De camini van de zintuigen

Onze een na laatste Camini werd met 14,5 kilometer gelijk de langste route. We liepen van Geleen naar Sittard en terug en doorkruisten daarmee een gedeelte van de originele pelgrimsweg alsook het Pieterpad. 

 Restanten van steenfabrieken op het begin van de route geven een stukje geschiedenis prijs. 

Het was koud, maar de lucht was stralend blauw. De meeste bomen hebben inmiddels geen blad meer, maar die verstilling vind ik juist wel erg mooi!

Vervolgens velden vol met kerstbomen. Past mooi bij deze tijd van het jaar. Nu nog wat sneeuw :) 

Op een pelgrimsroute mag natuurlijk een plek van bezinning niet ontbreken en die vonden we in de Pater Karel kapel.

Pater Karel leefde van 1821 tot 1893. Hij werd in 2007 postuum heilig verklaard omdat hij ernstig zieken wist te genezen. Bijna twee eeuwen na zijn dood is Pater Karel nog steeds voor velen een steun en toeverlaat en is de kapel naast zijn voormalige woonhuis in Munstergeleen een waar bedevaartsoord. Dat blijkt wel uit de talloze kaarsen die branden, zowel in de kapel als daarbuiten en de vele briefjes en dankbetuigingen.

Mijn moeder, die uit Geleen komt, ging vroeger als jong meisje elke zondag met vriendinnen naar de kapel als tijdverdrijf om te kijken wat de mensen zoal op de kaartjes schreven. 

In de stiltetuin achter de kapel is een Mariagrot waar het kaarsenfestijn verder gaat... 

Hier hingen ook verschillende St Jacobsschelpen die mensen verdiend hebben na het lopen van de echte Camino di Santiago. 

Natuurlijk brandden we er ook een kaarsje en helemaal zen liepen we verder richting het 'Wolvinnepad'.

Waar we in de bek van deze wolf van steen een zwerfkei achterlieten.

De wandeling wordt in de gids gemarkeerd als stadswandeling, maar er waren genoeg velden en bosjes waar we doorheen moesten.

Eenmaal in Sittard kwamen we langs straatjes uit lang vervlogen tijden...

Op een van de binnenplaatsen stond deze kraam met vers gebakken wafels, linzenstukjes en knapkoeken.

Hoe leuk is dat?

Het geld mochten we op het oude kacheltje achterlaten...

Je waant je toch in Frankrijk!

Bij het eten van al dat lekkers mocht je zelfs gaan zitten.

Maar wij gingen door, want we hadden nog wat kilometers te gaan. Langs het stadspark in Sittard dat door de vele meeuwen een strand-gevoel gaf.

Om uiteindelijk neer te strijken voor een heerlijke kop erwtensoep op deze, ook al plechtige, locatie. Een brasserie in een voormalige kerk.  Zelfs de lampen zijn in de vorm van een kruis.

Blij dat we iets te eten kregen!

En.....

... natuurlijk onze felbegeerde stempel! We lopen de routes een beetje kriskras, dus vandaag kregen we stempel nummer twee met als opdruk, hoe kan het ook anders... Pater Karel.

Nog eentje te gaan!

Liefs,

Carolien