Een half jaar in steekjes

De eerste helft van dit jaar zit er alweer op. En hoewel, ondanks de hete dagen, de zomer voor mijn gevoel nog echt moet beginnen, gaan de dagen alweer korten. Een raar idee. Aan het einde van elke maand zette ik braaf mijn steekjes en het borduren is inmiddels echt een verslaving geworden.

Op de een of andere manier sta je meer stil bij de dingen die je onderneemt door er achteraf nog eens voor te gaan zitten. Een foto maak je snel, sla je op in je galerij en vervolgens verdwijnt 'ie in de massa van foto's waarbij jaren in elkaar overlopen. Was dat nou 2022 of 2021 dat we dat weekendje weg gingen/die cursus volgden/of wat dan ook deden? 

Borduren is eigenlijk een foto maken in slowmotion. Door de traagheid van de bewegingen, moet je er echt even voor gaan zitten. En dus beklijft het ook meer.

Alles wat ik dit jaar deed en dat van betekenis was, staat op de ring. Dat maakt het iedere keer weer leuk om naar te kijken. Mijn borduurwerk is verre van perfect, maar het gaat om de weg er naartoe. Ik hoef maar te kijken naar een item en weet weer waar het voor staat. Die zonnige dag dat we in Amsterdam waren, het concert van Harry Styles (de roze cowboyhoed). En dan dat schattige haasje dat we tijdens een wandeling tegenkwamen. De vlinderexcursie. De zonnepanelen die we kregen. En de heerlijke zak friet die ik samen met mijn moeder verorberde. Het is allemaal vereeuwigd in steekjes.

Zo'n einde van het half jaar is ook altijd mooi om je lijstje met voornemens er nog eens bij te pakken. Doe je de dingen die je ook wilde doen? En wat staat er op de planning voor de laatste helft?  Voel je vrij om dat met mij te delen :)

Liefs,
Carolien