Op de koffie bij Emma en Albert

Soms heb ik op mijn werk van die buitenkansjes. Zo mocht ik voor de nieuwe uitgave van ons zorgmagazine op bezoek bij Voice Kids-winnares Emma Kok en ging ik koffiedrinken met Albert Verlinde.

Natuurlijk ging het bij Emma over haar grote zangtalent, maar we spraken ook veel over haar ziekte en alle beperkingen die daarmee gepaard gaan. Emma heeft van jongs af aan een maagverlamming en kan daardoor niet eten. Als kind kreeg ze vanwege haar neussonde zorg van onze organisatie. Inmiddels krijgt ze sondevoeding via een pomp die ze in een zware rugzak continu met zich meedraagt. Haar energielevel is erg beperkt, dus dat maakt het extra knap dat ze de finale heeft gewonnen! 

We spraken bij haar thuis over al die leuke dingen die het winnen met zich meebrengt. Het contact met coach Ali en de medekandidaten en alle uitdagingen die nu op haar pad komen. Maar het ging ook over haar ziekte die helaas een grote rol speelt in haar leven. Ik kan me er gewoon niets bij voorstellen hoe het is om nooit te kunnen eten. Het enige dat Emma wel eens binnenkrijgt is een raketijsje of een rijstwafel. Wat doe je dan bijvoorbeeld met Kerst als iedereen aan tafel zit, vraag ik. "Dan ga ik er wel bijzitten", zegt ze met die niet aflatende glimlach. "Met een klein bakje appelmoes."

Het niet kunnen eten vindt Emma niet eens de grootste beperking in haar leven. Het is meer die rugzak die ze 22 uur per etmaal als een zware last met zich meesjouwt. "Ik kan nooit eens spontaan iets doen" vertelt ze. "Laatst was mijn broer een gek dansje aan het doen in de kamer en ik wilde even meedoen, maar dat gaat dan niet."  Als ik vraag hoe het haar lukt om zo positief te blijven, bekent ze dat haar glimlach vaak een masker is om met de situatie om te gaan. 

Zoveel respect voor haar!

Een week later mocht ik Albert Verlinde ontmoeten in een cafeetje aan het Vrijthof in Maastricht. De theaterproducent heeft van de serie Dagboek van een herdershond een musical gemaakt die volgend jaar exclusief in Limburg wordt getoond. Klanten van onze zorgorganisatie mogen er met korting heen.

Het was een leuk gesprek en ik kwam erachter dat Albert in Zuid-Limburg is geboren. Als kind keek hij al naar de serie dus hoe leuk dat deze nu wordt omgezet in een musical? Bij ons stond het ook altijd op, maar ik was te jong om het te kijken. Ik herinner me alleen die slungelige kapelaan die steeds van zijn fiets viel.

Het waren twee bijzondere ontmoetingen. Maar de gesprekken met 'gewone' ouderen zijn me minstens zo dierbaar. Het blijft leuk om door middel van een interview een kijkje in iemands leven te krijgen! 

Liefs,

Carolien