Een pakje met een verhaal

De drukke decemberdagen zijn begonnen. ‘Even’ gauw een boodschapje doen is er nu al niet meer bij. Dinsdag na mijn werk wipte ik bij ons plaatselijke sigarenwinkeltje annex postkantoortje binnen om een pakje af te geven. Het vertrouwde belletje van de oude winkeldeur rammelde, maar daarna kwam ik niet veel verder. Het anders zo rustige winkeltje stond propvol mensen. Het leek meer op een volle lift dan op een winkel.

Er was niet echt een zichtbare rij, dus ik propte me met mijn pakket tussen de mensenmenigte. Gauw daarna ging het belletje weer. En nog eens. De moeder voor me had twee kinderen aan haar jas hangen. “Hoelang duurt dit nog”, jengelde haar zoontje verveeld. Naast haar stond een mevrouw die het mandje van haar rollator volgeladen had met kerstkaarten. Ze wipte van het ene been op het andere om het lange staan te verlichten. Ook de gezichten van de andere klanten stonden niet blij. Af en toe hoorde je een flinke zucht.

‘Boosdoener’ van de opstopping was een grote man, van zeker 2 meter. Hij had drie pakketten bij zich die bijna net zo groot waren als hijzelf. En die pakketten moesten naar Amerika. Alle drie naar een ander adres, om het helemaal gecompliceerd te maken. Douanepapieren moesten tot in detail worden ingevuld. Iets waar hij in het winkeltje geen vrienden mee maakte. Ik overwoog een andere keer terug te komen, maar tegelijk wilde ik dit pakje kunnen afvinken van mijn to-do list en dus bleef ik staan.

Toen hij het eerste formulier fout had ingevuld, hoorde ik mezelf ook zuchten. Na een dik kwartier was hij eindelijk klaar. Hij keek de mevrouw achter de postbalie aan en bedankte haar voor de moeite. “Mijn moeder is overleden en de erfenis moet worden verdeeld onder familie in Amerika”, zei hij met zachte stem en gaf een knikje voordat hij zich omdraaide en de winkel uitliep. Met lege handen en gebogen hoofd, om de boze blikken niet te hoeven incasseren. En voor het eerst deze maand kreeg ik het 'kerstgevoel' , wat dat ook precies mag zijn.  En ik besefte weer dat het allemaal niet om al die pakjes draait en wat erin zit. Maar veel meer om het verhaal erachter....


Liefs
Carolien