Afgelopen weekend bezocht ik twee mensen die elke kerst groots uitpakken. Ik was er voor een artikel in ons magazine. het stel begon tien jaar geleden met het versieren van hun huis en de reacties in de straat waren zo positief, dat er elk jaar meer bij kwam. Tot aan een sneeuwmachine die het op commando laat sneeuwen.
De eigenaar was net een broer van de kerstman zelf. Guitige blik, baardje en bolle wangen. Als kind stond hij in de kerstperiode op schooldagen een uur eerder op om nog naar de lampjes in de boom te kunnen kijken. Op 1 december wordt het kersthuis buiten geopend en al die dagen tot kerst zorgt hij dat hij 's avonds thuis is. Elke bezoeker die komt kijken krijgt van hem een handgeschreven kerstkaart. Drieduizend stuks schreef hij met de hand en liggen klaar om te worden uitgedeeld, naast honderden candy canes en kerstmutsen voor de kinderen. Op sommige avonden staat zijn vrouw buiten met warme chocomelk.
"We willen iedereen een mooi kerstgevoel bezorgen" vertelde hij me tijdens het interview. En dat hem dat lukt, blijkt uit de vele mooie verhalen. Zo was er ooit een mevrouw die vanuit het hospice met de Wensulance naar het huis kwam, om nog een keer kerst te beleven. Het jaar erna kwamen haar dochters huilend bij de poort staan vanwege de mooie herinneringen.
Of de kerst van 2020, toen alle kerken dicht waren vanwege corona en mensen zich verzamelden rondom zijn huis. Die saamhorigheid vergeet hij nooit meer.
De man des huizes liet me zijn meest dierbare kerststuk zien: een oude kerstbel die hij als kind kreeg van zijn oma uit Beieren. Het deed me denken aan een kerstbal die ik ooit voor mijn geboorte kreeg.
Een rode bal met gouden sterren. Als je aan het gouden knopje trok, speelde hij 'Stille Nacht'.
Elke kerst hing die bal in onze woonkamer boven de openhaard en trokken mijn zus en ik aan dat koordje voor de muziek. Ook keken we naar onszelf in de weerspiegeling, wat een heel gek effect opleverde, een soort lachspiegel. De laatste jaren was de doos leeg. Het muziekje deed het op een dag niet meer en mijn moeder had de bal aan een kennis meegegeven met de vraag of hij hem weer aan de praat wilde krijgen. Daarna werd de bal nooit meer gezien.
We weten allang niet meer wie die kennis was. Laat staan waar de bal is. Het doosje en de stolp heb ik al die jaren bewaard. Geïnspireerd door de meneer van het kersthuis besloot ik op Marktplaats te kijken en na enig zoeken vond ik een gelijk exemplaar. Mijn hart maakte een sprongetje! Maar tegelijk schrok ik van de prijs. het blijkt inmiddels een collectors item te zijn. Ik zocht ook op Facebook en kwam een groep tegen: Vintage Kerstspullen. Ik vertelde daar mijn verhaal en vroeg of er eventueel iemand was die zo'n bal had liggen en hem wilde verkopen.
Dat was Wilma. Ze reageerde al de eerste dag. Ze vond mijn verhaal mooi en had zelf twee exemplaren. Ze hoefde er ook niet de hoofdprijs voor. Zo lief!
En nu is de bal weer terug in zijn doos. Niet dezelfde als die ik ooit had, maar ook deze heeft inmiddels al een heel verhaal. Nog even en hij krijgt een plek bij de open haard.... ik verheug me!
Heb jij een kerstobject met een speciale betekenis of herinnering?
Liefs,
Carolien
