Als mensen me vragen of ik kinderen heb, is dat mijn gebruikelijke antwoord.
Dat 'maar' irriteert me, maar ik blijf het zeggen. Als een soort verdediging.
Het wordt tijd dat ik het anders ga doen.
Heb je kinderen?
Ja, ik heb een dochter van 12!
Dat klinkt toch veel beter, of niet?
Deze week in Flow las ik een artikel over het bijstellen van het plaatje in je leven. Als kind heb je er al een idee bij hoe je leven er later gaat uitzien. Dat ik twee kinderen wilde, stond als een paal boven water. Ik heb immers zelf ook een zus.
Maar het ging anders en we hielden het gewoon bij één. Omdat het goed voelde zo.
Toch is het een altijd terugkerend issue. En er waren dagen dat ik het helemaal 'stuk' analyseerde. De voordelen, de nadelen... Ik stond ermee op en ging ermee naar bed. Gevoelsmatig vond ik het perfect zo, maar ik kon het mijn dochter toch niet aandoen? Als ze zich verveelde, verlegen was in situaties of wat dan ook: altijd gooide ik het daarop. Zie je wel, dat komt omdat ze alleen is.
Ik weet nog goed dat we met de dames van de zwangerschapsyoga een jaar na de laatste les weer bij elkaar kwamen en dat er iemand al zwanger was van de tweede. Ik kon me er niets bij voorstellen! Gevoelsmatig moest het geboortebord nog bij ons in de tuin staan, ik was te druk met wennen aan mijn nieuwe leven om te denken aan een tweede. Bovendien huilde ons meisje enorm veel. Als ze naar de basisschool zou gaan met 4 jaar, dan zou ik pas weer aan een tweede gaan denken. Maar toen kwam ook het 'eindelijk weer tijd voor mezelf-tijdperk' en dat was ook wel erg aanlokkelijk. Mister B was er inmiddels ook helemaal uit, het was goed zo. En dan ineens heb je de leeftijd dat het ook helemaal niet meer kan.
Dochter zelf zit overigens nergens mee. Ze vindt de rust wel fijn zo. Als een vriendinnetje te lang blijft hangen, is ze ook weer blij alleen te zijn. En ze heeft haar nichtje die een jaar jonger is en die ze heel vaak ziet. Maar wat later als we oud zijn en ze er alleen voor staat? En wat als...
Ik ben er klaar mee. Ik heb er eentje. En een hele leuke ook. En misschien juist omdat ze alleen is hebben we die leuke band samen. Daar houd ik me maar aan vast.
Kortom, we hebben een énig kind!
Liefs,
Carolien
P.S. Geen kinderen, 1 kind, een groot gezin? Vond jij die keuze lastig of wist je het gelijk? Ik ben benieuwd!
Interessant stukje, vooral ook dat je vraagt om reacties.....ik denk dat ieder het voor zich moet beslissen. Zelf denk ik dat meer fijner is, je leert veel van elkaar en familie is heerlijk. Ik ben gek op mijn 2 broers en 1zus.....familie heb je nodig ....maar dat is dus een persoonlijke mening.....we hebben zelf 4 kids, en ja dat is veel meer werk dan eentje, maar ook veel meer liefde.....gelukkig tonen studies aan dat het allemaal niet uitmaakt voor de ontwikkeling ,.....knuffel haar lekker , en geniet ervan. Groetjes renee
BeantwoordenVerwijderenWat heerlijk dat jullie een enig kind hebben! Dingen gaan zoals ze gaan vaak word het helemaal niet zoals we het van tevoren bedacht hebben. Wij hebben er drie. Na twee kinderen voelde het nog niet klaar. We wilden heel graag nog een kindje. Toen zoonlief geboren is was het klaar. Ook in mijn hoofd. En dat is fijn, ik ben blij en dankbaar dat het zo ging als we graag wensten. Geluksvogels, dat zijn we. En dat besef ik me regelmatig. XX Esther
BeantwoordenVerwijderenDat zijn we zeker!! :)
VerwijderenGeen, vooral lastig voor onze omgeving blijkbaar :)
BeantwoordenVerwijderenook geen, lastig voor mezelf, maar eens de 40 voorbij kon ik het beter plaatsen, ik denk altijd eentje is beter dan geentje…daarentegen ik heb veel tijd voor mezelf en probeer het positief te bekijken
VerwijderenWij hebben drie meiden. En ik had nog wel een vierde gewild maar mijn man niet. En dat vond ik best moeilijk. Inmiddels is de jongste vijf en is mijn drang (mag je het een drang noemen) naar een vierde ook weg. Het is goed zo.
