Een garage sale in eigen buurt

Twee dozen staan in het midden van de tuin; voor de Pipowagen ook nog eens een paar tassen. Het is een warme dag en ik veeg over mijn voorhoofd. Dit is nog niet eens de helft. Ik zie manlief vanuit zijn tuinstoel naar me kijken. Ik vertel hem dat er in de straat van mijn zus een garagesale is en dat ik daar met mijn spullen ga staan. Hij fronst zijn wenkbrauwen en kijkt weer naar zijn opengeslagen boek. "Wat doe je jezelf toch altijd aan" hoor ik hem zeggen.

Het zinnetje galmt door mijn hoofd. Wat doe ik mezelf aan? Ga ik daar echt de hele dag in de zon staan om 's avonds met hopelijk 1 of 2 dozen minder weer thuis te komen? Net zo resoluut als ik de dozen in de tuin zette, stop ik ze terug in de Pipowagen. ook de tassen zet ik terug. "Waarom is er nooit eens een garage sale in onze wijk" mopper ik later als ik ook op een van de tuinstoelen plaatsneem. En tegelijk met die woorden ontstaat het idee: ik ga er zelf een organiseren.

Even later zie ik een buurtgenoot bij mijn mini bieb staan. Ik vertel haar mijn idee. "Zal ik je helpen" vraagt ze gelijk enthousiast. Ik pols in de buurtgroep op Facebook of er interesse is en naast vele positieve reacties, melden zich nog twee dames aan om mee te organiseren. We zijn met zijn viertjes en denken na over een datum, flyers en andere dingen die bij het organiseren komen kijken. Twee dagen later lopen we te flyeren door de wijk.  

Het gaat er dus echt van komen. Tot nu toe doen 34 'huizen' mee. Ikzelf natuurlijk ook, met een mini versie van Kitsch in de Keet en daarnaast een hoop boeken voor het goede doel. 

Wat als het één grote flop wordt? Wat als het gaat regenen die dag. Wat doe ik mezelf aan...? Het zinnetje komt weer even boven drijven, maar dit keer verdwijnt het gemakkelijk naar de achtergrond. Want ik krijg er ook veel energie van en de reacties uit de buurt zijn zo leuk. "Eindelijk dat het ook eens hier is" wordt er gezegd.  Dus ik ben de komende weken weer lekker druk.

Wordt vervolgd!