De laatste camino!

Onze stempelkaart is vol! Samen met een vriendin liep ik de afgelopen periode twintig Caminootjes (oftewel mini pelgrimswandelingen) door Zuid-Limburg. De laatste was in Heerlen. Wist je dat Heerlen vroeger de naam Corriovallum droeg?

Ik voelde me zo blij als een kind met mijn volle stempelkaart, haha. Een mooie beloning voor al die stappen. Maar de beloning zit 'm natuurlijk vooral in de ervaringen die we tijdens het lopen opdeden. "Wat vonden jullie nou de mooiste tocht" vroeg de mevrouw die de laatste stempel zette. Dat bleek een lastige vraag, want elke route had wel iets moois. We liepen ook alle seizoenen rond, van de sneeuw tot de bloesem nu.

Bij het kopje cappuccino (nog zo'n leuke beloning na het wandelen) dachten we nog eens na over de vraag. Mijn mooiste ervaring was toch dat we een stempel mochten halen in het Benedictijnen klooster bovenop een berg in Vaals. Dat klooster was ik al zo vaak gepasseerd zonder te weten wat zich daar nu binnen afspeelde. Toen we de stempel daar haalden, nodigde de conciërge ons uit om een korte dienst bij te wonen van een kwartier. Tijdens die Mis kwamen 14 paters (in van die bruine habijten met capuchons) naar voren die tegenover elkaar plaatsnamen en Gregoriaanse liederen naar elkaar zongen. Als een klaagzang door de stille en sobere ruimte. Dat inkijkje in die hele andere wereld had wel iets! 

Maar ook deze laatste route had mooie bouwwerken, zoals dit kasteel Terworm.

En leuke diertjes onderweg natuurlijk...

Herinneren jullie je nog die mooie beeldenroute met levensgrote poppen in Valkenburg? Een van die dames heeft een vaste plek gekregen in Heerlen! 

En hoewel de kaart vol is, zijn we nog lang niet uitgewandeld! Er is nog zoveel te ontdekken in eigen provincie, maar ook erbuiten. Oké, geen stempeltje meer als beloning, maar die cappuccino serveren ze gelukkig overal!

Ga jij dit weekend nog wandelen?

Liefs,
Carolien