Op mijn blog deel ik vaak mijn ontmoetingen en interviews met ouderen die bij ons in zorg zijn. Maar minstens zo vaak hebben ook mijn zorg-collega's mooie verhalen te vertellen. Zo ontmoette ik Reggy, die ik interviewde voor ons personeelsblad. Zij is een van mijn 5000 (!) collega's en werkt als verzorgende in een wijkzorgcentrum met mensen met dementie. Omdat schilderen haar hobby is, polste ze eens voorzichtig of ze een bewoonster mocht portretteren. Dat pakte zo goed uit dat de overige bewoners ook wel zo'n mooi doek van zichzelf wilden.
Reggy is wat je noemt een autodidact. Ze volgde nooit een opleiding op dit gebied en ook als kind was ze er niet mee bezig. Maar toen ze een aantal jaren geleden borstkanker kreeg en 's nachts de slaap niet kon vatten, besloot ze van alle beterschapskaartjes die ze had gekregen één element na te schilderen. Dat werd uiteindelijk een kleurrijke levensboom. Het schilderen leidde haar af van nare gedachten en ze bleek er goed in te zijn. Inmiddels zijn haar werken in meerdere galeries in Nederland te bewonderen.
Gelukkig werkt ze ook nog steeds bij ons in de zorg, al is dat maar voor een paar uurtjes. En inmiddels zijn we een campagne gestart waarin ze 12 klanten en bewoners aan het doek toevertrouwt en wij schrijven er de verhalen bij. Een heel leuk project om samen aan te werken.
Bewoners worden in hun kracht neergezet als mensen die meer zijn dan die stille oma in dat hoekje of die opa die niet weet welke dag het is en steeds hetzelfde vertelt. Wie waren ze vroeger? Wat maakte hen blij? Zo vertelde de meneer rechts op de foto naast Reggy dat hij zijn hele leven had gezegd: "ik heb geen hoedenhoofd. Een hoed staat mij niet." Totdat zijn kleinkind hem dit hoedje cadeau deed. Om haar niet teleur te stellen deed hij het toch op, bekeek zichzelf in de spiegel en riep verbaasd: "ik heb juist wel een hoedenhoofd!" De laatste jaren droeg hij het elke dag. Terwijl de verf van het schilderij nog nat is, is de heer helaas overleden. Maar zijn verhaal en portret leven voort....
Liefs,
Carolien
een prachtig project! Mooie schilderijen zeg.
BeantwoordenVerwijderenO dit ontroert me. Op allerlei vlakken. Niet alleen het verhaal van de man met de hoed, maar ook van Reggy. Heel mooi. Fijn weekend gewenst.
BeantwoordenVerwijderenWat een schitterende schilderijen! Fijn dat Reggy haar talent heeft gevonden (ook al was de aanleiding daarvoor minder fijn, ik hoop dat het inmiddels weer helemaal goed met haar gaat!) en dat zij op deze manier de ouderen in het zonnetje zet. Blijheid van meerdere kanten, super!
BeantwoordenVerwijderenIk kreeg kippenvel van het laatste stukje van je blog. Zo mooi!
BeantwoordenVerwijderenHallo Carolien. Mooi verhaal weer, en prachtige schilderijen, van Reggy. Dat lijkt me zo fijn, als je zo iets moois kunt maken. Fijn weekend. Groetjes Brigit.
BeantwoordenVerwijderenZo mooi geschreven , het raakt me !
BeantwoordenVerwijderenZe zijn allemaal mooi maar de man met de hoed maakt iets bij me los 😘 .Ik heb veertig jaar lang met dementen gewerkt als verpleegkundige , niet altijd gemakkelijk maar ik deed mijn werk zeer graag .
Liefs Vera
Mooi!
BeantwoordenVerwijderenWat een mooi project en wat heb je het weer prachtig verwoord. Ik ben even stil.
BeantwoordenVerwijderenOh wat knap die schilderijen van Reggy!
BeantwoordenVerwijderenDe mensen lijken me er echt treffend, precies hoe ze zijn geschilderd knap!
Wat een mooi verhaal van de man met het hoedje. Het spreekt me aan omdat ik dat ook altijd van mezelf zeg.
Groetjes Maia