BeantwoordenVerwijderenEn jullie lekker genieten van jullie enige dochter!!
Ik heb 3 kinderen, wilde er best wel 5, maar mijn man vond het goed zo. Nu ze studeren en nog altijd (handenvol) geld kosten ben ik daar wel blij om :-)
BeantwoordenVerwijderenAlles heeft zijn voor- en nadelen en het een is toch niet beter dan het ander. Alleen anders. Wilde zelf geen kinderen. Toen toch maar één. Ben nu zwanger van de vierde (een verrassing). Het loopt zoals het loopt en dat is toch gewoon... mooi en fijn en goed? (als het goed is ;))
BeantwoordenVerwijderenHoewel een niet vervulde kinderwens -de hoeveelste het dan ook is- me heel erg lijkt...
Nou ja zeg, het lijkt wel of je over ons geschreven hebt!! Precies hetzelfde hier, maar dan met een schitterende zoon van dertien. Het 'plaatje' was ook ooit twee, inderdaad, ik heb ook een hele lieve zus :-).
BeantwoordenVerwijderenMaar ja, wat is ideaal? Voor ons is het zo helemaal prima en we zijn hartikke blij dat we het goed hebben met ons drietjes! (Er komt ook bij dat zoonlief autisme heeft en soms best voor twee telt, hahaha!) Liefs, Mirjam.
Wij hebben ook " maar " 1 kind. Toevallig het leukste manneke van de hele wereld, maar dat terzijde.
BeantwoordenVerwijderenDe reden is dat we lang hebben moeten dokteren om er eentje te mogen krijgen. Daar zijn we dankbaar voor.
Zoontje ( van 6 ) vind het ook prima zo. Ik hoop wel dat hij later een netwerk om zich heen krijgt waar hij met hulp en vragen terecht kan als wij dat niet meer kunnen.
1 - 3 - 5 of 8 (zag ik laatst echt!). Wat maakt het uit? Als je maar van ze houdt! En daarbij: het is niet voor iedereen vanzelfsprekend om een kind te krijgen.
BeantwoordenVerwijderenMooi geschreven en veel geluk met die ene! :-)
Bewust geen kinderen en dat is vooral voor anderen zoooo lastig! Mensen nemen gewoon klakkeloos aan dat het ons niet is gelukt want...jullie zouden zulke leuke ouders zijn! dus als ze mij nu vragen hoeveel kinderen heb je zeg ik: bewust geen, mijn eierstokken hebben nooit geklappert! Ben wel een super trotse suikertante en dierenmama X Es
BeantwoordenVerwijderenDit blijft toch altijd een hele persoonlijke kwestie, waarvoor jij en niemand zich hoeft te verontschuldigen. Ik vind het heel goed van je dat je heel bewust je eigen gevoel hebt gevolgd. Onze jongste dochter van 17 twijfelt heel erg of ze later wel kinderen wil. Ze denkt nu van niet en ik vind het prima. Want redeneert ze...als je ze eenmaal hebt, kom je er niet meer vanaf als het toch niet zo bevalt. Ik vind het inderdaad iets om heel goed over na te denken. Ik wilde altijd graag twee meiden en die wens is in vervulling gegaan. Ze kunnen heel goed samen en ik vind het een hele eer om hun moeder te mogen zijn. Ik kom uit een gezin van vier en hoewel er absoluut geen sprake is van ruzie, is er weinig contact. Dus de grootte van een gezin zegt helemaal niet zoveel.
BeantwoordenVerwijderenWees jij maar trots op je enige dochter!!
Liefs, Ingrid
Mijn moeder heeft mijn keuze ook altijd geaccepteerd! En ik ken inderdaad genoeg voorbeelden van grote gezinnen waar nauwelijks contact is. Bedankt voor je lieve reactie!
