Kalkverf en de spiegel van tante Jet

Ik heb haar misschien alles bij elkaar drie keer ontmoet. Tante Jet. Weinig gezien, maar veel verhalen over gehoord. Ze was de zus van mijn schoonmoeder. Toen ze stierf mochten B. en zijn broers en zus de spullen verdelen. Dat ging in goed overleg. Theeserviesje hier, kristallen glazen daar.... totdat de spiegel ter sprake kwam.



 

 

"De kringloop" opperde oudste broer en de anderen knikten instemmend. Toen deed mijn B. zijn mond open. "Als niemand hem wil, willen 'wij' hem wel. Hij zei het zonder me aan te kijken.
Wij?

In een interieur waar hout en wit de boventoon voeren, komt een hoogstklassieke spiegel met allerlei goudkleurige krulelementen. Ik moest ervan slikken. Maar wie ben ik om hem een erfstuk te ontnemen?

Eenmaal thuis besloten we dat de hal een mooie plek was. Ik troostte me met het praktische aspect van deze spiegel, handig om even je outfit te checken.

Deze maand ontdekte ik kalkverf van de befaamde Annie Sloan. Ik had een oud bureau op te knappen en deze verf schijnt volgens legio bloggers ge-wel-dig te zijn. Geen voorbehandeling nodig. Ik nam de proef op de som met een oud, hoogglanzend bureautje dat ik voor tienerdochter opknapte.

Toen ik het deksel weer op de verf schroefde nadat de klus geklaard was, speelde de spiegel ineens door mijn gedachten. Als die nou eens wit was?

Met lichte hartkloppingen in mijn keel, begon ik vanochtend de mega spiegel te kalken. 'Please laat het mooi worden', klonk het als een mantra in mijn hoofd, bij elke verfstreek. En om na het verven weer te schuren, vergt ook de nodige moed hoor!

Toch wel een beetje spannend wat B. zegt als hij straks thuis komt.
Maar 'we' vinden het vast erg mooi geworden.