Kitsch in de keet

"Wanneer ga je nu de keet openstellen?" Buurvrouw kijkt me met grote ogen aan. Zij is niet de enige die me die vraag de afgelopen tijd stelt. Het probleem is dat ik een beetje plankenkoorts heb. Ik zie duizend beren op de weg. "Als er meer dan drie mensen tegelijk komen, is de keet al vol," zeg ik twijfelend.

 

 

Buurvrouw schudt haar lange krullen op en neer. "Je moet zorgen dat je ook in de tuin zelf een paar stands hebt", zegt ze. "Ik ken iemand die sieraden, tassen en kleding verkoopt, gemaakt door bergstammen uit Noord- Thailand"  Ik heb er gelijk oor voor. "En dan vraag je Leuke Lintjes ook, want die woont toch in de buurt. Maar je moet eerst nu snel een datum prikken!"

 

Even later is buurvrouw weer weg, mij achterlatend met een hoofd vol ideeën. Voordat ik me kan bedenken, stuur ik een aantal mails de deur uit. Dan komen de beren in alle hevigheid terug.

Wat als het regent?

Wat als er niemand komt?

Of juist heel veel mensen?

Wat als mensen er heel wat van verwachten en het valt tegen?

 

"Dan ligt dat aan die mensen" hoor ik buurvrouw dan weer in gedachten zeggen.

Even later ploppen de mailtjes op mijn scherm binnen.

Ja leuk, zegt Leuke Lintjes, ik kom.

Ja, wat een super idee schrijft de mevrouw met fairtrade spullen en voegt daar heel veel uitroeptekens aan toe.

Leuk leuk leuk!! schrijft MiM, die al van plan was te komen, maar nu ook haar stempels meeneemt voor de verkoop.

 

Tegen zoveel enthousiasme kan ik niet op.

 

Dus ik ga het doen ook.....

Maar verwacht er dus niet teveel van he? :-)

 

Liefs,

Lien