VerwijderenIk zou er graag een gehad willen hebben maar ik kreeg ze niet. Verdrietig.. Nog wel een beetje want ik ben nu op de leeftijd dat mijn vriendinnen oma worden en ik niet.. Weer pijnlijk.. Maar ik heb sinds vorig jaar wel 3 prachtige bonuskinderen.Ook al zijn ze niet helemaal van mij ik geniet er wel van...
BeantwoordenVerwijderenLieve groet, dinah
Super Dinah, geniet er van.Groetjes, Thea
VerwijderenMet drie bonuskinderen word je vast ook nog wel eens bonusoma :-) ! Liefs!
VerwijderenVoor mij hoefde het niet zo nodig, maar mijn man wilde wel graag kinderen. Ik wist al dat ik niet makkelijk zwanger zou worden, toch wilde ik er wel 1 proberen te krijgen. Die zat er meteen in??!! Ik schrok me een ongeluk en zat de hele zwangerschap op een zwarte wolk. Ik kreeg visioenen van een grijs permanent en een bloemetjes jurk... De baby kwam 10 weken te vroeg en was opslag verliefd (iets waarvan ik vroeger moest overgeven, als iemand dat zei). Ik wilde er nog wel 1! En toen nog 1 en daarna nog 1 :-) De eerste 3 heb ik m.b.v. temperatuurlijsten in elkaar geknutseld en de laatste is er nog spontaan gekomen. Ik heb nu 3 pubers en een basisschoolkind en het is hier echt niet altijd feest. Mijn oudste dochter zegt dan altijd, jullie hadden na mij moeten stoppen :-) Soms heb je dagen die gewoon mislukt zijn en soms zijn er ook dagen dat het heel gezellig kan zijn.
BeantwoordenVerwijderenWat mij heel erg irriteert over het "gedoe" van het aantal kinderen. Is dat als ik zeg dat ik moe ben, dat ik dan als antwoord krijg; "je wilde toch zelf 4 kinderen?" (?!)
Twee kinderen, dan mag je moe zijn, daarboven moet je niet zeuren want die wilde je dan zelf. Blijkbaar de eerste twee niet, die krijg je gewoon. En als je 1 kind hebt, dan mag je zeker niet moe zijn, want 1 kind stelt niets voor. Iedereen zoekt het maar uit, hier zijn we gewoon blij met 4 kinderen en soms ook niet ;-)
Geniet jij maar van je énige dochter, het is jouw leven en jullie keuze. Wat je ook beslist het is toch nooit goed. Wil je er géén dan ben je een egoïst, alsof het krijgen van kinderen geen egoïstische beslissing is....
Ik vind je stukjes altijd erg leuk om te lezen!
Groetjes Corine
Zo zie je hoe het kan lopen... je wilde er aanvankelijk geen en kreeg er vier!
VerwijderenIk riep als kind al dat ik een aantal kinderen wilde, het zijn er 7 geworden. Misschien toch een reactie op het enig zijn van oudere ouders (moeder was 42 en vader 54 toen ik kwam). En verder klopt het wel dat "men" altijd wel een reactie heeft op hoeveel kinderen je hebt/ hoe oud je was toen je ze kreeg enz.
BeantwoordenVerwijderenHet duurde heel lang voordat ik mezelf capabel achtte moeder te worden. Wat zou ik mijn kind nou kunnen bieden? Ik bakte er zelf al zo weinig van!
BeantwoordenVerwijderenToch had ik wel een gevoel dat ik twee kinderen zou krijgen, maar tegelijk dat ik maar een keer zwanger zou worden. Dat was een gek gevoel.
Het werd waarheid, hoewel het er eerst op leek dat er helemaal geen kinderen zouden komen. Als ik jonger was geweest, alles makkelijker was gegaan, dan had nog wel willen proberen voor een volgende zwangerschap. Maar je moet je zegeningen tellen. Het is gewoon niet aan de orde.
Ik heb alles dubbel en tegelijk. Ik zie al op tegen de dag dat ze tegelijk uit huis gaan. :-(
En een enigst kind is niet zielig of verwend, het is juist een heel zelfstandig kind!
Leuk item.
BeantwoordenVerwijderenHeb ook 1 zoon van 18 jaar.
Ben er blij mee en trots op.
Bewuste keuze voor mij om dezelfde reden als jij.
Bij twijfel momenten wel eens gevraagd of hij een broertje of zusje wilde, dat wilde hij perse niet. Dat hielp mij.
