Ik heb zelf een hele schoenendoos vol met 'dierbare poststukken'. De brief van mijn Portugese vakantieliefde Fernando die ik in Parijs ontmoette bijvoorbeeld. Dolgelukkig was ik met zijn brief, waarin hij afsloot met je t'aime. Maar toen ik de brief nog eens las (en nog eens), zag ik dat er 'je t’ai aimé' stond. Ik heb van je gehouden…? Was het een spelfout vanwege zijn gebrekkige Frans of was het over? Hoe dan ook, deze brief heeft flink wat emoties opgeroepen in mijn tienerperiode :)
Of, nog verder terug in de tijd, het kaartje van juffrouw Joyce, waarmee ze me welkom heette in de kleuterklas.
Niet in de doos, maar wel in mijn hart is de brief die ik aan mijn vader schreef vlak nadat hij overleed en die met hem meeging in de kist....
Jij hebt vast ook wel een brief of een mooie kaart die je
dierbaar is? Zou je me daar iets over willen vertellen (mijn mailadres vind je op mijn profielpagina). Natuurlijk hoef je niet alles groot in beeld te brengen,
want de boodschap is privé, maar een kleine snapshot van die ene brief of die kaart
die je nooit meer weg doet. Van wie kreeg je hem en wat deed dat met je?
Ik verzamel al deze poststukken en maak er een logje van op
9 oktober, de internationale Dag van de Post.
Onder de inzendingen mag ik van uitgeverij Bruna de roman 'Onbezorgd' weggeven. Een feelgoodboek over post! Hoe leuk is dat? En natuurlijk doe ik er ook nog iets van mezelf bij, iets dat met brieven en
kaarten schrijven te maken heeft. Want laten we dat vooral blijven doen! Je
weet maar nooit of die ene brief of kaart van jou wel bij iemand anders in het
bewaardoosje belandt.
Over 'Onbezorgd'
***
Carol is getrouwd met een man van wie ze niet houdt en is moeder van een intelligente maar onuitstaanbare dochter. Net als ze de moed heeft verzameld om weg te gaan, blijkt haar man ziek te zijn. Gevangen in haar lot besluit ze in brieven aan het universum haar gevoelens van zich af te schrijven. In de veronderstelling dat niemand deze ooit zal lezen, doet ze ze ongeadresseerd op de post.
Albert is een bijna gepensioneerde postbode, weduwnaar en woont alleen met zijn suïcidale kat. Inmiddels is hij met zachte dwang naar de afdeling ‘onbezorgbare brieven’ gestuurd. Hier vindt hij een brief waar in plaats van een adres een smiley op getekend is. Geïntrigeerd opent Albert de brief, niet wetende dat dit zijn leven voorgoed zal veranderen…
***
Ik ben benieuwd naar jullie poststukken!
Liefs,
Lien
Over 'Onbezorgd'
***
Carol is getrouwd met een man van wie ze niet houdt en is moeder van een intelligente maar onuitstaanbare dochter. Net als ze de moed heeft verzameld om weg te gaan, blijkt haar man ziek te zijn. Gevangen in haar lot besluit ze in brieven aan het universum haar gevoelens van zich af te schrijven. In de veronderstelling dat niemand deze ooit zal lezen, doet ze ze ongeadresseerd op de post.
Albert is een bijna gepensioneerde postbode, weduwnaar en woont alleen met zijn suïcidale kat. Inmiddels is hij met zachte dwang naar de afdeling ‘onbezorgbare brieven’ gestuurd. Hier vindt hij een brief waar in plaats van een adres een smiley op getekend is. Geïntrigeerd opent Albert de brief, niet wetende dat dit zijn leven voorgoed zal veranderen…
***
Ik ben benieuwd naar jullie poststukken!
Liefs,
Lien
Ik heb veel meer dan één dierbaar poststuk....
BeantwoordenVerwijderenDan doe je gewoon vaker mee:)
VerwijderenGreat thoughts, hello and greetings!
BeantwoordenVerwijderenIk zal eens in mijn doosje kijken, je hoort van me......
BeantwoordenVerwijderenmooi uitgangspunt voor een boek…ik heb idd ook zo van die post
BeantwoordenVerwijderenWat heb je toch altijd leuke ideen ,ben net terug van weggeweest volgende week gaarpt de vakantie swap op de bus hoor
BeantwoordenVerwijderenTerug van weggeweest vond ik je envelop in de bus. Wat ontzettend leuk! Ik ben er heel erg blij mee. De envelop richting NL vertrekt volgende week. Ik ben nog zoekend naar iets wat ik in gedachten heb. Hoop dat ook jij daar blij mee zal zijn. Groetjes en fijn weekend Petra
BeantwoordenVerwijderenIk heb hier ook dozen vol van poststukken die nooit wegmogen... Onlangs kwam mama nog met 'n doos aangelopen (mijn ouders zijn hun verhuis aan 't voorbereiden, dus ze komt vanalles tegen tijdens het opruimen) : alle wenskaartjes die zij ooit gekregen hebben voor mijn geboorte... Vond dat zo mooi, dat ze die al die jaren heeft gehouden.. (tsja, ik heb die bijhoud-gewoonte blijkbaar heel duidelijk van mama geërfd ;-))
BeantwoordenVerwijderenIk vond in een oude foto doos van thuis....een verjaardags kaart van mijn overleden broer...hij hangt hier ingelijst in onze woonkamer...zo mooi en bijzonder is ie die doe ik nooit meer weg...x
BeantwoordenVerwijderenWat een leuk idee. Ook ik heb een paar schoenendozen met brieven en kaarten die blijven en waar ik soms, zeg maar eens in de paar jaar even lekker in ga zitten lezen om herinneringen op te halen.
