Winterse wandeling

Tijdens de coronaperiode liepen we heel wat camini's: kleine pelgrimswandelingen, als onderdeel van de echte route: di Compostelli. Sinds het sociale leven weer normaal is, verdween het wandelen van deze routes door alledaagse verplichtingen toch iets naar de achtergrond. Maar na maanden gingen we toch weer op pad: het was er ook prachtig weer voor.

Lang geleden dat we zoveel sneeuw hadden! 

Het heeft altijd weer iets magisch, vind je niet?

We kwamen langs het stationnetje waar een oude stoomtrein nog rijdt. Helaas reed hij er vandaag niet. Meteen maar besloten dat we dat later dit jaar eens gaan doen (die kan op mijn lijstje van 23 dingen). 

En natuurlijk weer de nodige kappelletjes onderweg.
Deze dateert van 1823.

Na een flinke klim stonden er boven op een berg diverse zuilen met het verhaal van de kruistocht.

En hier lag, te midden van een bos, ook de sprookjesachtige Kluis: een pittoresk huisje met kappelletje dat in het verleden onderdak bood aan respectievelijk 16 kluizenaars. Het wordt ook wel eenmansklooster genoemd. Gedurende 250 jaar was dit huisje steeds door een kluizenaar bewoond. Deze religieuzen kozen voor een bestaan in eenzaamheid.  Ze waren zelfvoorzienend en teelden hun eigen gewassen. 
Ze waren bekende figuren in de omgeving en werden vaak door de omwonenden in het dal gevraagd om van raad en genezing. 

Ik probeer me dan zo'n leven voor te stellen, helemaal alleen zonder telefoon of Netflix :)
Dit standbeeld staat er ter herinnering.

Maar ook de 'alledaagse' vakwerkhuisjes zijn extra bijzonder met een laagje sneeuw...

 

Kasteel Schaloen in Oud-Valkenburg lag niet op de wandelroute, maar was wel het bewonderen waard.

Kortom: het was weer een route met een wit (en gouden) randje...