Nu elk weekend vier vrienden over de vloer inclusief eten en slapen.
Vind de zoete inval geweldig, heb het altijd gestimuleerd.
Heb zelf ook 1 zus, wat ik heel prettig vind vooral nu onze moeder zorg nodig heeft.
Ik stimuleer dat ook erg als vriendinnetjes langs komen, gezellig!
VerwijderenWat heftig om je enige broertje zo jong te verliezen! Ik krijg er kippenvel van...
BeantwoordenVerwijderenMooi stukje heb je geschreven ...
BeantwoordenVerwijderenHeeft mij ook aan het denken gezet over het hoe of wat .
We hebben zelf 3 kinderen die inmiddels allemaal de deur uit zijn .
En een prachtige kleindochter van 3 .
Het grappige is dat ik nu de vraag krijg of zij nog een broertje of een zusje krijgt ( net of ik daar wat in te vertellen heb ha ha ha )
Het zou leuk zijn als er nog meer kleinkinderen komen , maar ben met deze al uiterst tevreden !
Ik heb zelf 1 oudere broer , we schelen 4,5 jaar en voor mijn gevoel hebben we nooit een klik gehad .
Tijdens het overlijden van onze ouders hebben we echter wel ( practische) steun aan elkaar gehad , en dat was fijn .
Maar verder niet tot nauwelijks contact , we hebben elkaar gewoon niks te melden .
Mijn man komt uit een gezin van 5 kinderen en dat hangt allemaal als los zand aan elkaar , dus dat zegt ook allemaal niks of je er nou 1 of 4 hebt .
Heb een tante met 13 kinderen en die heeft narigheid met die en die komt niet bij die ..
Dus ja , wat is wijsheid .
Je moet doen wat je zelf goed vindt voelen en niet luisteren naar een ander .
Je nieuwe zin als antwoord op je vraag of je kinderen hebt is een stuk beter , hou die er maar in !
Ik lees al een poosje in stilte mee , maar wilde nu toch even reageren .
Bedankt voor je leuke blogs !
Altijd leuk als een stille volger iets laat horen. Bedankt voor het delen van je verhaal!
VerwijderenHallo Lien wat heb je het weer mooi omschreven, en mij aan het denken gezet.
BeantwoordenVerwijderenZelf kom ik uit een gezin van drie ik heb 1 broer en 1 zus onder me. Ben de eerste 4 jaar alleen met mijn ouders geweeste en toen kreeg ik een broer en een jaar later een zus. Zus wil na 40 jaar nul contact nu al 14 jaar en broer zie ik af en toe bij me ouders. Dus ja hoe fijn is het om broer en zus te hebben. Ik zelf heb hier jaren heel veel last van gehad temeer omdat ik het niet begreep maar dit terzijde.
Zelf heb ik twee prachtige jongens, en had ik er nog wel 2 kinderen bij gewild, nu het niet meer kan denk ik vaak gek eigenlijk dat je partner uiteindelijk bepaald dat het wel of niet gebeurt. Hier gebeurde het dus niet omdat hij het wel goed vond zo. En ik begrijp heel goed dat het dan niet verstandig is om je zin door te drijven met misschien alle gevolgen van dien. Maar nu denk ik wel een eigenlijk heb ik er maar 2 omdat hij er niet meer wilde. En wat jij had dat je blij was dat je dochter ouder werd en je weer aan je eigen ding kon gaan doen, dat heb ik helemaal niet gehad ik wilde alleen maar met me kinderen leuke dingen doen. En eigenlijk heb ik het nog niet, als de jongste zaterdags moet werken wil im graag thuis zijn als hij uit z'n werk komt. Ik denk wel eens waarvoor want als ze na werk nog uitgaan is ie niet langer als 1/2 uurtje thuis om te douchen en om te kleden. Nu ze ouder worden en mij dus minder/niet meer nodig hebben vraag ik me dan ook vaak af wat ik nu eens zou gaan doen. Klinkt misschien allemaal een beetje wanhopig, ben ik echt niet, maar me eigen ding doen heb ik nog steeds niet helemaal gevonden.
Maar ben heel dankbaar dat mij 2 kinderen gegeven zijn. Mooie mannen die ondanks dat hun moeder altijd thuis was heel zelfstandig zijn en op het moment goed in het leven staan. Beide doen een opleiding waarin ze helemaal hun ding in hebben gevonden dus hoe trots kan ik daarop zijn.
