zaterdag 30 april 2016

Een huis vol verhalen

Mijn collega gaat binnenkort verhuizen en ook mijn vriendin maakt zich op voor een nieuwe woning. En wat ik van dichtbij meekrijg is dat een verhuizing heel veel stress met zich meebrengt. Ik kan er niet over meepraten. Ik woon namelijk mijn hele leven al in hetzelfde huis.


Mijn opa bouwde het huis. Voor 1929, het jaar waarin hij dat deed, was het een modern complex met z'n stalen kozijnen en strakke vormgeving.



Mijn vader groeide er op en later, toen zijn ouders stierven, trok mijn moeder bij hem in.
Toen kwamen mijn zus en ik.

 
Mijn vader, 1940
 


 
Ik, 2016

Toen mijn vader stierf, wilde mijn moeder al vrij snel kleiner gaan wonen. Ik had net B leren kennen en wij besloten het huis over te nemen. Inmiddels is tienerdochter de vierde generatie die er woont.
 



En zo komt het dat ik nog nooit ergens anders heb gewoond.

Er is best veel veranderd. En toch ook helemaal niets. Ik ken dit huis door en door. Ik weet precies welke trap kraakt en wanneer de verwarming gaat tikken. Het is het huis waar ik opgroeide, speelde en huiswerk maakte. Het huis waar mijn vader stierf en waar ik later mijn zwangerschapsweeën lag weg te puffen. Ik kan me geen andere woonplek voorstellen.
 
Soms als ik in bed lig, dan bedenk ik welke gedachten mijn voorgangers hadden hier in diezelfde kamer? Wat waren hun strubbelingen? Wat maakte hen blij?
 


 
(Bij het maken van deze laatste foto kwam de overbuurvrouw bezorgd naar buiten:
"Wat is er gebeurd? Is de hond gewond?"
"Uh nee hoor, we maakten alleen even een reisje langs memory lane! Niks bijzonders..."
 
Liefs,
Carolien
 
 
 


28 opmerkingen:

  1. Wat onwijs bijzonder! Mooi en ook ontroerend.
    X Es

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Heel bijzonder. Is het het hele huis?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Het is een twee-onder-een-kap. Ook de buren wonen er nog steeds!

      Verwijderen
  3. Is dat even geweldig, zo'n familiehuis! Op mijn 29ste verhuisde ik naar mijn toekomstige man, dat was mijn 19e verhuizing. Hij is niet verhuizerig ingesteld. Ik woon nu al 35 jaar met hem in hetzelfde huis. Geeft wel rust, maar een verandering schudt het zaakje wel lekker op...
    En stress geeft het zeker!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. 19 x verhuisd? Dan ben je inderdaad de laatste jaren wel honkvast :)

      Verwijderen
  4. Wat een ontzettend prachtig verhaal! Hartverwarmend.

    En ik hou wel van de bouwstijl van de jaren 20. In de serie van Hercule Poirot komen ook een paar hele mooie huizen voorbij in die stijl.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Heel bijzonder z'n familie huis. Als ik alleen al denk aan al die verhuizingen die ik gedaan heb.. voor mijn 4 de levens jaar was ik al 3 x verhuisd en nu denk ik z'n 15x Niet echt honkvast. :-/

    Lieve groet, dinah

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Jullie huis is mooi en hartstikke up to date qua vormgeving!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ooh wat een verhaal, vond je het niet moeilijk om in dat huis te gaan wonen waar je vader was overleden. Lijkt me dat je er steeds aan herinnerd word waar hij ziek was, waar hij op gebaart lag. Knap hoor dat jij hier nu alweer jaren woont, en inderdaad wat zal je dat huis goed kennen, kraken met storm of een traptree lastig voor je dochter als ze straks uitgaat, kan ze nooit jokken ov hoe laat ze thuis was want jij heb de treden horen kraken. Gezellige zondag, groet Petra.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Wat bijzonder zeg......heel leuk!...dit is ons derde huis ik hoop het laatste...hihihihihi.....liefs Ria x

