Het Keetje van Lien: Moresnet: een vergeten landje

Het begon allemaal met dit boek. Ik kreeg het van mijn vriendin met kerst. "Als je het uit hebt, gaan we er samen naartoe" beloofde ze. Moresnet. Zegt het je iets? Het was ooit een land(je) in Europa, op de grens met Nederland, Belgie en Duitsland. Het drielandenpunt was destijds een vierlandenpunt. Heel lang heeft dat 'buurlandje' niet bestaan, maar in die eeuw is er genoeg gebeurd. Afgelopen week gingen we er naartoe.

Moresnet was niet meer dan een geografisch taartpuntje op de kaart. Alleen Monaco en Vaticaanstad zijn nog kleiner. Door een misverstand tijdens het tekenen van de aangepaste Europese grenzen ontstond er een grensconflict. Hoorde Moresent nou bij België of Duitsland? Zolang daar geen ei over werd gelegd, was Moresent neutraal. Die periode duurde ruim een eeuw, tot 1919.

Een van de redenen daarvoor was een vergeten zinkmijn die steeds meer opbracht en zorgde voor bloei van het gebied. Zink bleek handig materiaal en overal toepasbaar. Tja en als het over geld gaat, dan zijn de discussies feller en langduriger.

In die eeuw dat Moresnet zelfstandig was is er veel gebeurd. Het werd ook wel het 'wilde westen' genoemd, omdat er veel werd gesmokkeld door de lage invoerkosten van bijvoorbeeld alcohol en het minimale toezicht.

We bezochten eerst het museum, dat vanaf de plek waar de zinkmijn ooit was, goed is te zien. Een dor natuurgebied, waar als mooi contrast de zinkviooltjes rijkelijk bloeien. Die gedijen op de arme grond hier. Het plantje is beschermd.

Het museum zelf was ook indrukwekkend. Ooit was het het directiekantoor van de zinkmijn.

Waar veel handel wordt gedreven is transport nodig. Deze grote brug kenmerkt het gebied. Ook anno nu rijde er nog treinen over. (Onderstaande foto is van internet).

We togen naar het stadje zelf, waar ook overal de brug opduikt.

Moresnet staat te boek als 'vergane glorie' en dat is ook wat je proeft als je er doorheen loopt. Er waren twee kleine restaurantjes, maar allebei dicht.

Niemand op straat te bekennen.

Uiteindelijk is Moresent Belgisch geworden. Maar het grappig is: de voertaal is Duits.

Dus toch nog een beetje van allebei.

Leuk weetje: Hoewel Moresnet maar een eeuw heeft bestaan had het landje toch al zijn eigen postzegel. En toen de wereldtaal Esperanto in opkomst was, was Moresnet de plek waar ze deze taal als eerste introduceerden. Dat was overzichtelijker en beter te introduceren door de kleine oppervlakte. Maar de taal heeft het nooit gehaald tot voertaal.

We lunchten uiteindelijk in Vijlen, vlak over de grens bij Nederland. "Dit was echt een leuk cadeau" zei ik tegen mijn vriendin. We moesten lachen om het feit dat onze interesses zo veranderd zijn ten opzichte van vroeger. Op de Havo mochten we tijdens de geschiedenislessen niet naast elkaar zitten, omdat we teveel kletsten. Geschiedenis was bij uitstek het saaiste vak. Nu lezen we allebei juist boeken die een stukje geschiedenis vertellen.