En voor jou geniet lekker van die leuk meid.
Groetjes Petra.
Lien, niet piekeren...
BeantwoordenVerwijderenHeb het al dikwijls gemerkt dat ouders er heel anders over denken dan de kinderen zelf...
Ik ben ook enig kind, iedereen vond dat altijd erg voor me om al de redenen die jij aanhaalt, maar ik ? Ik vond het héérlijk ! Ik heb de mooiste jeugd gehad die ik me kon voorstellen, met onverdeelde aandacht van mijn ouders. Heb ik een broer of zus gemist ? Nee, nooit. Had ik graag een broer of zus gehad ? Ik weet het niet, ik weet niet wat het is. Ik heb voorbeelden gezien rond mij waar ik van zeg "hè ja, een broer of zus zou fijn geweest zijn", maar evenzeer ook dikwijls gedacht "dan ben je beter af zonder broer/zus"...
En "later" ? Er zijn altijd mensen in je leven waar je op kan tellen, als het nodig is, en dat is daarom niet noodzakelijk familie....
Dus, niet piekeren... Gewoon houden van je dochter, zij is zonder twijfel gelukkig !
Xxx
Oh da's natuurlijk erg fijn om te horen. De meeste enig kinderen zeggen dat ze niet beter weten, daar houd ik me maar aan vast :-)
VerwijderenBen heel terughoudend met persoonlijke verhalen op internet. Kan me ook storen aan mensen die daar, naar mijn idee, te ver in doorslaan.
BeantwoordenVerwijderenBijzonder vind ik het dan ook dat jouw persoonlijke verhalen wel heel boeiend vind, waarschijnlijk omdat je ze zo puur opschrijft.
Fijn weekend,
Juffrouw Mier
P.S. Wij hebben er 3......
Die vandaag weer heerlijk ruziën. ...
VerwijderenHaha, dat hoort erbij!
VerwijderenIk ben zelf enig kind en vond dat helemaal niet leuk. Ik wilde heel graag broers en zussen. Wij hebben er 2 en ik ben heel blij dat ons dat gegeven is. Die 2 worden inmiddels alweer tamelijk groot en ik moet nu weer langzaamaan gaan wennen aan het idee dat we straks weer zonder wonen. Maar nu nog even niet en daar geniet ik heerlijk van. Fijn weekend. Groetjes Sandra
BeantwoordenVerwijderenIk heb twee dochters. Had altijd min. 2 kinderen willen hebben. De tweede kwam, onverwacht, wat snel na de eerste. Twee babies in luiers. Veel werk, maar bleek toch handig. Samen naar zwemles, samen dit, samen dat, erg praktisch en toen had ik na een enerverende tijd ook snel weer tijd voor mezelf.
BeantwoordenVerwijderenWat een reacties Lien en ook zo open, goed geschreven. Wij hebben 2 kinderen, in eerste instantie wilde wij 3 kinderen, maar na de eerste bevalling veel bloed verloren, een jongen en onze dochter was vanaf 6 mnd. een KNO-kindje. Mijn man en ik waren het eens, twee kinderen is ook goed. Zelf was ik al 7 toen ik een broertje kreeg. Mijn moeder kreeg te horen, zeker een ongelukje, maar dat was niet het geval, toen ik 2,5 was kreeg mijn moeder een miskraam en toen heeft het gewoon een hele tijd geduurt. Zoals ik al vaker heb gelezen, de mensen weten altijd wat. Ik denk gewoon je hart en je verstand volgen.
BeantwoordenVerwijderenIk kreeg pas een zus toen ik 14 was en daar heb ik pas vanaf haar volwassenheid een zussen contact mee. Daarvoor was het verschil te groot en was je met andere dingen bezig.
BeantwoordenVerwijderenZelf heb ik een dochter mijn man ontpopte zich als onverantwoordelijke vader, alleen als het leuk was voelde hij zich vader, de minder leuke dingen keerde hij zich vanaf en durfde ik een tweede niet aan, al had ik dat graag gewild.
Achteraf denk ik dat ik het na de scheiding ook met 2 of 3 wel gered zou hebben.
Het is zo gelopen als het liep.
