Keuzes, keuzes....

Sta je er wel eens bij stil hoeveel keuzes je op een dag moet maken? Wat doe ik aan? Wat eten we vanavond? Wel of niet sporten? En nu natuurlijk... op welke partij moet ik stemmen?

 

Ik was deze week bij een Duits bakkertje en mijn hart ging sneller kloppen bij het zien van zoveel lekker gebak. Kersen met kruimeltjes, vanillecroissants met amandelen, chocoladetaartjes.... Ik was blij dat er een hele rij stond, zodat ik tijd had om na te denken. Maar ik kwam er niet uit en uiteindelijk ben ik met lege handen weg gegaan.

 

Ik betrap mezelf er vaker op. Zoveel soorten thee, zoveel toetjes....dan weet ik het echt niet meer.

Deze week was het zelfs mijn yoga docente die er glashard aan mee deed.

'Nu mag je kiezen of je de plank gaat doen, of  direct doorgaat naar childpose'.

Voor niet-kenners: de childpose is een soort heerlijke foetus ligoefening en van de plank gaat je hele lijf trillen.

Kies ik voor het eerste, dan voel ik me een zwakkeling,  kies ik voor het tweede, dan ben ik jaloers op al die vrouwen om me heen die wél lekker liggen te soezen.

"Zeg gewoon wat ik moet doen" denk ik. "Desnoods die plank met 100 keer opdrukken erbij. Maar laat me niet kiezen "

 

Op kantoor, de secretaresse van mijn baas:

"Volgende week is je jubileum, je mag voor bedrag X iets uitzoeken. Laat je me deze week weten wat je wilt hebben.

Oh ja, en ook welke vlaai ik voor je kan bestellen!"

Ik denk aan het Duitse bakkertje en zucht.

Op Facebook komt toevallig een quote van Loesje voorbij:
Heb je last van keuzestress?
A Ja
B Nee
C Nu wel

Ik zeg A!
 

Wat moet het toch rustgevend zijn om als huisdier door het leven te gaan, een hond bijvoorbeeld. Geen hersens die op en neer jakkeren, maar een eenvoudige intuitie die je vertelt hoe je moet reageren. En een baas die beslist wanneer er wat gebeurt. Een soort  tomtom die je 24/7 door het leven loodst.

 

Misschien moet ik het gewoon maar eens proberen. De hersens uitschakelen en die intuitie laten spreken. Wat wil ik echt? Wat komt er het eerste in me op? Dan koop ik de grootste Duitse chocoladetaart die er is, met kersenkruimel als toetje om vervolgens in de child pose-houding te gaan uitbuiken. Schaamteloos zoals een hond dat ook zou doen.

 

En dan stem ik gelijk ook maar op de Partij voor de Dieren...

Allemaal goede keuzes.
Al zeg ik het zelf....