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Wat een mooi verhaal heb je hier weer neer gezet!
    Zomaar een gedeelte voor in je dagboek eigenlijk en samen met de foto's een mooie herinnering die je dochter kan bewaren en aanvullen.
    Wat leuk de foto's toen en nu!
    Heerlijk lijkt me dat nooit te hoeven verhuizen!
    Ik ben twee keer verhuist, de eerste keer naar een huurhuis voor een jaartje maar nu wonen we al weer bijna 33 jaar in ons eerste koophuis.
    We gaan als het fff kan hier nooit meer weg...veel te veel zooi om te verhuizen dat lukt ons nooit meer haha.
    Ik ben slecht i herinneringen documenten etc. Van o.a. Voorouders en familie weg te gooien en hetzelfde heb ik met boeken...komen nog een hoop kinderspullen en hobbyspullen bij die ook maar niet weg mogen dus nee...geen verhuizing voor ons.
    We zijn blij dat we nog steeds in dit huis kunnen blijven wonen.
    Fijne vakantie, beter weer komende week gelukkig maar!
    Lieve groet Maia

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Oh wat een leuke blogpost heb je er weer van gemaakt en ik ga zo ook weer eens teruglezen was veel te lang niet op bezoek.
    Heerlijk lijkt me dat om te kunnen blijven wonen in het huis waar je bent opgegroeid. En bijzonder leuk die foto's die je in dezelfde stijl maakte als de oude foto's.

    Ik ben eigenlijk ook een heel honkvast iemand maar ben inmiddels toch al drie keer verhuisd. Ik had ook wel in ons oude huis willen blijven wonen (was en is een kast van een huis, ware het dat ik niet met mijn vader kan of wilde samen wonen hihi).
    Verhuisd naar een appartement toen ik ging samenwonen met man nummer 1, verhuisd na dochterlief haar geboorte naar een huis en daar 13 jaar blijven wonen (ook na mijn scheiding)...39 jaar lang in Maastricht gewoond en zo'n tien jaar geleden verhuisd naar Heerlen naar het huis van mijn huidige manlief. Wie weet verhuizen we ooit samen nog naar een eigen huis...we zullen zien wat de toekomst brengt. Geniet maar heerlijke van jullie huis en ik kom graag weer eens genieten van een Kitsch in de Keet happening ;), tip je me anders even? Dikke knuffels!

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Wat een mooi verhaal zeg!
    Leuk ook met die foto's erbij.
    Tof dat je gewoon nog steeds in het zelfde huis woont. Ben benieuwd of je dochter hier ook blijft wonen.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Leuk :) bedankt voor het delen, ik ben ook niet zo'n verhuiser, groetjes Anita

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Super zeg echt heel bijzonder,nou sinds we getrouwd zijn zijn wij al 8 keer verhuisd, echt niet leuk dat verhuizen dus blijf lekker zitten waar je zit.

    BeantwoordenVerwijderen
  14. ook ik heb dit gemeen met jou,wij wonen ook in het ouderlijk huis,grappig maar ik kende er ook al de trappen die kraakten!!ik stak alles zo'n beetje waar mn ma het stak zoals bv. bestek..waar mn man dan moeite mee had waar alles zit en ik het met mn ogen toe kon zeggen.heel tof die foto's Lien!!groetjes Debora

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Dit is een heel bijzonder en mooi verhaal over een echt familiehuis waar de vierde generatie al in woont. Grappig die laatste foto en die buurvrouw, haha...
    Lieve groet, Janneke

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Bijzonder dat je nog steeds woont in het huis waar je geboren bent! Het zou natuurlijk super zijn wanneer je dochter hier later ook gaat wonen, zo blijft het misschien nog heel lang in de familie!

    Liefs, Ingrid

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Wat mooi zo'n echt familiehuis. gr. Hennie

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Wat bijzonder dat je nog steeds in het zelfde huis woont! Dat hoor je bijna nooit. Gaat het nooit eens kriebelen? Dat je iets anders wil? (Dat heb ik wel namelijk. ;-)) XX esther

    BeantwoordenVerwijderen
  19. Hoi Carolien,
    Wat een ontzettend leuk stukje is dit zeg. Jeetje, dan bedenk ik dat ik al 8 keer ben verhuisd in mijn leven. Dit is al het negende huis waar ik in woon. En dan tel ik niet mee waar ik ook nog eens een klein tijdje op kamers woonde. En zo liggen er dus al in 8 huizen herinneringen. Gelukkig heb ik er foto's van, want je kunt niet zomaar even terug in die huizen voor een tripje down memory lane... Ik vind het wel heel bijzonder hoor, dat je echt je roots in dit huis hebt liggen. En leuk al die plaatjes...
    Fijne dag,
    liefs,
    Mirjam

    BeantwoordenVerwijderen
  20. Wat een geweldig leuk verhaal!
    En wat een mooi huis! Ik snap best dat je daar wil blijven wonen! Hoeveelste generatie hond is de Griek?

    BeantwoordenVerwijderen

Lief dat je een berichtje achterlaat!