Dochter wilde altijd graag een oudere broer, tja dat was niet echt een mogelijkheid op enig moment.
Je kan nooit weten hoe het zou zijn wanneer je het anders gedaan zou hebben dan dat je het deed.
BeantwoordenVerwijderenJe hebt er zo te lezen heel goed over nagedacht om het bij een kind te laten.
En wanneer het voor jou/jullie goed voelt is het toch prima.
Waarom zou iemand met een kind zich moeten verdedigen of verantwoording af leggen en tegenover wie, ik begrijp die dingen nooit zo goed.
Mijn man en ik zijn van de generatie die van huis uit trouwden en wij kozen er voor om kinderen te krijgen en onze wens ging snel in vervulling want 10 maanden later na een fantastische zwangerschap werd onze dochter geboren. Twee en half jaar later werd onze zoon geboren die gelukkig ondanks dat de laatste drie maanden van de zwangerschap zorgelijk verliepen ivm zwangerschapsvergiftiging,ziekenhuisopname en volledige bedrust gezond geboren werd.
De woorden van gynaecoloog hebben wij goed in onze oren geknoopt:het is verstandiger om het bij deze rijkelui's wens van dochter en zoon te houden, maar mocht je toch weer zwanger worden zal de prenatale zorg de berggids zijn naar de top van de zwangerschap en zullen die maanden grotendeels liggend doorgebracht moeten worden.
Dat is de reden dat wij er heel bewust voor kozen om het bij twee kinderen te laten
En wanneer ik om me heen kijk heeft elk huisje zijn kruisje of het nou grote of kleine gezinnen zijn ,één kind of geen, overal is wel eens iets.
Ben jij als moeder maar heel blij en trots op je enige dochter. Ben ik ook op onze kinderen en kleinkinderen waar de onderlinge band prima mee is.
Fijn weekeind en lieve groet,
Ger
Zo mooi hoe je eindigt, ik heb een enig kind, geweldig, want daar gaat het toch om.
BeantwoordenVerwijderenWij hebben twee enige kinderen en daar zijn we heel blij mee en het voelt ook goed, maar ook als je twee kinderen hebt, komt de vraag nog weleens, had je er niet meer gewild
Nooit over nagedacht, het was gewoon goed!
Een collega van me heeft net een adoptiekindje, na 10 jaar wachten, vechten en hopen, ze is zo blij met haar "enig" kind.
Geniet jij maar veel van je dochter.
Liefs, Eefie
Je lijkt onze buurvrouw wel, die zei ook jaren 'wij hebben er maar eentje' . Wat maakt het allemaal uit, gelukkig mag iedereen zelf hierover beslissen of niet.......want niet iedereen krijgt ze op bestelling. Zelf denk ik gewoon, het komt zoals het komt. Wij hebben twee meiden, de eerste kwam gewoon precies 9 maanden en 4 dagen nadat we getrouwd waren, haha, ik dacht toen het zal zo'n vaart niet lopen, wel dus.
BeantwoordenVerwijderenBen blij dat je zo geniet van je enige dochter, het kan zo gezellig zijn, en voor je het weet is ze de deur weer uit.
Groetjes, Janneke
yep hier moet ik natuurlijk ook op reageren! Wij ook bewust gekozen voor 1 kind. Wel pas toen Siem geboren was hoor. Ik had ook zo'n plaatje in m'n hoofd van een gelukkig gezinnetje met een jongetje en een meisje. Maar ik vond het eigenlijk bere-zwaar een kind opvoeden. Begrijp me niet verkeerd he, we zijn dol gelukkig met onze kerel! Maar ik heb zo de tijd voor mezelf gemist die eerste jaren. Ook met een zwaar onregelmatig werkende man en heel klein oppaskringetje en zelf ook nog part time werken heb ik regelmatig nachten wakker gelegen omdat ik niet wist hoe ik het oppas technisch voor elkaar moest krijgen! Ik heb altijd het gevoel dat ik moet uitleggen aan andere mensen waarom wij 1 kind hebben. Het wijkt af van de standaard ofzo. Gelukkig mist Siem (nu in ieder geval) geen broertje of zusje. Hij vind ze juist alleen maar irritant van wat hij zo bij vriendjes en vriendinnetjes ziet :) Ze huilen vaak en pakken je speelgoed af enzo!