BeantwoordenVerwijderenAls ik even tijd heb, zal ik komende week wat opzoeken.
Fijn weekend,
Janneke
Ik heb 1 heeeeel dierbare brief, een brief met een verhaal. Die zal ik mijn hele leven blijven koesteren.
BeantwoordenVerwijderenToen mijn vader twee jaar geleden overleed heb ik hem een briefje geschreven en in zijn borstzakje gedaan. XX Esther
BeantwoordenVerwijderenNou ik heb niet z'n doos met post hoor, wel wat kaarten bewaard maar waar ze liggen ik zou het echt werkelijk niet weten. Wel leuk om even te vertellen toen ik een jaar of ik denk 16 misschien 17 was was ik verliefd op een jongen die toen in militare dienst zat, dat had je toen nog. Die had daar een vrienden groep van 10 à 12 man en toen met mijn verjaardag kreeg ik van al die jongens een kaart, ik denk dat ik ze bewaard heb maar waar. En iedereen had daar iets op geschreven was echt zo leuk toen. Oooh ik ga kijken/zoeken of ik ze nog heb mocht ik ze vinden komt er een logje over, maar ben er bang voor. Ik denk dat ik in mijn opruim woede toen allles heb weg gedaan, nu ik erover denk zou dat best wel heel jammer zijn. Word vervolgd, geniet van je weekend, groetjes Petra.
BeantwoordenVerwijderenooo wat leuk! Ik ga eens op zoek of ik iets leuks kan vinden. En och die Fernando ;)
BeantwoordenVerwijderenWat weer een superleuk idee zeg!
BeantwoordenVerwijderenMooie herinneringen heb je en ben benieuwd naar de inzendingen. Ik weet zo even niets wat ik heb bewaard... Zal mn moeder eens vragen ;)
Fijn weekend!
Ohhh wat leuk....ik heb ook nog een dergelijke brief van een oude 'bijna'vakantie liefde incl. foto en ik moet zeggen,hij ziet er nog steeds even knap en modern uit in deze tijd(kapsel,e.d)Leuk...ik heb ook veel poststukken bewaard...dingen die je toch op een of andere manier dierbaar blijven
BeantwoordenVerwijderenWat een leuk idee is dit weer, de post mag je wel dankbaar zijn met je originele acties elk jaar weer!
BeantwoordenVerwijderenJe hebt zelf al mooie dingen bewaard, zo mooi om te lezen!
En aantal jaren geleden moesten wij het huis van een tante leeg halen wat de grootouders van mijn man in 1916 gebouwd hadden.
Ze waarschuwde ons al...ik heb zoveel bewaard, jullie gaan nog lachen.
De anderen wilden alles weg in de kliko maar ik heb dozen vol post mee genomen om uit te zoeken. Wat bleek, ze had al haar post, kaarten, brieven, kerstkaarten, pauslijke onderscheiding zelfs bewaard en we vonden de post van haar aan haar ouders terug toen ze in Nijmegen studeerde...dat was wat in die tijd!
Ik heb nu mijn eigen bewarsels en haar dingen bewaard op zolder maar moet daar echt nog een ordelijk geheel van maken als ik ooit erg veel tijd heb haha.
Ga kijken of ik nog tijd heb om iets speciaals er uit te vissen.
Fijne zondag
Liefs Maia
Dat boek klinkt als een verhaal om je aan te warmen op een koude avond. Ik geloof dat ik de bijna gepensioneerde postbode nu al in mijn hart gesloten heb.
BeantwoordenVerwijderenSinds mijn dochter mijn oude bureau heeft, is er vanalles uit de lades gekomen. Vrijwel alles was nog zoals ik het achtergelaten heb. O.a. een notitieboekje van mezelf, waarin ik een dagboekverslagje heb gemaakt, ik moet 6 of 7 zijn geweest. Dat kan ik niet wegdoen. En ook niet de brief mét gedicht die ik kreeg van de eerste jongen die ook op mij verliefd was (maar die hou ik voor mezelf ;-))
Nou wat een leuk idee weer! Ik ga eens kijken in het doosje met oude kaarten enzo...
BeantwoordenVerwijderenLiefs, Mirjam.
Als ik in gedachten mijn dierbare poststukken naga... trekt mijn hele leven aan me voorbij.. Een album vol kaartjes toen ik als zesjarige in het ziekenhuis terechtkwam, dan een hele tijd niets.. Tot ik op de Mavo en later het MBO met vriendinnen ging schrijven. Gewoon in schriftjes die we heen en weer reisden in onze uitpuilende schooltassen. En dan de kaartjes die we elkaar in de vakantie schreven, omdat we elkaar zo misten ;-) En natuurlijk die ene heel bijzondere kerstkaart van de jongen waar ik al zoooo lang verliefd op was... Verder nog de eerste brief van een bijna-vriendje, die zo vol taalfouten en domme dingen stond, dat hij toch mijn vriendje niet werd. En van meer recent: de kaart die ik mijn eigen man me stuurde om me moed in te spreken, toen onze dochter in het LUMC lag en ik weken lang bij haar was en zelf in het Ronald MacDonald huis logeerde. En de kaartjes van mijn dochters afgelopen weken, omdat ze ook zoveel kaartjes van mij krijgen (elke week). Zoveel dierbare post... Ik kan niet kiezen. :-)
BeantwoordenVerwijderenHopelijk gaat het inmiddels weer goed met je dochter!! Liefs!
VerwijderenI also keep some treasured memories in a box and from time to time I have a look and time turns back...touching and precious moments. Thank you Lien!
BeantwoordenVerwijderenOlympia