Een vos met streken

Hoe het met ons hondje is en is ze nog steeds zo stout?

Die vraag krijg ik vaker gesteld.

Het antwoord is steevast ‘ja’.

Mijn moeder vergeleek haar deze week met een vos. Is daar ook geen spreekwoord over? Iets over een vos die nooit zijn streken verliest?

Deze week was het ernstig raak. Ik had een degelijke nicht op bezoek die niets met honden heeft. Uit voorzorg had ik onze Griek dus maar veilig in de tuin gelaten. De middag ging wonderbaarlijk rustig voorbij.  Af en toe keek ik uit het raam, maar ik zag geen rondslingerende schoenen en ik hoorde haar ook niet krabben tegen de deur. Eigenlijk had er toen een alarmbel moeten gaan rinkelen.... 

Helaas.

 

 

De reden voor de rust was dat mevrouw het erg druk had met het graven van een tunnel. Onder het kippenhok nog wel.  Op het moment dat ik daar achter kwam, was ze al binnen. Ik wist in te grijpen, maar twee kippen hadden helaas het leven al gelaten. Ik vermoed dat ze van schrik een hartstilstand hebben gehad. Eén kip koos het hazenpad en was nergens meer te bekennen. Tot groot verdriet van tienerdochter.

 

Die avond zag ik ineens iets zwarts voor de poort zag staan. Kip Juulke was terug! Dat maakte een hoop goed. Maar natuurlijk niet alles...

 

Ik probeerde tienerdochter op te vrolijken met een leuk hondenfilmpje dat ik op Facebook voorbij zag komen.

“Zullen we ook zo’n filmpje maken?” vroeg ze door haar tranen heen en haar gezicht klaarde weer een beetje op.

Ik legde haar uit dat het zielig is om honden aan te kleden en in een menselijke rol te plaatsen.

“Zielig?” antwoordde ze met haar handen streng in haar zij.

“Weet je wat pas écht zielig is? Dat ze onze kippen doodt!”

 

Tja, tegen zoveel wijsheid kon ik niet op.

 

En dus moest onze Griek eraan geloven. Een kort filmpje. Als een soort wraak zeg maar. Voor al de dingen die ze ons aan doet. (Ik geloof overigens niet eens dat ze er erg onder geleden heeft.)

 

 

 

Ach, voor een vosje is ze eigenlijk best lief, niet...?