BeantwoordenVerwijderenHai Lien, dit is wel een blogpost die een stroom van reacties oproept zeg. Wat een bijzondere en afwisselende verhalen schrijven mensen.
BeantwoordenVerwijderenWij hebben er 2, meneer van het hout was een enigst kind, ik heb een broer en dat vond (en vind) ik heerlijk. Het werden er 2, met wat meer ruimte er tussen dan we eigenlijk hadden bedacht. Maar ja, wat bedenk je daar ook eigenlijk aan, alsof dat zo goed te sturen is. Twee prachtige meiden waar we heel blij mee zijn en die hun eigen aanpak vragen. Nooit gedacht over een 3e, geen spoortje van twijfel als vriendinnen wel twijfelden en voors en tegen op een rijtje zetten. Met twee kan ik het leven leven en organiseren, met 3 had ik dat moeilijker gevonden denk ik.
Wat vertel je het mooi en raak.
BeantwoordenVerwijderenJe laatste zin weegt het zwaarst door. Het maakt niet uit hoeveel kinderen je hebt, zo lang als je ze maar graag ziet.
Mooi geschreven Lien! Toen ik Laura net had, na 8 jaar ziekenhuizen en met 27 weken geboren, vroegen mensen vrijwel direct wanneer de 2e zou komen. Dat is steeds zo doorgegaan. We hebben zó getwijfeld! Toch nog een heerlijke zoon gekregen, ook weer te vroeg. Ik ben heel blij met ze. Twee totaal verschillende kinderen. Maar of je nou 1 of 5 kinderen hebt, het gaat er natuurlijk om dat ze gelukkig zijn en dat ze zich blij voelen.
BeantwoordenVerwijderenValt me wel op hoe weinig reacties van kinderloze mensen, er zijn er hier vast meer… te pijnlijk?
BeantwoordenVerwijderenGeen kind.....kan ook nog...zonder rede....want mensen denken dan altijd oww kon je ze niet krijgen ?...grrrrr...Bewuste keus en nooit geen spijt gehad....kan ook toch?...fijne zondag liefs Ria x
BeantwoordenVerwijderenHier drie kids. De eerste twee dicht op elkaar, ze verschillen 15 mnd. Daarna vier jaar genieten en toen kwam nr drie, daarna wisten we direct...het is goed zo!
BeantwoordenVerwijderenWij hebben er vier. Wij waren thuis met vijf en bij mijn vriendinnen waren ze bijna altijd met twee....dat vond ik altijd zo weinig ;-)
BeantwoordenVerwijderenEn ja hoor: dat MAAR mag je lekker weglaten. Als jullie er zo blij mee zijn, is het toch helemaal oké.Iedereen moet die keuze maken die voor hem het beste voelt toch!
Wij hebben ook "maar" één kind, een zoon van bijna 19 ! En ik ben eigenlijk best blij dat ik jouw blogpostje hierover lees, want ook ik heb dat ongemakkelijk gevoel wanneer ik antwoord dat ik "maar" 1 kind heb...(meestal wordt de vraag dan ook zo gesteld: hoeveel kinderen heb jij?)
BeantwoordenVerwijderenOok hier worden die bedenkingen al eens gemaakt van "wat als wij oud zijn? Hij staat er helemaal alleen voor...Maar het is wat het is! Zoonlief heeft er nooit om geklaagd dat hij geen broers of zusjes had, integendeel, hij genoot van die rust en extra aandacht...en dat doet hij nog steeds! Voor mij voelt het ook goed aan, ik denk dat ik méér kids niet aangekund zou hebben ??? Dus, we zullen ons verder geen zorgen maken zeker?!
Nog een fijne dag!
ik heb geen kinderen,geen broer of zus, ouders zijn overleden; ik weet dus heel mn leven al dat ik "later" alleen achter zal blijven. mn man heeft Alzheimer en gaat hard achteruit. zelf mankeer ik ook het een en ander, niet levensbedreigend maar meer van niet goed kunnen lopen en bewegen. t kan altijd nog erger, denk ik en hoe de toekomst zal worden? geen idee maar dat merk ik vast wel, ik hoop positief en optimistisch te blijven,, zoals ik altijd ben
BeantwoordenVerwijderenBerber
Wat goed dat je een optimistisch mens bent! Ze zeggen ook altijd dat je het geluk eerst bij jezelf moet zoeken! Ik wens je sterkte met je man, zal beslist niet gemakkelijk zijn nu hij hard achteruit gaat. Lief dat je reageerde! Groetjes Carolien
VerwijderenDeze post had ik nog niet gelezen enne jaaa bij jou lees ik ook meestal eerst alle reacties zo interessant en veel nu!
