Limburgse caminootjes

Weten jullie het nog? De 11 camini's die ik vorig jaar liep, oftewel mini pelgrimstochten? Die hadden we in december afgerond met een volle stempelkaart en een mooi speldje als bewijs. Wat was het leuk en tegelijk: wat was het jammer dat het er niet meer waren. Maar toen mijn vriendin laatst een wandeling door haar buurt maakte en een pelgrimssticker op een lantaarnpaal spotte met bijbehorende QR code kwam ze erachter dat er nog veel meer caminootjes zijn. Le's go! 

Via die QR code kwamen we op de pagina van Via Coriovallum. Terwijl onze vorige camini's door de VVV werden georganiseerd zijn deze een initiatief van een pelgrim: Peter Schunck, die bovenstaand beeldje aan een Heerlense kerk schonk met de intentie om de rijke pelgrimstraditie in Heerlen nieuw leven in te blazen.

Het plan werd geopperd om de oude 'heirbanen' opnieuw door pelgrims te laten bewandelen. "Heerlen is daarmee aangesloten op het Europese netwerk van pelgrimswegen naar Santiago de Compostela en Rome. Delen van de route volgen de 'Via Belgica', een belangrijk onderdeel van een groot en complex netwerk van Romeinse wegen" aldus de website.  

Onze eerste wandeling was in januari in Coriovallum, nu beter bekend als Heerlen. Die dag was grauw en wat mistig en daar heb ik geen mooie foto's van. Afgelopen weekend liepen we de tweede tocht door Schinnen, Vaesrade en Thull. En het weer was een stuk aangenamer :)

In totaal zijn er 23 routes tussen de 5 en 15 kilometer. 

Elke route is steeds ietsje langer. Zo kun je het wandelen mooi ombouwen.

In het piepkleine dorpje Thull kwamen we langs de Alfa brouwerij waar je ook heerlijk kunt lunchen. In elk gerecht is op creatieve wijze  een beetje bier verwerkt. 

Veel dalen en heuvels ook op deze route. Maar dat zijn we hier in Limburg wel gewend!

Midden in dit oeroude bos ligt een kapel verscholen.

Een ultieme stilteplek!

Sowieso kwamen we tijdens onze wandeling maar een handjevol mensen tegen. Waar vind je dat nog?

Start- en eindpunt is deze leuke brasserie. Ik ga er zelfs vanmiddag weer naar terug om met een vriendin te lunchen. Dat is ook het leuke aan deze caminootjes: dat je nieuwe plekjes ontdekt. Niet alleen qua natuur, maar ook om te eten. 

En ook nu weer een stempelkaart. Alleen kun je de stempels niet op je route halen, maar in de kerk waar het Pelgrimsbeeld staat.

De weg terug kwamen we nog een oorlogsmonument tegen waarbij acht jongeren zijn gesneuveld. Nu, in het licht van deze tijd, maakt dat extra indruk.

Gelukkig waren er ook veel hartjes onderweg. 

Die stuur ik bij deze naar jullie. Want in deze akelige tijden kunnen we allemaal wel liefde gebruiken. laten we hopen dat de oorlog gauw voorbij is!

Liefs,

Carolien