Introvert of extrovert?

Ik moest naar de stad voor een verjaardagscadeau voor een vriendin. Met mijn hoofd in gedachten stapte ik uit de auto, op weg naar het juwelierswinkeltje, toen ik ietwat geschrokken op keek van alle geluiden. Klinkende glazen, stemmen die door elkaar riepen om gehoord te worden, bestek tegen een bord. Natuurlijk wist ik wel dat de terrassen weer open waren, maar ik had het nog niet met eigen ogen gezien. Een anders zo normaal straatbeeld, maar het voelde bijna misplaatst. 

Is dit niet waar we met z'n allen al maanden naar verlangen: terug naar het normaal? Waarom voelt het dan ineens best beangstigend? Wat is er mis met mij?  Is het omdat de ziekenhuizen nog vol liggen? Of ben ik het gewoonweg niet meer gewend na een jaar in stilte?

Het hield me bezig, maar ik praatte er met niemand over.  Tot mijn opluchting verscheen er zaterdag een drie pagina tellend artikel over in onze zaterdagskrant met als kop: "Wie jankt niet van geluk om de Grote Heropening? De introverte medemens." 

Ik las verder.

"Voor veel introverte mensen was de coronacrisis met zijn lockdown en avondklok een geschenk", aldus het artikel. "De anderhalvemetersamenlevig? Ideaal! Terwijl politici en media steeds luider spraken in naam van 'we' die het zat waren, was met schatting een op de vier blij met 'jomo' (joy of missing out'). Zij zien als een berg op tegen de terugkeer in een samenleving met de bijbehorende drukte...." 

Ik was dus niet de enige...

Begrijp me niet verkeerd, ik wil zeker dat corona zijn biezen neemt en dat we weer normaal met elkaar kunnen omgaan. Maar ik kan er niet omheen dat het me ook wel beangstigt. In gedachten zie ik mijn agenda weer vollopen met verjaardagen en allerlei andere ontmoetingen die moeten worden ingehaald.  En dan heb ik het niet eens over alle werk-verplichtingen inclusief grote beurzen en seminars en de drukte op de weg? Hoe gaat dat met mijn yogaroutine die ik me in de ochtend heb aangewend?

Ik sprak erover met B. Hij had het artikel ook gelezen en herkende zich er volledig in. Nu is dat bij hem niet vreemd. Maar toen ik zei dat ik het ook had, keek hij me verbaasd aan. "Jij"? Ook tienerdochter sprong bij toen ik vertelde echt wel een introvert persoon te zijn. "Echt niet" riep ze bijna verontwaardigd. "Jij bent hartstikke extravert, jij klets met alles en iedereen."

Ik denk dat ik volgende week langzaam mijn eerste terrasje ga proberen. Kan ik er weer een beetje inkomen. Een sterke bak koffie na een lange winterslaap. Eens kijken of ik weer een beetje ontwaak....

Liefs
Carolien