De les lezen

"Weet je dat jij heel vaak geen richting aangeeft?"

Ze zit op de bijrijdersstoel. Haar Valentino tasje op schoot. "Als er niemand voor of achter me rijdt geef ik inderdaad geen richting aan" hoor ik mezelf verdedigen. Dochter werpt haar blik naar buiten. "Toch is dat niet goed. Je moet er voor jezelf een gewoonte van maken."

Ik zit met een rij-expert in de auto. Een rijbewijs heeft ze nog niet, maar sinds deze maand wel de theorie. En dus weet ze precies hoe het allemaal zit. Ik word voortdurend berispt. Maar ook de automobilisten om ons heen. "Die houten palen op de aanhanger steken veel te veel uit." Ze weet het allemaal. Van de doorgetrokken lijnen tot de het bevestigen van kinderzitjes. 

Ik denk terug aan de tijd dat ze naast me zat en geen enkele notie had. Dat we spelletjes deden: ik zie ik zie wat jij niet ziet... of gekke woorden verzonnen met de letters van nummerborden. Nog even en zij kan zelf achter het stuur. 

Als ik zie dat mijn tank bijna leeg is, besluit ik op de valreep de weg via Duitsland te nemen, daar is tanken net iets goedkoper. Bij de bezinepompen kijk ik naar het aanbod dat anders is dan in Nederland. E5, E10... Welke heb ik nu precies nodig? Ik pak mijn mobiel om manlief te bellen. Op dat moment draait mijn dochter het raampje van de auto open. "Als je moet weten welke benzine je nodig hebt, dat staat op de binnenkant van het tank klepje" tipt ze. 

Ik  trek het klepje open en daar staat het inderdaad.

Ik zie ik zie wat jij niet ziet...

Ik trek aan de slang en wacht tot mijn auto de benzine opslurpt. Dochterlief is verzonken in haar telefoon. Het nummerbord van de auto voor me begint met IB. 'Irritante bijrijder' denk ik in mezelf en moet lachen om mijn eigen grap. 

Irritant, ja soms. Maar stiekem ook wel een beetje handig..