Priktwijfels

Ik heb onlangs mijn eerste vaccinatie genomen. Niet bepaald een gemakkelijke bevalling! Die prik zelf was het probleem niet trouwens, maar wel de aanloop ernaar toe. Ik was namelijk een van die twijfelgevallen. Maar omdat ik 'm nu heb, durf ik er pas voor uit te komen. 

Het begon allemaal met een appje van mijn zus. ‘Laat jij je vaccineren?’  Ik antwoordde van ja en dat ik de afspraak al had gemaakt. Daarna stuurde ze me filmpjes. Die gingen erover waarom je het vooral niet moest doen. Ik opende er soms eentje om het vervolgens weer weg te klikken. Daarna aan de telefoon drukte ze me op het hart dat ik zelf de keuze moest maken maar of ik dan wel alsjeblieft op z’n minst naar die filmpjes wilde kijken. Met een zucht installeerde ik me in de tuinstoel en bekeek de video’s. Het waren geen wappies met complottheorieën, maar gewone dokteren en specialisten die hun bedenkingen hadden. Toen ook mijn beste vriendin zei dat ze het beslist niet ging doen, zegde ik mijn afspraak af. Ik zou die prik vast nog wel gaan halen, maar dat kon toch nog altijd?

De dag dat de herinneringsoproep in de bus viel, viel samen met de opkomst van (weer) een nieuwe variant. Het was inmiddels een maand later. Ik werd er toch onrustig van en plande een nieuwe afspraak. Maar ook die zegde ik af en dat kwam omdat er die ochtend iets verontrustends in de krant stond over ontstoken haarzakjes en uitblijvende menstruaties (niet dat ik die nog heb, haha).

Intussen was ik, zonder het te weten, in een hokje geplaatst. Het werd me niet gemakkelijk gemaakt. “Heb jij de tweede al gehad” was zo’n beetje een standaard vraag op het werk en waar ik ook kwam (behalve bij mijn zus). Ook de familie van mijn man wond er geen doekjes om in de groepsapp: ”we willen in september een BBQ organiseren, dan heeft iedereen ruim de tijd gehad zich twee keer te laten vaccineren….” Tja…

Het meest vervelende was de reactie van mijn Amerikaanse penvriendin met wie ik al 14 jaar post en pakjes uitwissel. Of ik besefte dat ik andere levens in gevaar bracht, reageerde ze heel bits nadat ze me via Messenger had gevraagd of ik de prik al had. Ik voelde me een slecht mens, alsof ik niets om mijn medemensen geef. Ik schrok van haar felheid en verwijten. Ik was geen anti-vaxer zoals zij dacht en nee, ik geloof ook niet in complottheorieën.

Ik was er continu mee bezig. Ploos alle kranten en online artikelen uit op zoek naar een antwoord. Ben je inderdaad besmettelijker als je zelf geen vaccin hebt gehad? Het antwoord was nooit eenduidig. En toen kwam een artikel voorbij over de vaccinatiebus: 'prikken zonder afspraak’. Ik ben er naartoe gereden en heb me laten prikken. En nu die eerste erin zat, is die tweede ook gelijk geen issue meer. Soms slaat de twijfel weer flink toe, maar ik hoef er niet meer mee bezig te zijn, want ik kan toch niet meer terug. 

Uit met de spuit....