Morning pages en artist dates

Al zo vaak had ik erover gelezen in Flow: het boek  'The Artist Way'. Je creativiteit weer laten stromen door de dag te starten met het schrijven van morning pages. En wekelijks op 'artist date' te gaan. Ik deed er de afgelopen 12 weken aan mee. 

Het klinkt misschien als een hype, maar Julia Cameron schreef haar boek al 25 jaar geleden. Sindsdien zijn er miljoenen exemplaren verkocht, over de hele wereld. Onlangs verscheen een jubileum editie en die kreeg ik voor kerst.

Het doel van het boek is je creatieve vuur in 12 weken weer te laten aanwakkeren. Dat gebeurt in hoofdlijnen met twee opdrachten die de rode draad vormen: de dagelijkse morning pages en een wekelijkse artist date. 

Morning pages

Elke dag schrijf je direct nadat je wakker wordt drie pagina's vol met alle gedachten die in je op komen. Intuïtief schrijven dus. Dat vond ik nog best lastig, want als ik schrijf wil ik dat het meteen goed is. Dat zinnen vloeiend lopen en er een mooie opbouw in zit. Maar dat hoefde juist niet. Sterker nog: je mocht je pagina's pas na de 12 weken teruglezen als je dat al zou willen. 

Het doel is om allerlei blokkades in je hoofd op te heffen en je creativiteit letterlijk te laten stromen. Ik schreef over wat ik hoorde op dat moment , wat ik die dag van plan was te gaan doen, over mijn dagelijkse beslommeringen of zorgen en over het weer. En soms dacht ik al schrijvend na over het nut van deze hele exercitie. 

Januari

"Het is koud. Buiten stormt het. Doet me denken aan de Sinterklaastijd. Hoor de wind waait door de bomen... Ik vind het fijn om zo meteen te gaan wandelen met de hond. Nog geen mens op straat. Geen moeders met kinderen  op weg naar school of auto's naar het werk. Wanneer is het nog eens echt stil? Echte stilte heb ik ooit ervaren op de Etna in Sicilië. daar hoorde je niets, he-le-maal niets. Dat was zo bizar."

Februari

"Mijn woorden glijden over het papier. Ik kijk op de klok en merk dat ik haastig schrijf. Ik moet nog zoveel vandaag. Ik moet eigenlijk altijd wel veel. Mijn schouders voelen verkrampt. Is dat door het schrijven? De kou? De werkdruk die ligt te wachten? Straks worden voor het eerst de boodschappen aan huis bezorgd. Laat ik nu de lokale middenstand in de steek? Altijd die dilemma's. Wanneer doe je iets goed? Dat is lastig te beoordelen. Er zijn zoveel belangen: economie, milieu, dierenwelzijn, mensenrechten. Wat waren de jaren 90 toch overzichtelijk of kwam dat omdat ik jong was en me niet met dit soort vraagstukken bezighield. De theepot kreunt. Een geluid dat klinkt als een zucht. Ook hij weet het antwoord niet."  

Maart

"Ik moet denken aan mijn droom van vannacht. Heel bizar. We waren in een mooie Oostenrijkachtige omgeving en via een luik zag je tientallen dieren voorbij rennen. herten, zebra's en ineens zwom er een haai. De zon ging prachtig onder en ik maakte er foto's van voor Instagram. Maar hoe kan een haai op de aarde bewegen? Ik heb altijd rare dromen. Meestal kan ik ze verklaren. Zou het komen door het liedje van Edsilia dat ik die dag hoorde: hemel en aarde gaan open?"

Je begrijpt het idee. Gedachten die elke dag opnieuw opkomen, die snoer je de mond door ze op te schrijven en daarmee een plek te geven. Het is weg uit je hoofd en je hebt ruimte voor iets nieuws. Maar ga ik er elke dag een half uur eerder voor opstaan? Nee. Ik zou wel nog eens willen proberen ze 's avonds voor het naar bed gaan te schrijven waardoor je misschien niet meer piekert voor het in slaap vallen. Ik kan me echt voorstellen dat dat werkt.  

Artist date:

Hierover kan ik kort zijn, want deze klinkt veel hipper dan hij is. Plan een keer per week een date in met jezelf. Neem niemand mee, maar ga er alleen op uit. Bijvoorbeeld naar een museum, of naar een kringloopwinkel of het bos. Nou dat doe ik dus al regelmatig. tenminste.. die laatste twee. Dus dat brengt me ook niet zoveel nieuws. 

Dit vond ik ervan:

Het boek is vreselijk Amerikaans en bij vlagen enorm overdreven, maar er zitten ook echt waardevolle elementen in.  Je krijgt allerlei opdrachten die je aan het eind van elke week moet doen. Normaal houd ik daar niet zo van, dus ik sloeg ze aanvankelijk over. Maar gaandeweg dacht ik: 'deze vraag vind ik wel leuk om over na te denken' en ik pakte er een leeg schrift bij. Toen ging ik los.

Wie gaf me in mijn kinderjaren complimenten? Ik ging in gedachten terug naar groep 6 of 7 waar mijn meester tegen mijn moeder in het oudergesprek zei dat ik vast 'iets' met schrijven ging doen want dat kon ik goed. Ik zat in een hoek wat te kleuren, maar ik voelde me super trots vanaf de zijlijn, dat weet ik nog goed. 

En wie gaf kritiek op je werk? Oh ja, dat was tijdens een schilderles. De moeder van mijn vriendin kwam haar halen en ze keek wat wij hadden gemaakt die les. Mooi zei ze, kijkend naar mijn schilderij, waarna ze zich omdraaide naar haar dochter en al draaiend met haar ogen een lachgebaar maakte. Ze vond het helemaal niet mooi. Vervolgens mocht ik haar gaan tekenen en lekker lelijk toespreken:) 

Je leert vooral dus te kijken naar wat jou belemmert om niet creatief te zijn. En dat stomme stemmetje in je hoofd van repliek te voorzien. 

Als ik bijvoorbeeld denk (wat regelmatig voorkomt): "Ik schrijf altijd verhalen in dezelfde opzet" dan moet ik denken: "Ik heb een eigen, unieke stijl" 

Wat ik ook leuk vond was een lijstje te maken met 20 dingen die ik graag doe. Vervolgens moest ik kijken welke van die dingen ik toepas op mijn werk. En dat waren er  behoorlijk veel, zoals schrijven, sociale media, fotograferen... 

Een andere opdracht: In een taartdiagram plaats je zes thema's: werk, spelen, lichaamsbeweging, vrienden, avontuur en spiritualiteit. Door vragen daarover te beantwoorden ontdek je welk taartdeel nog onderontwikkeld is. Bij mij was dat 'avontuur' en dat klopt ook wel. Ik kies graag voor veilig.

Natuurlijk weet je het meeste wel van jezelf. Maar het is leuk om daar eens over na te denken. En sommige opdrachten brengen oude herinneringen naar boven. Een  van de leukste opdrachten vond ik: schrijf een brief van je 80-jarige zelf naar je 50-jarige. Zal ik die brief volgende week met jullie delen? 

Liefs,
Carolien