Een half jaar ontspullen

Nog een week en de helft van mijn challenge om 365 dagen te ontspullen zit erop. Ruim 170 spullen zochten hun weg naar een nieuwe eigenaar. En het gaat me steeds beter af. Geen excuses meer. Geen 'maar wat als '... 

Neem dit kaartenrek. Wat was ik er blij mee toen ik het twee jaar geleden via Marktplaats op de kop had getikt. Het heeft al die tijd in de garage gestaan, stof te vangen. Vorige week tijdens mijn garage sale vulde ik het met kaarten en kleine boekjes. En wat stond dat leuk! Maar toen ik het na afloop terug sleepte naar de garage (zwaar!) dacht ik: wat een ruimtevreter voor die ene keer per jaar of twee jaar dat 'ie wordt gebruikt. En dus ging hij terug op Marktplaats. 

Twee dagen later stond er een jongen voor de deur. Artistiek typetje met lange staart. Hij had geboden op het rek en kwam het halen. Een smile van oor tot oor. Hij vertelde dat hij een studie vormgeving doet en zijn eigen kaartenlijn mag verkopen in een winkel in de buurt. Vandaar dus dat rek. 

Hoe leuk is het dat deze weer gaat draaien? Dat 'ie gaat doen waarvoor hij is gemaakt? Dat is toch veel beter dan stof te vangen in een oude schuur?

Zo ging het ook met de hondenbuggy die we nooit gebruikten. De mevrouw die hem overnam was zielsblij. Ze had een eigen winkel en tijdens de lange inkoopdagen nam ze vroeger de hond altijd mee zodat hij niet alleen thuis was. Maar nu hij ouder werd, trok hij die lange afstanden niet meer. En nu met dat karretje wel.

Mevrouw blij.

Hond blij.

Ik blij.

Het fijnste van de challenge vind ik nog steeds dat ik geen behoefte meer heb om nieuwe dingen te kopen. Dit hele jaar heb ik nog geen onzinnige theelichthoudertjes of andere prulletjes gekocht bij Action voor 'de leuk'. En dat voelt heel goed. 

In alle boeken die ik lees over ontspullen staat dat het jouw opdracht moet zijn en niet die van je huisgenoten. De tienerkamer en mancave zijn dan ook verboden terrein. "Huisgenoten gaan zelf over de schreef als ze jou bezig zien' tipte Kondo. "het werkt verslavend." 

Wat dochterlief betreft klopt dat. Ongevraagd kwam ze laatst met zakken vol spullen naar beneden. Van haar extensions van Ali express tot oude examenboeken. Mijn hart maakte een sprongetje.

In de mancave, oftewel de sport- en tv-kamer van manlief, blijft het akelig stil. Ik heb het idee dat daar juist meer naar binnen komt, dan weg gaat. Hij vindt alles nog goed genoeg en wat als we het ooit nodig hebben... 

Dus ik houd wijselijk mijn mond. 

Voordat ik straks zelf op straat kom te staan...