Pagina's

vrijdag 13 mei 2016

Van rokje naar hotpants


Het was een warme dag. Zo eentje waarop je het liefst een kort broekje aan hebt. Maar dat doe ik nooit 'on public'.  Ik vind mijn benen te wit, mijn knieën te knokig en op de een of andere manier zit ik standaard onder de muggenbulten en blauwe plekken. Dus pas ik daar mijn kleding altijd netjes op aan.
 

Het was dus heel wat dat ik een rokje aan deed, die dag dat ik zou assisteren op het kinderfeestje van een vriendin van tienerdochter. Ik zou helpen de kinderen aan touwen omhoog te hijsen. Het was een bloedhete dag en dat in combinatie met de inspanning die ik zou moeten leveren, leek zo'n luchtig rokje, netjes over mijn knieën, me een goede keuze.

Eenmaal in de klimhal werden we begroet door een breed gespierde sportman die van klimmen zijn leven had gemaakt. Geen berg of rots te hoog voor hem. Met zijn spierbundels werden de jongens en meiden behendig in de klimgordel gehesen.
 
"Ik kom zo bij u" zei hij met een knipoog en streek met zijn hand door zijn krullende haar.
"Haha, maar ik ga niet klimmen hoor" lachte ik zijn grapje weg. Hij draaide zich verbaasd om.
"Nee, maar toch wel 'zekeren'? Ook de zekeraars moeten een gordel dragen hoor."
 
Zekeren.
Hij zei het bloedserieus. Nooit eerder van die term gehoord. Het staat voor het veilig optakelen en laten dalen van de klimmers. Ik wist maar één ding ZEKER en dat was dat ik niet van die beugels kon dragen met een rok aan. 
 
 
"Ja maar ik heb een rok aan" probeerde ik nog, nauwelijks verstaanbaar.
Maar sportman was te druk met andere dingen.
 
Eén van de tienermeiden keek me aan en zag de wanhoop in mijn ogen. "Ik heb nog wel een reservebroekje bij me mevrouw, wilt u die misschien aan?  Het is maat 176."
Een kleine small dus .
Met een beetje hijsen en trekken moest dat wel lukken.
 
Ik volgde haar de paskamer in en uit haar tas haalde ze een strak en ultrakort jeansbroekje tevoorschijn met een gerafelde rand.
 
Daar stond ik even later als 45-jarige in hotpants.
Ik keek wanhopig naar de touwen en wilde maar één ding: erin klimmen om tot sluitingstijd ergens in de top te blijven hangen....

(Even voor de duidelijkheid: this is not me!)
 
Het alternatief zou zijn dat ik een groep kinderen moest teleurstellen. 
Geen goed plan.
 
Dus ik deed wat van me verwacht werd. En het leuke was: niemand zag mijn melkflessen, mijn blauwe plekken en knokige knieën. De kids wilden maar één ding en dat was de hoogte in. En de instructeur was te druk hen daarbij te helpen. En zelf vergat ik het ook. We hebben twee uur lang alleen maar lol gemaakt en gestreden voor de prijs, die we uiteindelijk ook in de wacht wisten te slepen.

Dus zo zorgde dat korte broekje ervoor dat ik mijn benen-complex een beetje heb kunnen overwinnen...
Mijn eigen hoogtepunt van die dag...
 
 

22 opmerkingen:

  1. Haha ik zie het helemaal voor me. Nee een klimgordel en een rokje gaan zeker niet samen. Toch fijn dat je dan een broek (ook al is die super kort) krijgt van een meisje waar je dan ook nog in pas. Ennuh die melkflessen moeten juist die zon zien anders kleuren ze nooit ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Kostelijk verhaal :-) Fijn dat je zoveel plezier hebt gehad dat je niet meer aan je witte benen enz enz hebt gedacht. En wat denk je hiervan, als 45 jarige in maat 176 dat doet niet iedereen je na ;-) groetjes Anita

    BeantwoordenVerwijderen
  3. hahaha, vind het no gknap da tj in z'n klein broekje maar 179 past. Daar past bij mij nog niet eens 1 been, lees bil, in hahahaha.. Kostelijk verhaal weer Lien..

