Japanse theeceremonie

Bij wijze van grap kwam het op mijn bucketlist terecht: een Japanse theeceremonie bijwonen.

 

Eigenlijk het liefst in Japan zelf, maar toen kwam ik erachter dat de grootste Japanse theetuin van Europa in Hasselt (Belgie) ligt. En laat dat niet ver van hier zijn... Dus vanmiddag waanden we ons in Oosterse sferen.

 

De tuin zelf is al mooi om te bewonderen, met z'n watervallen, kabbelende beekjes en prachtige bomen (die helaas nét nog niet in bloei stonden)

 

In dit heerlijk huis op palen aan het water vond de theeceremonie plaats.

 

Vanuit de verte werden we welkom geheten door een klankorgel dat bespeeld werd door een Japanse in kimono. Heel sierlijk bewoog de dame zich om van de ene gong naar de andere te komen. Het deed me denken aan een yoga ritueel.

 

En dit was onze theemeester. Geen Japanner helaas, maar minstens zo gedreven. Want theemeester word je schijnbaar niet zomaar, daar gaat een jarenlange studie aan vooraf. Een theeceremonie in Japan is nauw verwant met Zen Boedhisme. Er is een beroemd gezegde 'Cha Zen Ichi Mi', wat zoveel betekent als 'Thee en Zen zijn één smaak.

 

 

De theeceremonie bestaat uit tientallen rituelen. Alles verloopt volgens een vast stramien en in een tempo waar je bijna bij in slaap valt :) Van het vouwen van de servet op speciale wijze tot het stampen van het theepoeder. Tijdens het klaarmaken van de thee wordt ook niet gesproken.

De assistente toont in alles haar respect voor de theemeester. Zij trakteert ons op een zoet koekje en klein Japanse suikergoed. Deze suiker is nodig om je voor te bereiden op de bittere smaak van de thee. Maar eerst moet het serviesgoed nog worden opgepoetst. Elke handeling wordt met de grootste zorg uitgevoerd. Thee drink je niet samen, maar één voor één. Liefst allemaal uit dezelfde kom, maar dat deden we vandaag gelukkig niet :)

 

 

We krijgen instructies wat van ons wordt verwacht. Wanneer je de kom krijgt aangereikt, maak je een buiging uit diep respect voor het moment. Vervolgens draai je de kom twee keer een kwart slag, om de voorzijde van de kom uit respect niet met de lippen te bezoedelen. Ook het bekijken van het serviesgoed is een belangrijk onderdeel. En dan pas neem je de eerste slokjes.

 

"Het smaakt naar spinazie", hoor ik de mevrouw naast me zeggen en als ik zelf aan de beurt ben kan ik dat alleen maar beamen. Dit is létterlijk groene thee. Er blijft ook een groene smurrie achter in het kopje. Slurpen hoort bij het ritueel, benadrukt de theemeester, maar ik laat het restje toch maar liever voor wat het is...

 

Harmonie, respect, zuiverheid en sereniteit zijn de vier voorwaarden voor een Japanse theeceremonie en alles in het ritueel straalde dat uit. Met de Japanse muziek op de achtergrond waande ik me echt even heel ergens anders en helemaal ontspannen liepen we een uur later weer naar buiten.

 

Het zou nog leuker zijn geweest als we echt op onze knieën hadden mogen zitten, liefst met een kimono aan.

 

We lopen nog een rondje door de tuin en ik bedenk me hoe prachtig het hier moet zijn over 2 or 3 weken als al die mooie kersenbomen in bloei staan.

 

We passeren nog een kraampje waar je thee kunt kopen.
"Wil jij nog..." vraagt mijn vriendin aarzelend, en ze maakt haar zin niet af. We hadden het er namelijk in de auto al over. Hoe we hoopten dat je er ook echt thee kon kopen.
"Mwoah, zeg ik...."Jij?"
"Nee, laat maar."
De thee zelf was niet geweldig, maar de ceremonie des te meer...

Liefs,
Carolien