Paris je t'aime!

Er werd vaak over gesproken, maar corona gooide steeds roet in het eten. Toen ik me onlangs opnieuw voorzichtig durfde te gaan oriënteren voor een citytrip met dochterlief, bleek mijn zus precies hetzelfde van plan met haar dochter. 'Waarom gaan we niet samen', stelde zij voor. En dat deden we! 

Oh ik hou van Parijs! Ik was er voor het eerst toen ik twintig was met mijn beste vriendin. We hadden een geweldige tijd en kwamen hevig verliefd terug. En niet alleen op de stad...

De tweede keer was zeker tien jaar later, toen ik net verkering had met B. En inmiddels zitten er alweer twintig jaar tussen... Zo leuk om dit samen met mijn dochter, zus en nichtje te doen!

Ik vond niet eens dat er veel was veranderd. Sommige dingen herinnerde ik me nog precies. Ik vond de sfeer af en toe wel bedreigend. Opdringerige verkopers die je bij de arm pakten of naliepen. Ik moet zeggen dat ik blij ben dat dochter er niet met een vriendin alleen was, zoals ik destijds.

De Eiffeltoren had ik veel kleiner in herinnering. Meestal is het andersom, dat je je dingen groter herinnert. Maar ik was verbaasd door zijn omvang! 

Of misschien keek ik onbewust door de ogen van de meiden?

We hebben ontzettend veel gezien, gedaan en gelopen. 

De metro in zo'n drukke stad is toch iedere keer weer een ervaring vind ik. 

We hadden een appartement heel dichtbij de Notre Dame.

Gehuurd van een local, dat leek ons wel eens leuk. En dat was het ook, alleen was de zoektocht naar de sleutel nog wel een dingetje. Die hing in een kluisje bij een plaatselijke supermarkt. Toen we hem eenmaal hadden, klopte de code niet. Bleken we in het verkeerde appartement te zitten. Eenmaal in het goede appartement bleek de etage niet te kloppen. Het zou de tweede etage zijn, maar ook daar woonde iemand anders. We hebben in onze zoektocht heel wat locals gesproken.

Volgende keer toch maar gewoon weer een hotel!

Ontbijtgelegenheden waren er genoeg. Was nog lastig kiezen..

En met de lunch natuurlijk een crêpe!

 

Hoewel we ook langs de Champs Elysees slenterden, vond ik de kleine winkelstraatjes toch het leukst, zoals dit boekwinkeltje.

En op elke hoek van de straat waren mijn lievelingsbloemetjes te koop: lelietjes van Dalen. Ik liet me later vertellen dat Fransen elkaar op 1 mei, de Dag van de Arbeid, deze bloemetjes cadeau geven. 

Ik had graag een bosje gekocht, maar dat was een beetje onhandig. Wat ik wel meenam was deze Franse baret. Ik kon hem gewoon niet laten liggen. De verkoper ging hem heel zorgvuldig op mijn hoofd 'draperen' , vanaf een afstandje keek hij ernaar en weer terug... hij was niet snel tevreden.  

Dus tja, toen hield ik hem ook maar op en waande me even een echte Parisienne. Tot schaamte van de meiden (lol).

Die cappuccino's zijn trouwens net taartjes, haha.

Natuurlijk mocht ook een bezoekje aan die indrukwekkende Sacre Coeur niet ontbreken. Wat is het toch een prachtplek. Jammer van al die agressieve verkopers op weg erheen. 

En hoewel het dus al jaren geleden is dat ik er was, wist ik feilloos de plek naar Montmartre te vinden.

Deze tekst stond op een tafeltje in het plaatselijke café. Ik probeer nog steeds te ontcijferen wat er staat. iemand een idee? 

Zelfs het station is hier een pareltje. 

We reisden met de Thalys. Vertrokken om 8 uur in de ochtend in Luik (bij Maastricht) en waren om klokslag 10 uur in Parijs. Dat is voor ons dichterbij dan naar Amsterdam. 

De sleutel inleveren was ook weer een dingetje. Want dat moest dan weer op een andere plek: een wasserette die 24/7 open was. Maar ik kwam niet bij het kluisje omdat daar een zwerver lag te slapen. Voorzichtig duwde ik hem een beetje opzij. Tja, ook dat is Parijs. 

Au revoir!

Wat vind jij het mooiste aan Parijs?

Liefs,
Carolien