    Lieve groet,dinah

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. oh jee, ik geloof dat mijn vingers weer aan de toetsen vast plakken.. Maar je snapt mijn berichtje vast wel..
      ;-)

      Verwijderen
  4. Haha ik wou hier al reageren tot ik zag..."it's not me"... ik dacht jong wat een schoon bruine benen en dan zeurt die Lien over melkflessen... :-))
    Leuk hé dat klimmen! Geweldig verhaal!
    Fijn weekend... misschien kan je nog even met de melkflessen in de zon? ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hihi...ik ben daar ook altijd terughoudend in. Volgens mij krijgen mensen automatisch sterretjes in de ogen en een flinke hoofdpijnaanval wanneer de zon op mijn witte benen reflecteert ;-). Zelfs met een zonnebril op haha. Maar jij hebt grenzen verlegd en een heerlijke middag gehad...helemaal top!

    Fijn weekend! Liefs, Ingrid

    BeantwoordenVerwijderen
  6. haha,Carolien toch!wat een grappig verslag
    leuk weekend debora

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Daar kun je toch wel trots op wezen dat jij lekker nog in dat broekje paste, weliswaar met enig geduw. en getrek maar toch....

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Haha, wat een geweldig verhaal! Nu durf je vast ook wel eens vaker een rokje aan!? ;-)
    Groetjes, Marijke

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Leuk he die rokje, haha. Ik draag ze graag maar fietsen blijf ik een uitdaging vinden. groetjes Sandra

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Wat ben je toch een heerlijk mens! x Es

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Zou de rokjes maar lekker dragen hoor en maat 176 .....pff daar kan ik niet aan tippen maar draag wel rokjes

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Ik zie het helemaal voor me. Het doet me denken aan een paar jaar terug dat ik ook als 'zekering' moest dienen voor mijn leerlingen die tegen een klimmuur omhoog moesten. Qua gewicht, prima te houden, maar dat klein gordeltjes, pas ik daar wel in. Het lijkt wel een kindermaatje.
    Mijn mijn spierbundelbegeleider liet me er gewoon instappen en snoerde het vast. Nog een heel stuk band over. Pff, wat was ik trots, ik paste erin.

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Geweldig hoe je het ook schrijft...nou dat heb je weer mooi overwonnen...liefs fijn weekend van mij x

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Oh fijn! Hannah (uit Girls) helpt mij ook altijd psychologisch, in theorie... Proficiat met jouw praktijk!

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Haha, ja, dat knokigeknieenkompleks van jou, dat ken ik! Gek ding, nergens voor nodig! XXX

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Hihi ik zit hier te lachen op de bank wat een heerlijk verhaal! O en wat had ik je graag willen zien in je broekje! XX Esther

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Aaaah, trek je toch niets aan van melkflessen! Ik heb ook melkflessen, maar als ik goesting heb om een short te dragen, draag ik toch een short zeker ;)

    BeantwoordenVerwijderen
  18. wat een heerlijk verhaal! Ik kan het me he-le-maal voorstellen hoe je je gevoeld moet hebben op het moment dat je wist dat je idd er niet onderuit zou komen! Achteraf is het natuurlijk hartstikke grappig :)

    BeantwoordenVerwijderen
  19. Ohhh wat een verhaal....hahahaa je hebt een prima figuur staat je super leuk Lien...mag je trots op zijn...groetjes Fia

    BeantwoordenVerwijderen
  20. Haha ik heb zitten lachen om je verhaal, ik zie het al weer helemaal voor me jij daar bij de klim wand in je mooie rokje!
    Je mag gerust trots zijn op je benen in dat spijkerbroekje hoor en zeker dat je nog in die maat past jeetje!
    Ik heb zelf last van vocht in de enkels en heb dus met dat weer vaak helemaal geen zichtbare enkels meer ook lastig want je krijgt er vaak opmerkingen over terwijl ik er met therapie om de wek zelf vrijwel geen last van heb..het ziet er alleen niet uit dus voor mij toch vaak lange broeken of alleen thuis korte haha.
    Alvast een fijn weekend
    Groetjes Maia

    BeantwoordenVerwijderen
  21. Wat geweldig, en ook nog eens heel dapper van je, om zo in de hoogte te gaan. Of in ieder geval de anderen die omhoog gingen te 'zekeren'. Echt niet onbelangrijk.
    Lijkt me echt een heel leuk uitje.
    Fijne dag,
    liefs,
    Mirjam

    BeantwoordenVerwijderen

Lief dat je een berichtje achterlaat!