Toch nog iets positiefs aan corona

De iPad ligt prominent op tafel. Gekoesterd, in een mooi zwart hoesje. Tot een maand geleden had de 75-jarige Henk nog nooit eentje in zijn hand gehad. Hij wist zelfs niet wat hij ermee zou moeten. Totdat corona kwam en zijn thuishulp hem wilde helpen met beeldbellen. Inmiddels heeft de digitale wereld nog maar weinig geheimen. Henk doet zijn bankzaken online, heeft een Facebook-account en speelt spelletjes met andere senioren.

Ik heb een interview met Henk voor ons zorgmagazine. Ik werd voor dit verhaal getipt door zijn thuishulp, die hem de afgelopen weken heeft laten kennis maken met de digitale wereld. Hij fleurt op en neemt het ding ter hand. Soepel vinden zijn vingers de weg naar een kaartspel dat hij elke avond speelt. "Vroeger ging ik nooit na tien uur naar bed"  vertelt hij. "Maar sinds ik dit spel heb ontdekt, vliegen de avonden om. En ik mag van mezelf niet gaan slapen voordat ik heb gewonnen." Hij kijkt me guitig aan. "Laatst ging ik zelfs pas om twee uur 's nachts slapen" bekent hij lachend. 

Hij had nooit gedacht dat hij het zou leren. Na twee herseninfarcten is zijn geheugen slecht. "Je moet me zeker twintig keer iets uitleggen voordat ik het begrijp" zegt hij. Maar zijn thuishulp had dat geduld en kreeg hem zover dat hij ging beeldbellen met familie elders in het land, die hij door corona te lang niet had gezien. Daarna hielp ze hem om de bankzaken digitaal te regelen. Dat beheerst hij nu geheel zelfstandig. Dat kaartspel heeft hij zichzelf uitgezocht en ook een Facebookaccount staat op zijn naam. Inmiddels heeft hij ook een iPhone 11, want dat is handiger voor als hij op pad is. Zo reisde hij laatst weer eens met de trein. "Met mondkapje natuurlijk" lacht hij. " Het is geen gezicht die dingen, maar ik heb er een leuke selfie van gemaakt." 

Terwijl corona veel eenzaamheid heeft gebracht onder ouderen, is er ook een groep die, noodgedwongen weliswaar,  met de digitale wereld in aanraking kwam. Bij Henk heeft dat goed uitgepakt. Het zorgde er voor hem zelfs voor dat hij juist minder eenzaam is. Want inmiddels heeft hij ook het online daten ontdekt.

Als ik naar buiten loop, zwaait hij me tot aan de auto na. Wat ik zo bijzonder vindt aan dit verhaal is dat je als één persoon het verschil kunt maken. Die thuishulp had ook kunnen denken: ik ben hier om schoon te maken, dat is mijn taak en verder niets. Maar ze verdiepte zich in Henk en zocht oplossingen hoe ze deze moeilijke tijd voor hem gemakkelijker kon maken. Ze hoefde dat niet te doen, maar ze deed het. En daar is zoveel moois uit voort gekomen....