BeantwoordenVerwijderenIk kom uit een gezin van 5 en heb het daar altijd veel te druk gevonden..nooit rust, altijd iemand of een hele vriendengroep over de vloer, altijd iemand die mee kwam eten...ik vond het dus niet altijd leuk.
Ik ben de oudste, na mij twee broers en daarnatwee zussen ...toen ik 5 was had mijn moeder al 5 kinderen. Mijn zusjes en broers hadden veel aan elkaar en ik had vrij weinig aan hen.
Zeg nu nog vaak..denk dat ik van de melkboer ben. Want ook nu heb ik vrij weinig contact met de rest. Ik vind dat overigens niet erg maar een groot gezin is dus niet altijd ook gezelliger voor iedereen dat wil ik er mee zeggen.
Zelf heb ik twee kinderen..de eerste na 10 jaar dokteren, de tweede met zoveel last van bekkeninstabiliteit dat een derde niet aangeraden werd.
De keus werd voor ons gemaakt en ik ben er super blij mee en trots op!
Wat een leuke post was dit dus weer van jou!
Ik ga snel naar de volgende voor een reactie want ik heb het snorrenfeest al gelezen haha en daarna bedtijd!
Tot zo
Groetjes Maia
Vergat, jij hebt een super énige dochter, geniet er van!
BeantwoordenVerwijderenOok ik heb een enig kind, een dochter om trots op te zijn. Ja ook ik wilde ooit twee kinderen... Maar met man nummer een niet meer, dat liep uiteindelijk op niets uit...mmm was het ooit wel wat geweest? Ik ben in ieder geval jaren lang een happy single mother geweest en happy dat ik er maar eentje had. Er kwamen geen blijvertjes dus geen tweede kind en toen ik manlief leerde kennen op mijn 38ste wilde ik echt geen tweede meer (hij was al gesteriliseerd dus dat was duidelijk). Ik heb er totaal geen spijt van hoor en nooit wat gemist.
BeantwoordenVerwijderenEnnuh als jullie straks oud zijn, is zij getrouwd met een hele lieve partner en staat ze er heus niet alleen voor ;). Dikke knuffels ik ga eens de andere commentaren lezen en ben ik weer eens gezellig op bezoek geweest hihihi. Knuff!
Zelf enig kind, net als mijn man.
BeantwoordenVerwijderenSamen kregen we drie kinderen in iets meer dan drie jaar.
Een groot geluk, waar ik me altijd heel erg van bewust ben.
Het had ( onze ouders wilde graag meer kinderen) heel anders kunnen lopen.
Het enig kind zijn vond ik niet erg ( hooguit tijdens kerst of zo).
Wel ben ik blij met familie en vrienden die het gat van :"geen broers en zussen is ook geen ooms tantes neefjes en nichtjes"voor ons opvullen.
Fijne mensen om je heen.
Dat is belangrijk, familie of niet!
Vel geluk met jullie geweldige enige dochter!
Ik ben even aan het scrollen even kijken wie die nieuwe blogdame is #grijns en meteen valt mijn oog op deze blogpost.
BeantwoordenVerwijderenHet ideale plaatje voor mij was een gezin met 3 kinderen. Het liep allemaal anders - net voor ons huwelijk kregen we "de boodschap" dat vanwege mijn ziekte ik een zwangerschap hoogstwaarschijnlijk niet zou overleven. Groot verdriet! we waren nog jong en besloten voor adoptie te gaan. Genoeg liefde in ons hart om een kind van een ander in ons hart te sluiten. We hebben twee (adoptie) kinderen. Onze zoon heeft klassiek autisme en onze dochter het syndroom van Asperger. En het was zwaar! maar ook zo mooi en bijzonder om te zien hoe ze zich allebei hebben ontwikkeld. En jij hebt een prachtige dochter en je dochter heeft een prachtige moeder :-) Dat is GELUK hebben!