Job

De afgelopen jaren heb ik op mijn werk heel wat stagiaires zien voorbijkomen. Van kordate meiden aan het einde van hun studie tot bedeesde eerstejaars. En nu hebben we Job.

Job is heel erg rustig. Maar als hij iets zegt, doet hij dat met zoveel volume, dat alle collega's in de open kantoorruimte opkijken. Hij spreekt niet alleen hard, hij articuleert elk woord tot in de puntjes. Ik schrik er elke keer weer van.

Ik neem Job vaker mee op sleeptouw. Dan gaan we naar een vergadering of afspraak. En hoewel die afspraken in hetzelfde gebouw plaatsvinden, bindt hij steevast zijn rugzak om. Die zet hij dan in een hoek in de kamer, om hem vervolgens te vergeten als we naar buiten gaan.

Job begint al zijn mails met 'goedendag'. Dat vind ik nogal wat formeel naar ons als collega's, dus ik tip hem dat hij best 'hoi' boven de mails mag zetten. De eerstvolgende mail bevatte 1 woord:
hoi.
En een bijlage, dat dan weer wel. Maar geen introductie naar de bijlage.

Job gebruikt vaak verkeerde woorden, iets van de klok en de klepel. Zo had hij laatst last van het zonlicht en vroeg of de kozijnen omlaag mochten.

"Vind je het nog leuk" vraag ik hem standaard elke dag even. Dan glundert hij. Gooit zijn armen nonchalant achter zijn hoofd en knikt.

Laatst stuurde Job me zijn stageverslag.
'Hoi' stond er weer in de mail, met niets erbij.
 
Toen ik het verslag opende, viel mijn oog gelijk op het organogram, dat niet van onze organisatie was.
"Waarom staat er het organogram van een ander bedrijf in" vroeg ik voorzichtig.
"Oh dat van jullie kon ik zo snel niet vinden op de website, dus heb ik even een ander erin geplakt."
"Prima" antwoordde ik, "maar vergeet je het niet te vervangen?"
"Dat hoeft niet meer" klonk het tegenover me. "De school heeft het verslag al beoordeeld, ik had een 7 en een half"

Perplex kijk ik naar mijn scherm. Vervolgens weer naar Job.
"Maar dan nog zou ik het toch even vervangen" zeg ik.
"Nee hoor" zegt hij resoluut met al zijn volume.
"Niemand die daar ooit nog naar kijkt."

De stilte blijft een tijdje tussen ons inhangen.
Van zoveel assertiviteit heb ik niet terug.

Dan ineens uit het niets vraagt hij aan mij:
"Vind jij het nog leuk?"
Ik schiet in de lach.

Voor een afdeling communicatie is Job niet zo heel sterk.
Maar ik heb een zwak voor hem...