Vraagje erbij?

In mijn vorige post over Mangomomentjes schreef ik over een thuishulp die samen met haar klant elke dag een Pickwicktheezakjes-vraag beantwoordde. Eerlijk gezegd trek ik zelf dat labeltje altijd los, hang het in de theekan en kijk er verder niet naar. Jammer toch, want het zijn kleine momentjes van bezinning. En daarmee kwam ik op het idee voor deze blogpost. 

Over deze hoef ik niet lang na te denken! Ik wil minder snoepen in de avond. Overdag eet ik gezond, ik probeer ook elke dag mijn 10.000 stappen te halen en vervolgens ga ik aan de chocolade. En koek. En soms nog chips. En vergeet de dropjes niet.... Dat dus!

Naar dit moment waarop ik mijn blogpost plaats en voor mij doorgaans het weekend begint. Door corona is het weer gigantisch druk op het werk. Ik werk al weken veel meer dan mijn gebruikelijke uren, inclusief het weekend, dus ook mijn vrije dagen worden opgeslorpt. Twee weken geleden was het zelfs dubbele crisis toen een van onze bewoners 48 uur vermist was. Daarbij komt dat 1 collega ziek thuis zit. Dit weekend hoop ik eindelijk weer eens vrij te hebben en daar ga ik van genieten. Mij niet bellen!

Ik huil niet gauw, maar vorige week wel. De Griek was weggelopen onder het wandelen. Nu gebeurt dat wel vaker als ze een konijntje ziet, maar ze komt altijd binnen 10 minuten toch weer terug. Toen dus niet.  Het werd al donker, ik bleef roepen, maar geen enkel signaal. Toen het ook nog ging knallen met vuurwerk, wilde de andere zwerver (die niet los kan) geen stpa meer zetten. Dus terug naar de auto met de één en de ander weer gaan zoeken. Toen heb ik manlief huilend gebeld. "We zijn haar nu echt kwijt" snikte ik door de telefoon. Maar een tien minuten later kwam ze toch aangerend. In totaal ruim een uur weg geweest. Ik was in gedachten al een Facebook-oproep aan het bedenken. 

De hondjes (als ze niet weglopen dan, haha). Ik vind het zo gezellig om er twee te hebben en zeg wel elke dag hoe blij ik met ze ben. Zeker nu in tijden van het thuiswerken is dat extra gezellig. 

Ja, maar ik geloof ook heel erg in het lot. Dat dingen zo moeten zijn of dat bepaalde mensen op je pad komen met een reden.

Ik hou niet van spelletjes! Als mijn dochter vroeger aan kwam lopen met de doos Mens Erger je Niet of wat dan ook dacht ik: oh nee, ik wil niet! Knutselen wel, maar spellen? Ik heb daar op de een of andere manier geen geduld voor, ook nooit gehad. Mijn vader wilde altijd Rummikuppen en als ik dan geen zin of tijd had zei hij beledigd: er komt een dag dat je daar spijt van krijgt. En ja, ik zou het nu graag nog eens met hem willen spelen...

Ik schreef er in 2016 (!) deze blogpost over. En ik vind hem eigenlijk nog wel heel actueel en sta er nog steeds achter. Maar nu ben ik wel benieuwd... lees jij de vragen op de theezakjes? En is er nog een vraag die je mij zou willen stellen?

Liefs

Carolien