Boektober (1)

Het is Boektober, wisten jullie dat? Dagmar Valerie heeft het idee bedacht om de maand oktober om te dopen tot boekenmaand en zoveel mogelijk te lezen! En zeg nou zelf... er is toch niks fijner dan met dit weer onder een plaidje weg te kruipen met een goed boek?

Deze las ik als eerste deze maand:

Schaduwkant
Randy Susan Meyers

Om deze mooie cover kon ik niet heen in mijn favoriete boekwinkel. Zo'n kapot vintage kopje trekt meteen mijn aandacht. Toen zag ik de naam van de schrijfster. Ik ken haar van haar vorige boek 'Papieren Kind' en daar heb ik erg van genoten. Dus dit boek ging het worden...

Dit is het verhaal
Schaduwkant vertelt het verhaal van maatschappelijk werkster Maddy, die is getrouwd met Ben, een slimme charismatische advocaat waarmee ze drie kinderen heeft. Ben heeft echter ook een andere kant; hij kan zomaar in razernij uitbarsten. Maddy kan zijn buien voorspellen, noch voorkomen en probeert zo goed en kwaad als het kan de vrede in huis te bewaren. Totdat Maddy en Ben een ernstig auto-ongeluk krijgen en hun puberdochter Emma vervolgens in de verdrukking dreigt te raken.

Wat vond ik ervan?
Het is nu drie dagen geleden dat ik het uit heb en het verhaal zit nog steeds in mijn hoofd. Het heeft me echt geraakt.
In het begin had ik mijn twijfels. Door de agressieve buien van Ben en daarna de ziekenhuis- en herstelperiode van Maddy is het niet bepaald wat je noemt een feelgood verhaal. Je wordt als lezer meegezogen in de ellende die het gezin treft. Maar omdat het verhaal vanuit drie personages wordt verteld (Ben, Maddy en oudste dochter Emma), leest het toch gemakkelijk weg. En die ellende moet toch uiteindelijk tot iets leiden?

Het boek hield me in ieder geval heel erg bezig. Je ziet Maddy van een hartelijke moeder aftakelen tot een kastplantje. Omdat ze bijna niet kan praten, denken buitenstaanders dat ze in haar eigen wereld leeft, terwijl ze wel degelijk beseft wat er met haar is gebeurd. Machteloos moet ze toekijken hoe ze er niet in slaagt de moeder te zijn die ze altijd was. 
De laatste hoofdstukken hebben me enorm gegrepen en ik kon er niet meer mee stoppen. Ik voelde met name erg mee met de oudste dochter Emma, die met haar 14 jaar ineens een hele grote verantwoordelijkheid krijgt over het gezin. Haar vader worstelt met schuldgevoelens en haar moeder ligt hele dagen in bed. Van Emma wordt verwacht dat ze de verstandige grote meid is, maar niemand lijkt zich over haar te ontfermen. Terwijl zij haar kleine zusje en broertje troost, staat er niemand voor haar klaar. Beetje bij beetje gaat de moeder vooruit. Dat wordt duidelijk in de scene waar Emma naar de kalmeringstabletten van haar moeder grijpt. Ze gaat bij haar vriendje eten en komt daarna ziek thuis. Ze rent het huis naar binnen en geeft over op het toilet. Ineens staat haar moeder, die eigenlijk alleen maar op de bank ligt, achter haar en houdt zorgzaam Emma's haren bij elkaar. Ik had echt een brok in mijn keel bij dat fragment. Dan voel je als lezer: het komt weer goed. Hoe het tussen Ben en Maddy afloopt blijft tot de laatste pagina's een vraag. Toen ik zag dat ik nog maar 2 pagina's te gaan had, dacht ik serieus: hoe kan dit verhaal ooit bevredigend aflopen? Maar dat deed het..... !

 

* * * * *

Steeds als ik een boek uit heb, gaat er een kort verslagje in mijn Leeslogboek, dat ik ooit van een vriendin kreeg. Je kunt erin bijhouden welke boeken je hebt gelezen, je favoriete quotes of citaten verzamelen (doe ik te weinig!) en een lijst bijhouden van boeken die je nog wilt lezen.

 

Ik heb ooit voor mezelf in dit logboek 5 criteria opgesteld waarvan ik vond (en nog!) waar een goed boek aan moet voldoen.

* Personages moeten goed tot leven komen.
* Ik moet me verheugen om in het boek te kruipen na een dagje werken of moeite hebben met stoppen als ik eenmaal aan het lezen ben.
* Ik wil al snel in het verhaal zitten, niet eerst honderd pagina's lezen voordat ik 'erin' zit.
* Het verhaal moet blijven hangen. Als ik het boek uit heb, moet het nog iets met me doen.
* De cirkel moet rond zijn op het einde, alles op z'n plek vallen.

En als ik mijn eigen criteria van hier boven toepas, dan krijgt Schaduwkant zeker alle 5 de sterren.

In mijn volgende blogpost meer over boeken!

Lees ze!

Liefs,
Lien