofd? Dan kan ik je echt het boek 'the big magic' aanraden van Elizabeth Gilbert. Dat leert je moed te tonen om de dingen te doen die jij leuk vindt, zonder je druk te maken wat anderen vinden.

Ik was van de week bij mijn moeder en zij vroeg hoe de workshop was. Ik liet haar op mijn telefoon het schilderij zien.

"Nee daar trap ik niet in" antwoorde ze.

"Waar niet in" vroeg ik?

"Dat heb jij helemaal niet gemaakt" verduidelijkte ze haar woorden.

Ik schoot in de lach. 

Nog een reden om die innerlijke criticus de das om te doen.

Mijn moeder vond het mooi!