Mannen op leeftijd

In het veldje waar ik met de hond loop, wemelt het van ‘mannen op leeftijd’.  Op alle mogelijke tijdstippen duiken ze op, in dat heerlijk relaxte tempo dat hen zo eigen is. Handen op de rug, hoofd in de lucht en één of meerdere honden die er achteraan sjokken. En altijd maken we een praatje.

Heel vaak beginnen die gesprekken over het weer.

“Wat een regen,” verzuchtte ik deze week tegen Albert die ik om zeven uur met hond Emma, een statige labradoodle, tegen het lijf liep.
“Mijn moeder zei altijd: wat je krijgt hoef je niet te kopen” antwoordde hij met een grote glimlach.

Ik kende die uitdrukking niet, maar vond hem erg mooi. Het heeft iets positiefs, waardoor je de regen als een geschenkje gaat zien. Iets dat je gratis krijgt.

Ook Hans heeft van die wijsheden. “Schildpadden kunnen meer over de weg vertellen dan hazen” , roept hij als ik ’s ochtends weer eens aan de riem van de Griek trek omdat ik anders te laat op mijn werk kom. Vijf jaar geleden kreeg Hans een herseninfarct, sinds die periode komt hij per scootmobiel naar het veldje. Als hij de hond niet had gehad, was het niks meer geworden met hem, zo stelt hij vast. Ik geloof het meteen.

Ik ken alle namen, zowel van de bazen als van de honden. En ook de verhalen. Mijn naam kennen ze ook, hoewel ik door de meesten steevast ‘meisje’ wordt genoemd.  Dat heeft iets vaderlijks vind ik.

Dan is er nog Jan met zijn jachthond en teckel. Jan is een jaar geleden zijn vrouw verloren en heeft het daar erg moeilijk mee. Maar toch kan hij als geen ander genieten van kleine dingen. Hij vertelt me altijd wat hij die dag gaat koken uit eigen moestuin. Jan is sowieso van de details. Vertelt me hoe goed of slecht hij geslapen heeft en op welk tijdstip hij wakker werd. En af en toe trekt hij zijn broekspijp omhoog om me te laten zien hoe goed zijn psoriasis geneest.

 
(Deze foto maakte ik vorig jaar op Sicilië)

Intussen geniet ik elke dag van de gesprekken. Misschien omdat ik nooit een opa heb gehad en mijn vader jong is gestorven? Ze hebben iets rustgevends over zich, die oudere mannen. Maken zich niet meer zo druk en zijn meester in het relativeren.  Een lesje mindfulness op de vroege ochtend.
Zomaar voor niets.
En wat je krijgt, hoef je niet te kopen....
Toch?

Liefs,
Carolien